به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ایبنا)، نشست «چالش‌هاي نشر كتاب روزنامه‌نگاري در ايران» ظهر پنجشنبه 14 ارديبهشت با حضور اميدعلي مسعودي در سراي روزنامه‌نگاران ايران واقع در نمايشگاه كتاب تهران برگزار شد.
وي در ابتداي اين نشست درباره تاريخ روزنامه‌نگاری در ايران گفت: روزنامه‌نگاري در ايران وجه تقليدي دارد. در گذشته عباس ميرزا به فكر اين افتاد كه صنعت چاپ را ياد بگيرد به همین دلیل افراد برجسته اين حوزه را شناسايي كردند و ميرزا صالح شيرازي (پدر روزنامه نگاری ايران) برای یادگیری روزنامه نگاری به کشور انگلستان رفت.
این مدرس ارتباطات ادامه داد: ميرزا صالح شيرازي فريفته روزنامه‌نگاری انگلستان بود. قبل از ورود ميرزا صالح چاپخانه‌اي در ايران نبود كه روزنامه‌‌ای چاپ شود.
مسعوی افزود: در ابتدای ورود روزنامه به کشور مخاطبان روزنامه‌ها تنها شاهزاده‌هاي قجري و افراد باسواد معدودي بودند. حمل و نقل نيز يكي از مسايلی بود که باعث می‌شد توزيع روزنامه صورت نگیرد؛ روزنامه نيز از نظر زماني مرتب منتشر نمي‌شد و گاه‌نامه بود؛ بنابراين وضعيت روزنامه‌نگاري تقليدي بوده و ما ميراث‌دار اين‌گونه روزنامه‌نگاري هستيم.
وی با اشاره به مقاله جلال آل احمد درباره «ورشكستگی مطبوعات ایران» گفت: روزنامه نگاری در ایران در طي سه مقطع زماني 1320، 1332و 1341 فرصت بروز پيدا كرد. با اين وجود از سال 1320 تا 1332 روزنامه‌نگاري به شدت سانسور مي‌شد. ما در اين دوره‌ها نه روزنامه‌نگاري داريم و نه كتاب‌هايي كه با موضوع روزنامه‌نگاري منتشر شده باشد.
مسعودي با بيان اين‌كه نخستين بار در سال 1319 در سازمان پرورش افكار، يك دوره تخصصي روزنامه‌نگاري تشكيل شد، افزود: اين دوره به وقايع شهريور 1320 برخورد كرد و پس از اين خيلي از روزنامه‌ها تعطيل شدند. بعد از سال 1332 نيز تلاش‌هاي مجددي به عمل آمد. مصباح‌زاده مدير مسوول روزنامه كيهان يك برنامه درسي را در 1334 در دانشگاه تهران به ثبت رساند، اما چون استادي براي تدريس دروس تخصصي نبود قرار شد تعدادي از افراد براي يادگيري روزنامه‌نگاري به خارج از كشور بروند.
مدير گروه ارتباطات دانشگاه سوره با اشاره به تأسيس رشته‌هاي ارتباطات در دانشكده‌هاي مختلف كشور درباره كتاب‌هاي موجود در اين حوزه نيز گفت: ما در حوزه كتاب‌هاي روزنامه‌نگاري با دو نوع كتاب مواجهيم؛ كتاب‌هايي كه جزوه بودند و تبديل به كتاب شدند.
به گفته مسعودي، اين گونه كتاب‌ها نمايه ندارند و يكي از نقاط ضعف اصلي اين كتاب‌هاست، زيرا كتاب‌هاي دانشگاهي حتماً بايد نمايه داشته باشند تا تحقيق براي پژوهشگر ساده‌تر شود.
اين استاد ارتباطات ادامه داد: دسته دوم كتاب‌ها نيز كتاب‌هاي علمي هستند كه استادان روي آن كار كرده اند و كتاب‌هاي دكتر معتمد‌نژاد نيز در اين دسته قرار مي‌گيرد.
وي اضافه كرد: بخش ديگري از كتاب‌ها كه ترجمه اند به دليل روزنامه‌نگاري تقليدي، داراي كيفيت بالايي نيستند.
مسعودي با اشاره به اين‌كه در دانشكده‌هاي ما چاپ كتاب به سختي صورت مي‌گيرد، افزود: شوراها در دانشگاه‌ها به سختي يك كتاب را تاييد مي‌كنند و ناشران خصوصي نيز نگاه ارتباطاتي به اين حوزه ندارند و بيشتر به دنبال نگاه تجاري اند.
وي ادامه داد: يك نوع زردنويسي هم در كتاب‌هاي اين حوزه وجود دارد كه البته به دليل نقد كتاب‌ها و انتشار كتاب‌هايي چون كتاب ماه رشد زيادي نداشته است.
اين مدرس ارتباطات در پايان سخنانش با توجه به انتشار فصلنامه‌هاي علمي- تخصصي، اظهار اميدواري كرد كه حوزه نشر كتاب با موضوع روزنامه‌نگاري سامان يابد.
بيست و پنجمين نمايشگاه كتاب تهران از 13 تا 23 ارديبهشت ماه در مصلاي امام خميني (ره) برپاست.
جمعه ۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۱ - ۱۲:۱۲
نظر شما