اين شاعر برجسته كه دو بار به عنوان ملك الشعراي آمريكا انتخاب شده بود، از 45 سال پيش با بيماري ضعف اعصاب دست و پنجه نرم مي كرد و در سال هاي اخير از بيماري زوال عقل رنج ميبرد. اين بيماري بر اشعار و سروده هاي او نيز تاثير داشت و ديدگاه طنزآميز او نسبت به بيماري اش را مي شد در سروده هايش نيز مشاهده كرد.
ويتمور به توازني بين شعر و مكالمه دست يافته بود و در بيشتر شعرهاي منتخبش به بيان ديدگاههايش درباره ازدواج و وظيفه پدري، سرمايهداري و بروكراسي و نيز مفهوم شعر در اجتماع مي پرداخت. او همچنين براي نوشتن مقاله هايش نيز شهرت داشت.
به گفته «دانم شير» ويراستار مجله شعر، آقاي ويتمور در مدت بيش از نيم قرن، در طيف گستردهاي شعر سرود و مدافع قوي نظريه شعر به عنوان بخشي از مكالمه عمومي بود و اعتقاد داشت شعر ميتواند راهي براي گفت و گوي مردم و صحبت درباره سياست باشد. شعر او با عنوان «درباره بي اهميتي واژه ها» كه در سال 1954 منتشر شد، نقدي بر مصرف گرايي آمريكايي و رفتارهاي اجتماعي بود.
او از زماني كه 20 سال داشت به انتشار فصل نامه ادبي «فوريسو» همت گماشت و در شكل گيري و ظهور شاعران نوانديشي چون آرچيبالد مكليش ، ازرا پاوند و ويليام كارلوس ويليامز نقش داشت.
نظر شما