به گزارش خبرگزاری كتاب ایران (ایبنا)، پیری در پژوهش‌هایش درباره یونسی بارها با او دیدار كرده و در تلاش است پژوهش‌هایش را به زودی در قالب كتاب منتشر كند. 

پیری در ادامه گفت: یونسی در حوزه‌های متفاوتی فعاليت داشت. در بخش آثار ادبی، او حدود ۱۵ رمان تالیف كرد كه رمان «مادرم دوباره گریست» یكی از شاهكارهای ادبیات ایران است كه ناشناخته مانده است. وی در این اثر به بازتاب واقعیت‌های فرهنگی كردستان پرداخته اما منتقدان با نگاه محلی‌ و شمال به جنوب آثارش را تحلیل كرده‌اند. «زمستان بی‌بهار» هم به نوعی بیوگرافی خود نویسنده است و «هنر داستان‌نویسی‌» اثری است كه می‌توان در ادبیات معاصر بدان استناد كرد.

این روزنامه‌نگار درباره ترجمه‌های یونسی گفت: او در كنار شاهكارهای كلاسیک ادبیات جهان، تاریخ كردستان و زندگی كردها را به مخاطبان ایرانی شناساند و از طرفی بسیاری از آثارش در كردستان عراق خوانده شده‌اند.

وی نوشته‌های یونسی را بازتابی از فرهنگ و فولكلور كردستان دانست و گفت: یونسی به این مسایل خیلی علاقه‌مند بود و این حقیقت در آثار مختلفش به چشم می‌خورد. یكی از مهمترین كارهایی كه او انجام داد ایجاد ارتباط میان جامعه كردستان و مركز است. 

پیری معتقد است نسل جدید كردستان، یونسی را كمتر می‌شناسند. وی دلیل اصلی این موضوع را گوشه‌نشینی و بي علاقگي او به رسانه‌ای شدن دانست و گفت: آقای یونسی خیلی با جامعه در ارتباط نبود و با این حال در داخل و خارج از كشور چهره‌ای شناخته شده است. اتاق كارش جایی بود كه افراد زیادی به آن وارد مي شدند اما او به ندرت از آن‌جا خارج می‌شد و زمان خود را صرف پژوهش و نوشتن می‌كرد.

این روزنامه‌نگار در مورد مجموعه‌ پژوهشی كه در دست دارد گفت: در این اثر سعی كرده‌ام از جنبه‌های مختلف به بررسی زندگی و آثار یونسی و همچنین نقدهایی كه از او شده بپردازم.

وی سخن گفتن از یونسی را آسان و در عین حال سخت خواند و گفت:‌ او خلوت‌نشین بود و به دور از هیاهو فعالیت می‌كرد. شخصیت یونسی ابعاد متعددی دارد و نگاه به آثار او از یك زاویه به شناخت ناقص او منتهی می‌شود.

پیری به فعالیت‌های یونسی در حوزه‌‌های نظامی و سیاسی‌ هم اشاره كرد و گفت: او در مقدمه برخی از آثارش درباره ادبیات كردها نوشته و رفتار سیاسی رهبران كرد را به باد انتقاد گرفته است.

به گفته پیری مجموعه‌ پژوهش‌های منتشر نشده‌ای هم از یونسی وجود دارند. وی در این‌باره گفت: او گرچه این پژوهش‌ها را منتشر نكرد اما بازتاب آن‌ها را به خوبی می‌توان در رمان‌های یونسی ديد. او شناخت خوبی هم درباره شخصیت‌های انسانی و افرادی از سنین مختلف داشت و مثلا زمانی كه می‌خواست از كودكی 10 ساله بنویسد، غرق در احساسات كودكانه می‌شد و این حس را به بهترین شكل به مخاطب اثرش منتقل می‌كرد.

طعنه و طنز نیز از جمله ویژگی‌هایی بود كه پیری برای آثار یونسی برشمرد و گفت: در «زمستان بی‌بهار» با توصیفات نویسنده از زمان به دنیا آمدنش روبه‌رو می‌شویم و به بهترین شكل طنز كلامی او را مى‌بینیم. این خصیصه در سایر آثار وی نیز دیده می‌شود و با خواندن آثارش می‌توان ادبیاتی گزنده و طعنه‌آمیز را تجربه كرد. 
 
ابراهیم یونسی كه از بیماری آلزایمر رنج می‌برد چهارشنبه ۱۹بهمن ۱۳۹۰ در منزلش درگذشت.