به گزارش خبرگزاری كتاب ایران (ایبنا)، هری سینكلر لوییس در هفتم فوریه سال 1885 به دنیا آمد و ژانویه سال 1951 از دنیا رفت. او رمان‌نویس و نمایشنامه‌نویسی است كه داستان‌های كوتاهی نیز در پرونده كاری خود دارد. وی در سال 1930 میلادی به عنوان نخستین نویسنده از ایالات متحده توانست جایزه ادبی نوبل را از آن خود كند. وی به دلیل توصیفات قوی و ترسیمی خود و همچنین توانایی خلق آثاری با زبان طنز و شخصیت‌پردازی‌های متفاوتش شناخته شده است. او در آثارش نگاهی انتقادی بر جامعه آمریكایی و ارزش‌های سرمايه‌داري دارد و دنیای مدرنی را به تصویر می‌كشد كه در آن زنان فعالیت‌های اجتماعی دارند.

سینكلر لوییس در یكی از روستاهای ایالت مینه‌سوتا به دنیا آمد. وی از سن جوانی داستان می‌خواند و دفترچه خاطراتی داشت كه می‌توان گفت نوشتن را از آن‌ آغاز كرد و كمی بعد به سرودن شعر مشغول شد و كم‌كم داستان‌نویسی را تجربه كرد.

او كودكی خود را در تنهایی و انزوا گذراند. اختلاف سنی با خواهر و برادرش، ناتوانی از برقراری ارتباط با پدر، مرگ زودهنگام مادر و همچنین ظاهر غیر جذابش سبب شد با افراد كمی ارتباط داشته باشد و بیشتر وقت خود را به مطالعه بپردازد. پدر او یک سال بعد از مرگ مادرش ازدواج كرد و همسر دوم او كتابخانه‌ای بزرگ داشت كه لوییس را به خود سرگرم می‌كرد. در سن 13 سالگی، تلاش او برای فرار از خانه و پیوستن به ارتش در جنگ میان اسپانیا و آمریكا نافرجام ماند و بار دیگر سرخوردگی را برای او به همراه داشت. 

وي نخستین آثارش را در نشریه كتابخانه «ییل»، جایی كه در مقام ویراستار فعالیت می‌كرد به چاپ رساند. او در ابتدای فعالیت حرفه‌ای خود بارها تغییر شغل داد و مكان‌های زیادی را برای كار تجربه كرد. سينكلر در سال 1914 ازدواج كرد و سه سال بعد صاحب  فرزند شد؛ فرزندی كه در سن 27 سالگی و در زمان خدمت در ارتش آمریكا از پا درآمد.

در حالی كه برخی آثار داستانی ادبيات جهان، با چند ترجمه متفاوت در ايران به چاپ می‌رسند، مخاطبان ايرانی چندان با سینكلر لوییس  آشنا نيستند. تاكنون تنها یک اثر از او در ایران ترجمه و منتشر شده است. «بابیت» در سال 1367 با ترجمه منوچهر بدیعی به بازار آمد و كمی بعد ترجمه‌ همین كتاب با عنوان «بیبت» به همت فضل‌الله نیک‌آیین منتشر شد. ترجمه نیک‌آیین از اين داستان در سال 1380 از سوی انتشارات «بیان آزادی» تجدید چاپ شده است.

«بابیت» در سال 1922 برای نخستین بار منتشر شد؛ رمانی كه تماما نقد فرهنگ، اجتماع و رفتار آمریكایی بود و پوچی زندگی طبقات اجتماعی مختلف آمریكا و تاثیرات آن را بر زندگی شخصی افراد نشان می‌داد. این‌گونه بود كه سینكلر لوییس در آثارش به بازتاب زندگی هموطنانش پرداخت و رفتار قشرهای مختلف جامعه را به باد انتقاد گرفت.

وی در سال 1930 برنده جایزه ادبی نوبل شد و به 30 سال انتظار ایالات متحده برای مطرح شدن در این جایزه جهانی پایان داد. در سخنرانی مراسم اهدای این جایزه از سوی آكادمی نوبل، توجه خاصی به رمان «بابیت» شد و سینكلر لوییس در خطابه خود از افرادی چون ارنست همینگوی، ویلا كاتر و تئودور درایزر، نویسندگان هم عصر خویش، تشكر كرد و گفت: «در كشور آمریكا، اغلب ما، نه تنها مخاطبان بلكه نویسندگان، هنوز از ادبیاتی كه به تجلیل همه‌جانبه آمریكا نپردازد می‌ترسیم؛ تجلیلی كه اشتباهات ما را در كنار ارزش‌هایمان نشان می‌دهد.» وی آمریكا را پر تناقض‌ترین و افسرده‌ترین سرزمین جهان خواند و سازمان‌های ادبی و همچنین استادان ادبیات كشورش را هم به باد انتقاد گرفت و این‌گونه بر دشمنان خود در كشورش افزود.

از این نویسنده آثاری چون «راهپیمایی و هواپیما»، «آقای رن عزیز»، «خیابان اصلی»، «بابیت»، «ارواسمیت»، «نمی‌تواند اینجا اتفاق بیفتد» و «جهانی بس بزرگ» منتشر شده است. «بابیت» و «خیابان اصلی» مطرح‌ترین اثر این نویسنده است كه هر دو را می‌توان اثری انتقادی از واقعیت‌های زندگی در ایالات متحده دانست و رمان «جهانی بس بزرگ» هم تنها اثر اوست كه بعد از مرگش منتشر شده است.

سه‌شنبه هفتم فوریه برابر با 18 بهمن ماه، 127 سال از سالروز نخستین برنده آمریكایی جایزه ادبی نوبل می‌گذرد؛ نويسنده‌ای كه آثارش مورد توجه مترجمان ايرانی قرار نگرفته است.