افروز، صحبتهاي خود را با تفسير سورهاي از قرآن پي گرفت. او ارزش انسان را در ماندگاري خدمات و رفتارش دانست و اين خصايص را از ويژگيهاي دكتر كاردان، عنوان كرد و گفت: دكتر كاردان فرزندان بسياري را تربيت كرد كه جمعي از بهترينهاي آنها، امروز در اين جلسه حضور دارند.
وي شاگردي كاردان را از افتخارات خود دانست و ادامه داد: كلام و علم استاد نافع بود. من در 5 آذر سال 48 متولد شدم و درست در همان زمان استاد به رياست دانشكده روانشناسي منصوب شد و من خدا را از اين بابت شاكر هستم و اين شكرگزاري توفيقي است كه هر كسي از آن بهرهمند نميشود.
افروز در پايان درباره مراحل داوري جايزه كاردان توضيحاتي داد و گفت: زماني كه دكتر محمد صفارينيا دبيري دومين همايش را پذيرفت، داوراني را انتخاب كرد كه در تمامي مراحل در كنار ايشان بودند و رسالههاي دريافتي را ارزيابي ميكردند. من در جريان امور بودم اما هرگز نخواستم درباره داوران چيزي بدانم. امروز هم به نظراتشان احترام گذاشتيم و نتايج داوري آنها را پذيرفتيم.
دكتر احمد احمدي، رييس سازمان انتشارات سمت، سخنران دوم برنامه بود. او كه از سالها پيش دكتر كاردان را ميشناخت، گفت: من از صميم قلب شاگرد ايشان بودم، هر چند در كلاسهاي ايشان نبودم، اما همكاريهايي در مقاطع مختلف داشتيم كه رفتار ايشان براي من آموزنده بود.
احمدي در ادامه گفت: يكي از مصيبتهاي ما در ايران اين است كه معلم نيستيم؛ چون زياد حرف ميزنيم و به همين دليل اين حرفها و منبر رفتنها، برش و تاثير خود را از دست داده است اما كاردان معلم بود در حاليكه معلمي امروز حالت كاسبي پيدا كرده است. درس از روي كتاب فراموش ميشود، اما آموزشي كه با عمل همراه باشد، هميشه در خاطر ميماند و كاردان اين طور بود.
وي خاطراتي را درباره عملكرد استادان خود ذكر كرد و در پايان اضافه كرد: در هر حال من خود را شاگرد عملي دكتر كاردان ميدانم، چراكه او چهره اي متعهد، با تقوا و خاكسار بود.
در ادامه برنامه محمد كاردان، فرزند دكتر كاردان از تمامي فعالان اين جايزه تشكر كرد و گفت: پدر در دو دهه اول كاري، در كنار تدريس، هميشه مشغول تحقيق و پژوهش بود و اين كار را با دقت و تعهد انجام ميداد.
او همچنين به كنكور دانشگاهها اشاره كرد و گفت: سال 42 دانشگاه تهران تصميم ميگيرد كنكور هماهنگ و سراسري برگزار كند، چرا كه پيش از آن هر شخص با كنكور مخصوص رشته و دانشگاهي را كه انتخاب ميكرد پشت سر ميگذاشت. پدر من هم يكي از اعضاي كميسيون طراحي تست كنكور بود و براي درست و منصفانه برگزار شدن اين آزمون تلاش بسياري كرد.
در ادامه اين مراسم نواري صوتي براي حاضران پخش شد كه گفتوگويي خودماني با دكتر كاردان درباره پايه گزاري كنكور و خاطرات آن سالها بود.
پس از آن دكتر محمد صفارنيا، دبير جايزه علمي كاردان پشت تريبون قرار گرفت و درباره مراحل داوري توضيحاتي ارايه كرد. وي گفت: زماني كه فراخوان داده و پايان نامهها به دبيرخانه ارسال شد، داوري بدون توجه به اسم دانشجو، دانشگاه و استاد راهنما، انجام گرفت. به گفته صفارنيا معيارهايي چون «جديد بودن موضوع»، «كاربردي بودن يافتهها»، «صحت و دقت مباني نظري» و «استفاده از مباني علم روز» مورد نظر هيات داوران قرار داشت.
در پايان اين مراسم جايزه اول دكتر كاردان به ژاسنت صليبي، جايزه دوم به ابوالفل محمدي و جايزه سوم به هادي كرامتي تعلق گرفت و به منيژه فيروزي، ملكه مشهدي فراهاني، راضيه ظهره وند و مجتبي حبيبي عسگرآباد، لوح تقدير اهدا شد.
عليمحمد كاردان از شاگردان ایرانى «ژان پیاژه» و بنیانگذار رشته روانشناسى و علوم تربیتى در دانشگاه تهران بود. دریافت لوح تقدیر و بزرگداشت از سوی انجمن آثار و مفاخر فرهنگی 1382، تجلیل و دریافت لوح تقدیر به دلیل خدمات مستمر علمی و فرهنگی از سوی رییس جمهور وقت در بهمن ماه 1380، سرپرستی موسسه روانشناسی دانشگاه تهران 1376-1363، عضویت پیوسته فرهنگستان علوم از سال 1369، کسب عنوان پژوهشگر نمونه از سوی فرهنگستان علوم، ریاست دانشکده علوم تربیتی از سال 48 تا 58، دریافت نشان سپاس 1353 برای خدمات شایان از سوی شورای عالی فرهنگ رادیویی ایران، نشان فرهنگ 1329 به دلیل احراز رتبه اول در دوره لیسانس فلسفه و علوم تربیتی از سوی وزارت فرهنگ وقت، مدیریت گردهمایی پژوهشی روان شناسی و علوم تربیتی «سمت»، عضویت شورای پژوهشی سازمانهای مختلف، عضو هیات امنای دانشگاه تربیت معلم، برنامه ریزی سلسله برنامههای آشنایی با علوم انسانی و اجتماعی و تربیت چندین نسل دانش آموخته در رشتههای مختلف برخی از افتخارات دکتر کاردان است.
از میان تالیفات دکتر کاردان، کتاب «تاریخ روانشناسی» در سال 1368 به عنوان کتاب سال، برگزیده و ترجمه کتاب «جامعه شناسی و تربیت» در سال 1380 از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی شایسته دریافت لوح تقدیر شناخته شد.
نظر شما