به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، نمایشنامه «خدای خوب منهتن» نوشته اینگه‌برگ باخمن، با ترجمه مجید عباسیان منتشر شد.
«خدای خوب منهتن» درام عاشقانه‌ای است که عشق‌های ناب روایت‌های اساطیری و باستانی را در ذهن تداعی می‌کند؛ روایت‌هایی چون رومئو و ژولیت، تریستان و ایزولد و اَبلار و اِلوئیز. این عشق که به عشق‌های اساطیری پهلو می‌زند در جامعه قرن بیستم و در خلال خیابان‌های و آسمان‌خراش‌های منهتن رخ می‌دهد؛ در دنیایی یکسر مدرن با آزادی‌ها و موانع محدودیت‌های خاص خودش برای عشقی بی حد و مرز.
عاشقانه باخمن نیز چون آن روایت‌های کهن سرنوشتی تراژیک دارد، اما دلیل رسیدن به پایانی تراژیک و موانع بر سر راه، با نمونه‌های کلاسیک بسیار متفاوت است و باخمن از همزمانی خواست بی‌حدومرز عشق و عدم امکان آن در جامعه مدرن سخن می‌گوید. در این جامعه موانع نامرئی بیرونی پیوندی پیچیده با خواست‌ها و موانع درونی برقرار، و عشق را ناممکن می‌کنند.
باخمن خود در سخنرانی دریافت جایزه نمایش رادیویی از «بنیاد نابینایان جنگ» برای این اثر، که در کتاب ترجمه شده، درباره این واپسین نمایشنامه‌اش می‌گوید: «اینک در هر موردی، حتی در روزمره‌ترین مورد عشق، موردی سرحدی نهفته است. در هرآنچه که انجام می‌دهیم، می‌اندیشیم یا احساس می‌کنیم، لحظاتی پیش می‌آیند که ما می‌خواهیم تا آخرین حد پیش برویم. این آرزو در ما برانگیخته می‌شود که از حد و مرزهایی که بر زندگی ما نهاده شده‌اند، پا فراتر گذاریم. برای من نیز امری مسلم است که ما مجبور به به‌سربردن در این نظام هستیم، که برگشتنی از جامعه وجود ندارد، اما درون این حد و مرزها نگاه‌مان دوخته است به آنچه که بی‌نقص و کامل است، به آنچه که غیرممکن و دست‌نیافتنی است، به عشق، به آزادی و یا هر معیار خالص دیگری.»
نمایشنامه روایت خود را در دو سطح پیش می‌برد. در سطح اول شاهد دادگاهی در یک روز گرم تابستان هستیم که در آن پیرمردی که به «خدای خوب منهتن» مشهور است، می‌باید دربرابر قاضی به اتهامی مبهم، که در طول نمایشنامه و به‌مرور جزئیات آن مشخص می‌شود، پاسخ گوید.
سطح دوم که ماجرای عاشقانه پسر و دختری جوان است، به‌صورت فلش‌بک و درحقیقت از زبان خدای خوب و برای قاضی روایت می‌شود. زبان نمایشنامه میان نثر روزمره و نثر شاعرانه در نوسان است.
اینگه‌برگ باخمن (۱۹۷۳ - ۱۹۲۶) شاعر، نویسنده و نمایشنامه‌نویس اتریشی است که وی را به‌عنوان یکی از شاعران برجسته قرن بیستم می‌شناسند. او دکترای فلسفه داشت و مطالعاتی جدی در اندیشه ماترین هیدگر و لودویگ ویتگنشتاین انجام داده بود. مرزها و محدودیت‌ها در روابط فردی اصلی‌ترین مضمون در آثار مختلف اوست. در یکی از مشهورترین شعر‌هایش نوشته بود: «فاشیسم نخستین چیزی است که در رابطه یک زن و مرد شکل می‌گیرد». باخمن در ۴۷ سالگی بر اثر سوختگی شدید درگذشت. شبانگاه سیگاری روشن مانده بود و او به خواب رفته بود.
از باخمن پیش از این «در توفان گل سرخ» (گزینه اشعار) با ترجمه فؤاد نظیری، «ترانه‌هایی در گریز» (برگزیده اشعار) با ترجمه ماندانا مقدم و داستان کوتاه «جوشکار» با ترجمه شهناز نصرالهی منتشر شده بود.
متاسفانه ترجمه «خدای خوب منهتن» به‌هیچ‌وجه از ویراستاری مطلوبی برخوردار نیست؛ باید گفت احتمالا این ناشر به‌طور کلی آثارش را ویراستاری نمی‌کند.
«خدای خوب منهتن» را نشر «افراز» با ترجمه مجید عباسیان، در ۱۲۸ صفحه، با شمارگان هزار و ۱۰۰ نسخه و به بهای سه هزار و ۳۰۰ تومان منتشر کرده است.
چهارشنبه ۲۳ آذر ۱۳۹۰ - ۱۳:۴۶
نظر شما