سيامك دري به خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا)، گفت: نبايد انتظار داشت كه يك كارگر چاپخانه با دانشگاه رفتن، تمام فوت و فن‌هاي اين حرفه را بياموزد، استفاده از تجربيات عملي از جمله ملزوماتي است كه معمولا جدي گرفته نمي‌شود.
وي ادامه داد: برپايي دوره‌هاي آموزشي در قالب سمينار، كنفرانس و كارگاه‌‌هاي كوتاه مدت و بلند مدت بايد در برنامه‌هاي اصلي چاپخانه‌داران و كارگران آنها گنجانده شود.
دري با بيان اين‌كه هنوز ياد نگرفته‌ايم براي آموزش هزينه كنيم، اظهار كرد: چاپخانه‌داران تصور مي‌كنند دسترسي به منابع آموزشي روز به راحتي انجام مي‌شود و مي‌خواهند اطلاعات آسان و راحت به دستشان برسد و معمولا به سمت آموزش موثر نمي‌آيند و به آموزش‌هاي ساده شاگرد ـ استادي بسنده مي‌كنند.
وي تصريح كرد: آموزش يك امر تكرارپذير است و اگر فردي در دوره آموزش اپراتوري يك دستگاه شركت كرد، به معناي استفاده از تمام ويژگي‌هاي آن نيست و نيازمند بازآموزي در طول سال است اما در صنعت چاپ كمتر به اين موضوع پرداخته و توجهي به آن نمي‌شود.
به گفته دري، برخي از چاپخانه‌داران توقع دارند نتيجه حضور كارگران آنها در يك دوره آموزشي، خيلي سريع نمايان شود در حالي كه تجربه نشان داده است، گاهي در يك بازه زماني 6 تا يك ساله اثرهاي حضور در اين دوره‌ها مشخص مي‌شود.
وي يادآور شد: بايد براي چاپخانه‌داران نوعي فرهنگسازي انجام شود و براي كارهاي آموزش توجيه شوند، در غير اين صورت نمي‌توان به نتايج حضور در اين دوره‌ها اميدوار بود.
شنبه ۲۸ آبان ۱۳۹۰ - ۱۲:۰۵
نظر شما