مسعود رضوي، مصحح و ويراستار اين ترجمه، در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، عنوان كرد: يك ترجمه از اين اثر وجود دارد كه متعلق به محمد مشكات، استاد الهيات است كه شصت سال پيش منتشر شد.
وي افزود: اين ترجمه ارزش‌هاي زبان‌شناسانه زيادي دارد اما اشتباهات فراواني نيز در ترجمه و چاپ آن ديده مي‌شود كه كتاب را نيازمند تصحيح و انتشار مجدد مي‌كند.
رضوي ادامه داد: متن اين ترجمه را تصحيح و ويرايش كردم تا به همراه متن اصلي رساله، در قالب يك كتاب منتشر شود. تحليل شصت صفحه‌اي رساله نيز از ديگر بخش‌هاي كتاب است.
وي عشق را مركزي‌ترين موضوع عرفان كلاسيك دانست و گفت: ابن‌سينا به هيچ وجه عرفاني نبود، آثاري كه درباره عرفان نوشت نيز رويكردي پديدارشناسانه دارند، يعني او عرفان را به عنوان يك سوژه و از خارج، مورد بررسي قرار داد.
رضوي افزود: ابن‌سينا، عشق را يك حالت رواني همراه با عوارض جسماني مي‌داند. شگفت‌انگيز اين است كه او در نمط نهم «اشارات» كه به عرفان اختصاص دارد، به عشق اشاره‌اي نمي‌كند، بلكه در كتاب «قانون» كه درباره طب است، به بيماري عشق و راه‌هاي تشخيص و علاج آن اشاره مي‌كند.
وي ادامه داد: در تحليلي كه به اين ترجمه افزودم، توضيح درباره تلقي ابن‌سينا از عشق توضيح دادم تا عشقي كه مدنظر شيخ‌الرييس است با عشق در انديشه عرافاني مانند مولانا و حلاج اشتباه گرفته نشود.
به گفته اين نويسنده و پژوهشگر، كتاب «رساله در عشق» ابن‌سينا در مرحله حروف‌چيني است و از سوي انتشارات علم منتشر مي‌شود.
چهارشنبه ۲۵ آبان ۱۳۹۰ - ۱۴:۰۰
نظر شما