به گزارش خبرگزاری كتاب ايران (ايبنا) به نقل از وكالة أنباء الشعر(خبرگزاری شعر)، نويسنده در اين كتاب انقلاب‌های عربی را به «جريان آتش در انبار كاه» تشبيه می‌کند و معتقد است آنچه در تونس و مصر روی داد و تحولاتی كه پيامد آن برخی كشورهای ديگر عربی را در برگرفت، نيازمند مطالعه و بررسی موضوعی و عقلانی، به دور از احساسات و رفتارهای انفعالی است، زیرا آنچه پيش روست مهم‌تر و سخت‌تر است و به وسيله آن تصوير انقلاب كامل می‌شود. از اين رو شايد از يك انقلاب ملی پيروزمندانه سخن بگوييم يا پس از دخالت‌های غربی در جريان‌های اصلی انقلاب مجبور شويم آن را با واژه ديگری نامگذاری كنيم.
اين كتاب در دو فصل ارایه شده است. فصل اول با عنوان «انقلاب؛ مشاركت سياسی مردمی خارج از چارچوب‌های رسمی» به دو بخش «درک انقلاب» و «قبل از انقلاب؛ جهان عرب عرصه تجربه‌های ناكام» تقسيم می‌شود. فصل دوم هم با عنوان «دموكراسی نظام‌ها استبداد و فساد را باز توليد می‌كند» به دو مبحث «مصادره وطن و وطن‌گرايی با نام دموكراسی» و «جامعه‌شناسی انقلاب در جهان عرب» می‌پردازد.
نويسنده در كتاب خود سوال‌هايی را مطرح می‌کند و در پی يافتن پاسخی مناسب برای آن‌هاست. اين پرسش‌ها از اين قبيل‌اند كه آيا آنچه در تونس و مصر رخ داد، انقلاب‌هايی است كه توانست اهداف خود را محقق سازد؟ آيا آنچه در يمن، ليبی، بحرين و سوريه در حال روی دادن است انقلاب است يا جنگ داخلی و يا آشوبی كه آمريكا آن را به راه انداخته است؟ آيا همين كه مردم به خيابان‌ها بيايند و رؤسای جمهور فرار يا از قدرت كناره‌گيری كنند می‌توان گفت كه انقلاب به اهداف خود رسيده است؟ امتداد اين انقلاب‌ها چه پيامدی برای مساله فلسطين و ناآرامی‌های خاورميانه به طور كلی خواهد داشت؟
جمعه ۲۸ مرداد ۱۳۹۰ - ۱۱:۱۹
نظر شما