حسینی در گفتوگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) گفت: اغلب غزل‌های این دفتر از سال 80 تا 86 سروده شده‌اند و جزو غزل‌های نو به حساب می‌آیند؛ البته متاثر از غزل کلاسیک نيز هستند.
وی با تاکید بر این موضوع که اشعارش در جستجوی ارتباط با مخاطب هستند درباره موضوع این آنها توضیح داد: اگرچه غزل در ذات خود بیان‌کننده مسائل عاطفی است اما می‌تواند با مسایل اجتماعی و دغدغه‌‌های شخصی شاعر نیز آمیخته شود. غزل‌های این کتاب چنین ویژگی‌هایی دارند و گاهی حس حماسه، اندوه یا نقد و انتقاد را نیز منتقل می‌کنند.
حسيني درباره عوامل موثر در زبان شعری‌اش گفت: به‌طور کلی هر شاعر در آفرینش سروده‌هایش از دو منبع، یکی تجربه‌ها و زندگی شخصی و دیگری مطالعه آثار دیگر شاعران بهره می‌گیرد. در ارتباط با شعرهایم باید بگویم من نیز از این دو منبع استفاده کرده‌ام و مطالعه آثار شاعران کلاسیک چون حافظ و سعدی و پیشکسوتان معاصر مانند محمدعلی بهمنی تاثیر به‌سزایی در زبان شعری من داشته‌اند.
وی افزود: هر شاعری در سال‌های نخست تجربه‌های سرودنش از ویژگی‌های زبان دیگر شاعران بهره می‌گیرد و اگر برای او شعر امری جدی باشد به تدریج تجربه‌های شاعرانه‌اش بیشتر می‌شود و از تکرار و تقلید زبان دیگر شاعران پرهیز می‌کند؛ به عبارتي دیگر شاعر می‌تواند تشبیهات جدیدی را در اشعارش به‌کار بگیرد و دست به تجربه‌هایی نو بزند. اما تکرار و تقلید در آغاز راه هر شاعر امری طبیعی به حساب می‌آید.
امیرمسعود حسینی متولد 1356 از سال 1378 فعالیت جدی‌اش را در حوزه شعر آغاز کرده است. مجموعه شعر «من زنده مانده‌ام که روایت کنم تو را» در 72 صفحه از سوي انتشارات فصل پنجم منتشر شده است.
یکشنبه ۱۶ مرداد ۱۳۹۰ - ۱۱:۲۴
نظر شما