به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، اثر حاضر، يادنامه‌اي از زندگي، احوال، اقدامات، افكار و آراي فقيه، عارف، مفسر و كلامي عالم شيعي مرحوم آيت‌الله موسوي سبزواري است.

آيت‌‌الله سيدعبدالاعلي موسوي سبزواري، فرزند علامه مهذب سيدعلي‌رضا سبزواري است. سلسله نسب سيدعبدالاعلي، آنگونه كه ذكر شده، به امير مومنان علي(ع) منتهي مي‌شود.
سيدعبدالاعلي در عيد غدير (هجدهم ذي‌الحجه) سال 1328 هجري قمري به دنيا آمد. محل تولد وي، دارالمومنان سبزوار از توابع استان خراسان رضوي است. اين شهرستان قدمت تاريخي دارد و محل رشد و ترقي جمع كثيري از بزرگان فقه، فلسفه و كلام محسوب مي‌شود. تولد سيد در چنين روز مباركي، نويد عظمت و جايگاه عظيم وي در آينده را مي‌داد.

سيدعبدالاعلي در خانواده‌اي چشم به جهان گشود كه در طول ساليان دراز، علما و متفكران بزرگي را در خود جاي داده است، به گونه‌اي كه بعضي گفته اند اين خانواده شريف در هيچ عصري از دوران، خالي از اهل علم و اجتهاد نبوده است.

در آينه عبوديت و بندگي
اگرچه شخصيت سيد از اين نظر بسيار گسترده است، اما چاره‌اي جز پرداختن، بيان و معرفي اين بخش از زندگاني سيد نداريم تا چراغي هرچند سوسو زن، فرا راه سالكان طريق الهي افروخته باشد! در اين قسمت به علايم عبوديت شخصيت سيد اشاراتي مي‌شود.

علامت اول: عشق به نماز
سيدعبدالاعلي، فاني در عشق به نماز بود .سيد در عين اين كه امام جماعت بود، مراقب و مداومت زيادي بر نوافل يوميه داشت و به همين خاطر، اهل عرفان، معرفت و تقوا، بيشتر از سايرين در نماز جماعتش شركت مي‌كردند. وي علاقه خاصي به نماز «جعفر طيار» داشت و به‌ويژه در حاجات مهم، مقيد به خواندن اين نماز بود و در اثر اين نماز، حاجات و مشكلات زيادي براي او حل مي‌شد.

علامت دوم: شب زنده‌داري
براي سيد، شب و به ويژه وقت سحر، محبوب‌ترين زمان‌هاي شبانه‌روز بود. سيد به نماز شب علاقه خاصي نشان مي‌داد، زيرا از جمله اولياي الهي و مصاديق آيه شريفه «الذين هم علي صلاتهم دائمون(معارج، آيه 23)» بود. وي مداومت بر نماز شب را سرلوحه و نصب‌العين برنامه‌هاي خود قرار داده بود، زيرا در حديث شريف آمده است كه:‌ «ان شرف المومن صلاته بالليل». 

 علامت سوم: عشق به اهل‌بيت(عليهم‌السلام)
عشق و ارادت سيد نسبت به خاندان اهل‌بيت(عليهم‌السلام) به حدي بود كه همه چيز را فقط به خاطر آنان دوست مي‌داشت و دائما به ياد آنها بود.
در 20 سالگي، مسافت مشهد مقدس تا نجف اشرف را با پاي پياده پيمود و چندين بار مسافت كربلا تا نجف را طي كرد و اين كار به خاطر علاقه زيادي بود كه به خاندان رسالت داشت.

علامت چهارم: دوام ذكر الهي
سيدعبدالاعلي براي ذكر و ياد الهي، اهميت خاصي قائل بود و زبان خود را جز به ذكر الهي نمي‌جنباند. مراقبت بر ادعيه و اذكار وارده را از دست نمي‌داد و اين بدان جهت است كه «ذكر» از بالاترين مراتب عارفان الهي است، بلكه از بزرگ‌ترين علائم عشق راستين محب به محبوب است؛ زيرا اگر كسي چيزي را دوست بدارد، بيشتر به ياد او خواهد بود. 
سيد تنها به اذكار وارده از طريق اهل‌بيت(عليهم‌السلام) مقيد بود و به ساير اذكار ابداعي صوفيه وقعي نمي‌نهاد.

از ديگر مواردي كه مرحوم آيت‌الله موسوي سبزواري به آنها مدامت داشت، مي‌توان از طهارت دائم، تلاوت قرآن كريم، خواندن دعا، و... ياد كرد.

كتاب حاضر در دو بخش و 10 فصل، به حيات و آثار آيت‌الله موسوي سبزواري پرداخته است.

چاپ نخست كتاب «فقيهي از كرانه كوير (حيات‌نامه فقيه الهي و عارف صمداني، سيدعبدالاعلي موسوي سبزواري)» در شمارگان 1200 نسخه، 160 صفحه و بهاي 26000 ريال راهي بازار نشر شد.