خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)حبيب الله نيك نژاد،روزنامه نگار و مترجم: از شكست تا پيروزي نام كتابي است كه بزودي منتشر خواهد شد. اين كتاب را «فابيو كاناوارو» كاپيتان تيم ملي ايتاليا در جام جهاني 2006 آلمان منتشر خواهد كرد.
مرد افسانه‌ايي خط دفاعي تيم ملي ايتاليا كه دو هفته قبل در 38 سالگي به دنياي بازيگريش خاتمه داد. او از چندسال قبل اقدام به جمع‌آوري مصاحبه‌ها و بيوگرافي بسياري از دست‌اندركاران فوتبال ايتاليا كرده و حالا خداحافظي‌اش از فوتبال را بهترين فرصت دانسته تا تمامي آنچه را توسط وكيل خود به صورت مصاحبه جمع‌آوري و خود نيز مطالبي به آنان افزوده است و نامش را «از شكست تا پيروزي» گذاشته،به زودي به چاپ خواهد رساند.
 
«فابيو كاناوارو» يكي از بهترين مدافعان دو دهه اخير فوتبال جهان است كه دو هفته قبل براي هميشه كفش‌هايش را آويخت و دليل آن را مصدوميت زانوهايش عنوان كرد و گفت: ديگر آنان قادر نيستند، فشارهاي تمرينات و وزنه‌هاي سنگين را در تمرينات بدن‌سازي تحمل كنند و به همين خاطر و به توصيه پزشكان ايتاليايي ترجيح دادم تا كفش‌هايم را براي هميشه به ديوار آويزان كنم.
 
«فابيو كاناوارو» تنها مدافعي است كه در تاريخ فوتبال جهان از سوي فدراسيون جهاني فوتبال به عنوان مرد سال برگزيده شده و اين عنوان را در سال 2006 هم از سوي اتحاديه فوتبال اروپا و هم از سوي فدراسيون جهاني فوتبال كسب كرد. همگان قهرماني ايتاليا در جام‌جهاني 2006 را بدليل درخشش فوق تصور وي توصيف مي‌كنند؛ مردي كه در جام جهاني 1990 در ورزشگاه «سن آنتونيو»ي شهر جنوبي ناپل يك توپ جمع‌كن بود و شديداً تحت تأثير بازي «ديه‌گو آرماندو مارادونا» بوده و از او به عنوان اسطوره‌اي پايان‌ناپذير در تاريخ فوتبال جهان ياد مي‌كند.
«فابيو كاناوارو» سابقه بازي در تيم‌هاي ناپولي، پارما، اينترميلان، يوونتوس، رئال مادريد و الاهلي امارات متحده عربي را در پرونده دوران بازيگريش در اختيار دارد.
اگرچه او با اين تيم‌ها به افتخاراتي از جمله دو جام قهرماني كالچوبا يوونتوس، دو جام قهرماني لاليگا با رئال مادريد، جام قهرماني اتحاديه اروپا در سال 1999 با پارما دست يافته، ولي تمامي بزرگي نام اين مدافع 173 سانتي‌متري بدليل افتخاراتي است كه با چكمه‌ايي پوشان ديار حاشيه درياي مديترانه به دست آورده است.
«فابيو كاناوارو» دو بار پياپي با تيم ملي زير 21 ساله‌هاي ايتاليا قهرمان اروپا شد و بزرگترين افتخار دوران بازيگريش پيروزي در جام جهاني 2006 ايتاليا در سي و سه سالگي است. ديداري كه يكصدمين بازي ملي او بود كه در نهايت با فتح جام قهرماني بسر آمد.
كتاب«از شكست تا پيروزي» سرگذشت تيم ملي ايتاليا از فينال جام ملت‌هاي اروپا در سال 2000 در ورزشگاه ملي شهر آمستردام هلند در برابر تيم ملي فرانسه است كه مردان ايتاليايي تا فتح جام قهرماني لحظاتي فاصله نداشتند كه در اين زمان «ويلتورد» مهاجم فرانسوي‌ها گل برابري را به ايتاليايي‌ها تحميل كرد و بازي به دو وقت پانزده دقيقه‌ايي اضافه كشيده و گل «ديويد تره‌زيگه» هنگام اجراي قانون گل طلايي باعث شد تا ايتاليايي‌ها زندگي و پيروزي را با شكست و مرگ تعويض كرده و «كاناوارو» از آن روز به عنوان بدترين لحظه زندگي خود ياد ‌كند.
شش سال بعد اين غافله شكست خورده همه چيز را جبران كرد و در جام‌جهاني 2006 توانست انتقام خود را از فرانسوي‌ها پس گرفت و در ضربات پنالتي آنان را مقهور و چهارمين جام جهاني تاريخ خود را به دست آورده و جالب‌تر اينكه ايتاليايي‌ها در ورزشگاهي به اين پيروزي دست يافتند كه قبله‌گاه قدرت براي آدولف هيتلر بود.
 
تيمي كه سالهاي 1934 در رم و 1938 در پاريس در اوج اقتدار موسوليني» به جام جهاني دست يافت و همين پيروزي‌ها تداوم بخش قدرت وحشيانه حكومت موسوليني شد و به همين خاطر نويسندگان آن سال‌هاي ايتاليا از آن دو پيروزي افسانه‌هاي زيادي ساخته و هنوز هم كتاب‌هاي زيادي درباره آن دو قهرماني كه بيش از 70 سال از آن مي‌گذرد، در كتابخانه‌هاي ايتاليايي موجود  است.
«فابيو كاناوارو» اگرچه در ديدارهاي باشگاهي به افتخارات زيادي مانند «پائولومالديني» كاپيتان اسبق تيم ملي ايتاليايي دست نيافت، ولي به همراه تيم ملي ايتاليايي به همه چيز رسيد كه از آن جمله بازي در 136 مسابقه ملي بوده كه اين تعداد بازي، افتخارات زيادي را براي او در برداشته و عنوان دير پاترين بازيكن تاريخ فوتبال ملي ايتاليايي را از آن او كرد.
كتاب از شكست تا پيروزي ماحصل زندگي بازيكنان ايتاليايي حدفاصل سالهاي 2000 تا 2006 است كه گفتگوهاي بسيار زيبايي با دينوزوف مربي تيم شكست خورده دارد. مردي كه با ايتاليايي‌ها جام جهاني 1982 اسپانيا را به عنوان دروازه‌بان فتح كرد و فينال جام ملت‌هاي اروپا را مرگ دوران مربيگريش مي‌خواند. از سويي ديگر نوشته‌هايي چندين صفحه‌ايي از مارچلو ليپي مربي قهرمان جهان در سال 2006 در آن آورده شده و در پايان هم گفت‌وگويي با «انزو بيرزوت» سرمربي تيم ملي ايتاليا در جام جهاني 1982 در اين كتاب به چشم مي‌‌آيد.
بد نيست اشاره كنيم كه دو بازي نيمه نهايي و پاياني جام جهاني 2006 در ورزشگاه تاريخي المپيك شهر برلين برگزار شد. جايي كه «جسي اونز» اسطوره تاريخ دو و ميداني جهان و آن سيه چرده بزرگ آمريكايي، حسرت پيروزي را در دور نهايي دوي يكصدمتر المپيك به دل «آدولف هيتلر» گذارده و باعث شد تا او با خشم آنجا را ترك نمايد و به همين خاطر آلمانيها روي اين ورزشگاه حساسيتي خاص دارند، ولي حضور ده ها‌ هزار آلماني در ديدار مرحله نيمه نهايي و بازي آلمان ـ ايتاليا باعث نشد تا ايتاليايي‌ها با درخشش فوق تصور كاناوارو با پيروزي ميدان را ترك نكرده و شكست تحقير‌آميزي را به آلماني ها تحميل نكنند و بازي پاياني هم ميان ايتاليا و فرانسه با همين شرايط در همين ورزشگاه به پايان رسيد و در هر دو بازي «فابيو كاناوارو» به عنوان بازيكن برتر ميدان برگزيده و به او لقب ديوار برلين را دادند. ديواري كه بعد از جنگ خانمانسوز جهاني دوم، ميان آلمان شرقي و غربي كشيده شد و در فاصله بيش از چهل سال هزاران نفر در پاي آن جان خود را از دست دادند.
بعد از پايان جنگ جهاني دوم نيروهاي متفقين بعد از پيروزي در اجلاس تهران تصميم گرفتند تا آلمان را به دو منطقه شرقي و غربي تقسيم كرده و شهر برلين مرز اين دو كشور بود كه در سال 1989 بعد از فروپاشي حكومت كمونيست‌ها در قسمت‌هايي از اروپا، ديوار برلين هم فرو ريخت و دو آلمان شرقي و غربي به آلماني متحد بدل شدند.