ان‌شاءالله رحمتي در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، عنوان كرد: كربن در اين اثر مي‌كوشد عبادات در اديان ابراهيمي را تاويل كرده و اسرار آنها را شرح دهد. در واقع، او كوشش كرده است با بررسي حقيقت عبادت نشان دهد آنچه انسان در ظاهر به عنوان عبادت انجام مي‌دهد، در باطن رو به حقيقت دارد. بر اين اساس، هدف از عبادت، متخلق شدن انسان به آن حقيقت است، نه به جا آوردن عملي ظاهري كه تنها مجموعه‌اي از حركات فيزيكي را شامل مي‌شود.

وي افزود: كربن با در نظر گرفتن اين مبنا، تجربه و يافته‌هاي عرفاني سه دين ابراهيمي يعني يهوديت، مسيحيت و اسلام را بررسي مي‌كند و نتايج اين بررسي را در قالب زبان امروزي و قابل فهم براي بشر امروز شرح مي‌دهد. او مي‌كوشد از اين طريق «سد سديدي» در مقابل جريان كوبنده و ويرانگر عرفي شدن و سكولاريسم ايجاد كند. او در اين كتاب قصد دارد انسان را از امواج سكولاريسم كه همه چيز را در كام مي‌كشد و معارف اصيل اديان را براي بشر بي‌معنا مي‌سازد، محفوظ دارد و به جنگ تعبير رايج «خدا مرده است» برود.

رحمتي با بيان اين كه «درباره مقصود كربن از عرفان بايد دقت ويژه‌اي داشت» گفت: عرفان واژه‌اي گسترده و پرمعناست، اما او براي اين مفهوم واژه «گنوسيس» را به كار مي‌برد. اين واژه يوناني به معناي معرفت يقيني است و بهترين معادل براي آن، عرفان است، اما نه عرفاني كه امروزه شاهد رواج آنيم. واژه معادل عرفان امروزي در انگليسي«mistisism» است كه به معناي رازپردازي يا به تعبير ديگر، علم الاسرار و شناخت اسرار خداوند است.

وي افزود: عرفاني كه امروزه از آن ياد مي‌شود، در پي شناخت اسرار عالم غيبي است كه در دسترس ما نيست، اما عرفاني كه كربن منظور دارد، عرفاني است كه حكيمان شيعه نظير سیدحیدر آملی مدنظر داشتند. اين عرفا مرتبه غيب را جزو اسرار نمي‌دانند، بلكه معتقدند دسترسي نداشتن بشر به آنها به دليل سطحي شدن وجود انسان و زندگي كردن در سطوح ظاهري است.

اين مترجم تاكيد كرد: عرفاني كه كربن مطرح مي‌كند، در پي رمزگشايي از رازها نيست، بلكه به دنبال شناخت و معرفت است. مقصود او از عرفان، به عرفان شيعي نزديك مي‌شود. شيعيان معتقدند وحي خداوند در قالب نبوت در اختيار بشر قرار گرفته است، اما اين وحي بدون ولايت و امامت ناقص خواهد بود. به تعبير ديگر، عرفاي شيعه معتقدند پيامبر(ص) براي تنزيل و امامان(ع) براي تاويل قرآن كوشش كردند و آنان در واقع راهنما و دستگير مومنان در رسيدن به حقيقت وحي‌اند.

وي افزود: اكنون كه در دوران خاتميت زندگي مي‌كنيم، ارتباط با آسمان از طريق پيامبران برقرار نيست، اما ائمه(ع) و اولياي خدا مي‌توانند اين رابطه را ايجاد كنند، چرا كه آنان واسطه‌هاي عرفان براي بشرند. در مذهب شيعه، امام دوازدهم، امام غايب و زنده ماست، اين ارتباط با عالم غيب براي انسان امروز مانند گذشته وجود دارد، زيرا انسان امروز يك امام زنده و حاضر دارد. اين نوع عرفان متفاوت از مريد و مرادبازي‌هايي است كه در سال‌هاي اخير شاهد آنهاييم.

رحمتي دغدغه كربن را معرفي عرفان اصيل و ارايه نسخه‌اي آسماني و وحياني از آن دانست و گفت: مخاطبان با شناخت اين عرفان به دام مدعيان دروغين نخواهند افتاد و قدرت تشخيص درست از نادرست را به دست خواهند آورد.

وي با اشاره به ساحت باطني اديان ابراهيمي به عنوان معيار نخست كربن در اين معرفي گفت: او در ساحت هر سه دين بحث‌هايي را مطرح مي‌كند كه البته نهايت آنها در دين اسلام و به ويژه مذهب شيعه ختم مي‌شود. به همين دليل عرفان كربن نزديك به آن چيزي است كه مورد اعتماد ما شيعيان است.

كتاب «معبد و مكاشفه» از سوي انتشارات سوفيا منتشر شده است.