به گزارش خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا) به نقل از گاردين، وي. اس. نايپول، نويسنده پير و كهنه‌كار ترينيدادي برنده نوبل 2008 پس از مصاحبه‌اي جنجالي با گاردين لندن و كوچك شمردن نويسندگان زن، از سوي كري هولم، نويسنده نيوزيلندي برنده بوكر 1985 با تعابيري چون «حلزون» و «ضد زن» مورد استهزا قرار گرفت.

ابتداي ماه ژوئن (اواسط خرداد) نايپول در جامعه سلطنتي جغرافياي لندن اظهار ‌كرده بود: «وقتی من قطعه‌اي ادبي مي‌خوانم با يك يا دو پاراگراف درمي‌يابم نويسنده‌اش زن بوده است يا خير. چون فكر مي‌كنم اين نوشته‌ها شباهتي به آثار من ندارند». او نويسندگان زن را به علت داشتن "احساسات ظريف زنانه" و "نگاه محدود به دنيا" نكوهش ‌كرد و نويسنده مشهوري چون جين آستين را به داشتن "بلند پروازي‌هاي احساساتي" و ناشرش دايانا آتيل را به خاطر نوشتن "چرنديات زنانه" به باد تمسخر ‌گرفت.
 
اين اظهارات بلافاصله موجي از انتقاد نويسندگان و روزنامه‌نگاران انگليسي و آمريكايي را در روزنامه‌ها و وبلاگ‌هاي شخصي بر‌انگيخت. پس از گذشت دو هفته كري هولم، نويسنده‌اي كه تنها رمانش «مردم استخوان» جايزه بوكر 1985 را دريافت كرد، نايپول را "مرد ضد زني كه آثارش در حال مرگ هستند" توصيف مي‌كند.
 
او كه حرف‌هايش عليه نايپول را در وبلاگ بيتي بوك نيوزيلند منتشر كرده، مي‌گويد نايپول سه دهه پيش رابطه‌‌اش با زنان نويسنده را پيشگويي كرده بود و در آن زمان درباره زنان نويسنده مي‌گفت: "از دست من جان سالم به در نخواهند برد".
 
هولم در ادامه مي‌افزايد: «با رسيدن دوران پيري‌اش، رفتارش نفرت‌انگيز و قضاوت‌هايش بيش از پيش گستاخانه شده است. در حالي كه هزاران زن هم برتر و هم بالاتر از حرف‌هاي اين حلزون هستند».
 
احساسات برافروخته هولم درباره نايپول با سخنان تازه فرانسين پروس، نويسنده آثار پرفروش آمريكايي همراه ‌شده كه توجه همگان را به مقاله پرمخاطب سال 1998 خود در مجله هارپرز آمريكا به نام" بوي جوهر زن: آيا نويسندگان زن واقعا پايين‌ترند؟" جلب مي‌كند.
 
سيزده سال پيش پروس با اشاره به سخنان تحقيرآميز نورمن ميلر درباره نويسندگان زن واژه "نوشتار-هراسي ژنتيكي" را به تعبير خود اختراع مي‌كند. نورمن ميلر در سخنانش درباره نويسندگان زن گفته بود: «بويي كه از جوهر زنان به مشامم مي‌رسد هميشه هذيان گونه، تكراري، عجيب، حقير، رواني بدحال، عليل، وارفته، مد روز، صلب، بيش از اندازه ناموزون يا از ابتدا ناموفق است».
 
سپس پروس مي‌نويسد: «در آينده... تنها تفاوتي كه وجود خواهد داشت تفاوت بين نوشتار خوب و بد است». او امروز با ارجاع به آن مقاله اذعان مي‌كند مشاجره برخاسته از سخنان نايپول كاملا روشن مي‌كند "دوران قبل" "اكنون" نيز حضور دارد.
 
پروس مي‌نويسد: «تفكر پايين‌تر بودن جايگاه زنان هرگز از بين نخواهد رفت. البته باور نايپول مبني بر بالاتر بودن جايگاهش نسبت به جين آستين در صورت نبود تعصبات و غرض‌ورزي‌هاي امروزي مضحك به نظر مي‌رسيد و چنان اثر مخربي بر كاري كه بعضي از ما براي انجام در زندگي انتخاب كرده‌ايم، نداشت. من تصور مي‌كنم يك نويسنده زن بايد بسيار خوشحال باشد كه نوشته ده سال پيش او چنان تازه و بجا به نظر مي‌رسد كه گويي ديروز نوشته شده است. اما در اين مورد، من آن را دليلي براي شهرت يا تشويق خود نمي‌بينم. حقيقتا به نظرم ديگر مقاله بوي جوهر زن تاريخ گذشته است چرا كه مرتبط به مساله‌اي از دوره‌اي بود كه ديگر زمان ندارد».
 
فرانسين پروس از سال 2007 تاكنون رياست انجمن پن آمريكا را بر عهده دارد و عضو هيات داوران جايزه ادبي قلم نيومن آمريكاست. كتاب «فرشته آبي» (2000) او به فهرست آثار منتخب جايزه ملي كتاب آمريكا راه يافته بود.