به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، سیده‌فاطمه موسوی در این شعر این گونه خطاب به مسلم‌بن عقیل زمزمه کرده است:

سلام ای کربلا را دیده قبل از کربلا مسلم
شهید کربلایی زائر کرب‌و‌بلا مسلم

تو قبل از کربلا در کوفه خواندی روضه مقتل
دهان پاره‌ات خواند از سرِ از تن جدا مسلم

بگو دندان خونینت چرا در جام آب افتاد
بگو بر بام کوفه خیره ماندی در کجا مسلم؟

تو که با نامه خورشید سمت کوفیان رفتی
چرا گفتی به فرزند علی کوفه نیا، مسلم؟

به کوفه خانه طوعه پناه آخرینت شد
چه دیدی عاقبت از کوفیان بی‌وفا مسلم؟

به مسجد رفتی اما ناگهان پشت تو خالی شد
تو ماندی و سلام آخر خون خدا مسلم...