به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) ایران دَرّودی (زاده ۱۱ شهریور ۱۳۱۵) پس از تحمل سه ماه بیماری و مبارزه، سرانجام صبح روز هفتم آبان‌ماه درگذشت.

درودی نقاش ایرانی و کارگردان، نویسنده، منتقد هنری و استاد دانشگاه رشته تاریخ هنر بود. درودی به عقیده برخی پیرو مکتب فراواقع‌گرایی (سورئالیسم) است.

 ایران درودی در ۱۱ شهریور ۱۳۱۵ در خانواده‌ای اشرافی در خراسان به‌ دنیا آمد. پدرش خراسانی بود و مادرش قفقازی. تبار پدری‌اش پشت در پشت، بازرگان بودند و مادرش به همراه خانواده بعد از انقلاب اکتبر و تشکیل کشور شوروی از قفقاز به ایران مهاجرت کردند.

در کودکی با خانواده به اروپا سفر کرد و از شهرهای مختلف اروپا دیدن کرد. وقتی جنگ جهانی دوم شروع شد، خانواده او در هامبورگ زندگی می‌کرد و با شروع جنگ به ایران بازگشتند و مدتی در مشهد زندگی کردند و بعد به تهران آمدند و ساکن تهران شدند. درودی در حالی که در مدرسه درس می‌خواند، به دلیل علاقه به نقاشی به کلاس‌های آزاد طراحی و نقاشی هم می‌رفت. وی در سال ۱۹۵۴ برای تحصیل در رشته نقاشی در دانشکده بوزار در پاریس به تحصیل مشغول شد و در سال‌های ۱۹۵۴ تا ۱۹۵۸ به یادگیری هنر در آموزشگاه‌ها و دانشکده‌های گوناگون پرداخت: مدرسه هنرهای زیبای پاریس (بوزار)، مدرسه لوور پاریس، دانشکده سلطنتی بروکسل (ویترای)، انستیتوی آر.سی. آی نیویورک (رشته تهیه و کارگردانی برنامه‌های تلویزیون). پس از پایان تحصیلات به ایران بازگشت و در اردیبهشت ۱۳۳۹ آثارش در تالار فرهنگ تهران به نمایش گذاشته شد.

ایران درودی در بیش از ۶۳ نمایشگاه انفرادی و بیش از ۲۵۰ نمایشگاه گروهی در ایران و سراسر جهان، آثار خود را به دید عموم گذاشت و با نوشتن کتاب «در فاصله دو نقطه» به نویسندگی نیز روی آورد.

درودی ضمن ترسیم جهان، تصاویر ذهنی و رویاهای بلندپرواز خود در میان گل‌هایی روییده و دورنماهای غریب نورانی مفاهیم برخاسته از فرهنگ خود را بیان می‌کرد که درک آن در هیچ قالبی نمی‌گنجد. مناظر غالب در آثار درودی بیشتر حاشیه کویر و گل‌هایی بود خاص با دیوارهایی شیشه‌ای و افق که به آثار وی فضایی خاص و عمیق می‌بخشید. 

از درودی آثاری چون ایران درّودی (آثار نقاشی ۱۳۵۲–۱۳۳۸)؛ در فاصله دو نقطه…! زندگی‌نامه نقاش به قلم خود او و چشم شنوا (آثار نقاشی) به یادگار مانده است.