به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، «شب‌های طاعون» آخرین رمان منتشر شده از اورهان پاموک، نویسنده شناخته‌شده کشور ترکیه است که نسخه اصلی آن در سال ۲۰۲۱ منتشر شد و روایتی است از همه‌گیری طاعون در آغاز قرن بیستم میلادی. این کتاب به تازگی و چند ماه بعد از انتشار نسخه اصلی آن در ترکیه، به فارسی ترجمه و از سوی انتشارات نگاه راهی کتاب‌فروشی‌ها شده است.
انتشار این رمان در زمان همه‌گیری ویروس کرونا و خلق دنیایی مشابه آنچه مردم جهان در دو سال اخیر تجربه کرده‌اند این شائبه را به وجود آورد که پاموک رمانش را در مدت همه‌گیری این ویروس نوشته اما او در مصاحبه‌ای گفته بود به مدت ۴۰ سال در مورد این رمان فکر می‌کرده و نوشتن آن را چهار سال قبل از شیوع ویروس کرونا آغاز کرده است. پاموک همچنین در مورد شباهت‌ها و تفاوت‌های داستان رمانش با دنیای این روزها گفته جهان رمان او از جهان امروز ترسناک‌تر است.
آنطور که در توضیح این رمان آمده داستان «شب‌های طاعون» در سال ۱۹۰۱ میلادی و در بیست و نهمین ولایت امپراتوری رو به زوال عثمانی، در جزیره مینگر، می‌گذرد؛ جزیره‌ای که ناگهان طاعون در آن شایع می‌شود. پادشاه عبدالحمید برای جلوگیری از شیوع طاعون از مینگر به اروپا، سربازرس بهداشت و سلامت، بونکوفسکی پاشا، و پس از او دکتر نوری جوان ولی با تجربه را که به تازگی با برادرزاده پادشاه، پاکیزه سلطان، ازدواج کرده، به جزیره می‌فرستد.
پاکیزه سلطان دختر پادشاه قبلی، مراد پنجم، است و کل زندگی‌اش را در کاخ زندانی بوده؛ او به همراه پدر و خواهران و برادر و زنان حرمسرا، برای اولین بار از کاخ بیرون می‌آید و به همراه همسرش به مینگر می‌رود. در جزیره، سرگرد جوان و میهن‌پرستی به نام کامیل که عاشق دختری به نام زینب است، با والی جزیره، سامی پاشا، و دکتر نوری برای مبارزه با طاعون، سنت‌های غلط، خانقاه‌های عصیانگر، تندروهای مذهبی و آنانی که قدرت علم و ضرورت قرنطینه را باور ندارند، هم‌پیمان می‌شود. شب‌های طاعون حکایت عشق و دلدادگی، کوشش و مبارزه، امیدواری و ناامیدی، میهن‌پرستی و تلاش برای زنده ماندن در تاریک‌ترین روزهای مینگر است.
پاموک نخستین نویسنده از کشور ترکیه است که موفق شده جایزه ادبی نوبل را از آنِ خود کند؛ نویسنده‌ای که در سال ۱۹۵۲، در شهر استانبول به دنیا آمد، در جوانی به اصرار خانواده‌اش در رشته معماری تحصیل کرد؛ اما در ۲۲ سالگی به سمت علاقه واقعی خود یعنی نوشتن رفت و در دانشگاه استانبول روزنامه‌نگاری خواند، هر چند در این حوزه فعالیت حرفه‌ای نداشت.
انتشار این رمان در زمان همه‌گیری ویروس کرونا و خلق دنیایی مشابه آنچه مردم جهان در دو سال اخیر تجربه کرده‌اند این شائبه را به وجود آورد که پاموک رمانش را در مدت همه‌گیری این ویروس نوشته اما او در مصاحبه‌ای گفته بود به مدت ۴۰ سال در مورد این رمان فکر می‌کرده و نوشتن آن را چهار سال قبل از شیوع ویروس کرونا آغاز کرده است. پاموک همچنین در مورد شباهت‌ها و تفاوت‌های داستان رمانش با دنیای این روزها گفته جهان رمان او از جهان امروز ترسناک‌تر است.
آنطور که در توضیح این رمان آمده داستان «شب‌های طاعون» در سال ۱۹۰۱ میلادی و در بیست و نهمین ولایت امپراتوری رو به زوال عثمانی، در جزیره مینگر، می‌گذرد؛ جزیره‌ای که ناگهان طاعون در آن شایع می‌شود. پادشاه عبدالحمید برای جلوگیری از شیوع طاعون از مینگر به اروپا، سربازرس بهداشت و سلامت، بونکوفسکی پاشا، و پس از او دکتر نوری جوان ولی با تجربه را که به تازگی با برادرزاده پادشاه، پاکیزه سلطان، ازدواج کرده، به جزیره می‌فرستد.
پاکیزه سلطان دختر پادشاه قبلی، مراد پنجم، است و کل زندگی‌اش را در کاخ زندانی بوده؛ او به همراه پدر و خواهران و برادر و زنان حرمسرا، برای اولین بار از کاخ بیرون می‌آید و به همراه همسرش به مینگر می‌رود. در جزیره، سرگرد جوان و میهن‌پرستی به نام کامیل که عاشق دختری به نام زینب است، با والی جزیره، سامی پاشا، و دکتر نوری برای مبارزه با طاعون، سنت‌های غلط، خانقاه‌های عصیانگر، تندروهای مذهبی و آنانی که قدرت علم و ضرورت قرنطینه را باور ندارند، هم‌پیمان می‌شود. شب‌های طاعون حکایت عشق و دلدادگی، کوشش و مبارزه، امیدواری و ناامیدی، میهن‌پرستی و تلاش برای زنده ماندن در تاریک‌ترین روزهای مینگر است.
پاموک نخستین نویسنده از کشور ترکیه است که موفق شده جایزه ادبی نوبل را از آنِ خود کند؛ نویسنده‌ای که در سال ۱۹۵۲، در شهر استانبول به دنیا آمد، در جوانی به اصرار خانواده‌اش در رشته معماری تحصیل کرد؛ اما در ۲۲ سالگی به سمت علاقه واقعی خود یعنی نوشتن رفت و در دانشگاه استانبول روزنامه‌نگاری خواند، هر چند در این حوزه فعالیت حرفه‌ای نداشت.
نخستین رمان او که با عنوان «آقای جودت و پسران» (که در ایران ترجمه و منتشر شده است)، زمانی به چاپ رسید که پاموک ۳۰ ساله بود. یک سال بعد از این اتفاق، یعنی در سال ۱۹۸۳، پاموک با نخستین رمانش توانست برنده جایزه ادبی اورهان کمال شود و نام خود را در میان نویسندگان ترکیه مطرح سازد.
«خانه خاموش» ۱۹۸۳، «قلعه سفید» ۱۹۸۵، «کتاب سیاه» ۱۹۹۰، «چهره پنهان» ۱۹۹۲، «زندگی نو» ۱۹۹۴، «نام من سرخ» ۱۹۹۸، «رنگ‌های دیگر» ۱۹۹۹، «برف» ۲۰۰۲، «استانبول: شهر و خاطره‌ها» ۲۰۰۳، «چمدان پدرم» ۲۰۰۷، «موزه معصومیت» ۲۰۰۸، «چشم‌اندازها» ۲۰۱۰، «با و بی‌تکلف» ۲۰۱۱، «داستان افتادن من از داستانم» ۲۰۱۳، «چیز غریبی در سرم» ۲۰۱۴ و «مو قرمز» ۲۰۱۶ آثاری هستند که بعد از «آقای جودت» به قلم پاموک منتشر شده‌اند.
در بخشی از رمان «شب‌های طاعون» آمده است:
«بونکوفسکی‌پاشا در عرض شش هفته جلوی همه‌گیری ویروس طاعون را در ازمیر گرفت که بزرگ‌ترین بندر مدیترانه شرقی بود. این کار با در خانه ماندن مردم، گوش دادن به مقررات و پذیرفتن ممنوعیت‌ها و همکاری شهرداری و پلیس در کشتن موش‌ها عملی شده بود. تمام شهر را گندزدایی کرده بودند. نه‌تنها روزنامه‌های آهنگ و آمالتیا در ازمیر یا ترجمان حقیقت و اقدام در استانبول، بلکه روزنامه‌های فرانسوی و انگلیسی که سرایت کردن طاعون را از بندری به بندر دیگر دنبال می‌کردند ستون‌های خود را به مطالبی دربارۀ موفقیت دولت عثمانی در اجرای قرنطینه اختصاص داده بودند. بونکوفسکی‌پاشای زادۀ استانبول با اصالتی لهستانی در جوامع اروپایی چهره‌ای شناخته‌شده و معتبر بود. پس از مرگ هفده نفر در ازمیر توانسته بود طاعون را ریشهکن کند و بندرها، اسکله‌ها، گمرک‌ها، دکان‌ها، بازارها و مدارس بازگشایی شده بودند.»
«شب‌های طاعون» اثر اورهان پاموک با ترجمه ایلناز حقوقی در ۶۶۴ صفحه و به قیمت ۱۷۵ هزار تومان از سوی انتشارات نگاه راهی بازار کتاب شده است.
نظر شما