به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، راجر ورنون اسکروتن(Roger Scruton)  فیلسوف بریتانیایی در زمینه زیبایی‌شناسی و فلسفه سیاسی 27 فوریه ۱۹۴۴ زاده شد و ۱۲ ژانویه ۲۰۲۰ درگذشت.

راجر اسکروتن از مخالفان سرسخت علم گرایان از یک سو، و مارکسیست‌ها از سوی دیگر است. از نظر او علم به تنهایی قادر به حل تمام مشکلات بشر نیست، از طرف دیگر او به علومی مانند روانشناسی فرگشتی توجه دارد و از این رو مفاهیمی مانند مهندسی اجتماعی یا برابری طلبی محض را نیز برنمی‌تابد.

اسکروتن بیش از 30 کتاب با موضوعات مختلف از جمله زیبایی‌شناسی، فلسفه اخلاق، سیاست، هنر، فلسفه سیاسی و تاریخ فلسفه نوشته است. کتاب «معنای محافظه‌کاری» دربردارنده دیدگاه‌های محافظه‌کارانه وی است. «متفکران چپ نو»، «درباره سرشت انسان»، «زیبایی»، «فلسفه هنر و زیبایی‌شناسی»، «تاریخ مختصر فلسفه جدید» و «اسپینوزا»، از جمله آثار شاخص او هستند.

وی در دفاع از علوم انسانی و نقد علم (طبیعی) گرایان می‌گوید «تفسیر فرایندی ا‌ست که هنگام دیدن تصویری که پیش روی ماست، از ما سر می‌زند. زمانی که نوبت به ویژگی‌های ظریف انسانی، ناگفته‌های مسئولیت‌پذیری و رازهای شادی و اندوه می‌رسد برای تفسیر درست موضوع به راهنما و مطالعه نیاز داریم؛ و این چیزی ا‌ست که علوم انسانی فراهم می‌کند، از همین رو، زمانی که پژوهشگران ادعای پرداختن به آنها را دارند و پیش‌وند «عصبی» به آنها می‌چسبانند، باید در انتظار پژوهشی مهمل باشیم.»

اسکروتن همچنین از منتقدان فمینیسم است، از نظر وی فمینیسم نگرشی افراطی است که روابط بشری را دچار اختلا می‌کند. «زمانی که زنان «هویت جنسی» خود را آن گونه که فمینیست‌ها پیشنهاد می‌کنند، وضع کنند، برای مردان غیرجذاب خواهند شد یا تنها به عنوان ابژه‌ای جنسی جذاب خواهند بود؛ و زمانی که مردان دست از آقامنشی بردارند، برای زنان غیرجذاب خواهند شد.

راجر اسکروتن همچنین از طرفداران بازار آزاد و از منتقدین سرسخت افرادی همچون توماس پیکتی است: «پیکتی پیشنهاد می‌کند که نابرابری‌ها منتهی به انقلاب‌ها می‌شوند و این امر- با ادامه یافتن انتقال ثروت از فقرا به ثروتمندان- موجب می‌شود که موقعیت حتی انفجاری‌تر هم بگردد. اما، حتی اگر این برای فرانسه درست باشد، در آمریکا چنین نیست. پژوهش‌ها پیشنهاد می‌کنند که آمریکایی‌ها، به شرطی که آن را راهی برای بهتر کردن شرایط خودشان بدانند، با خوشحالی با نابرابری زندگی می‌کنند. اگر ما واقعا با فقر مخالفیم، پس باید تمام آنچه را که برای بالاآوردن مردم از آن لازم است، از جمله نابرابری را تحمل کنیم.