آزرم در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) عنوان کرد: کتاب «جیغ بنفش» (منتخب شعرهای هوشنگ ایرانی) را نسبت به کتاب‌های معدودی که درباره «هوشنگ ایرانی» در دهه قبل منتشر شده؛ به عنوان گزیده‌ای از شعرهای او در نظر داشتم، معاصر کردن و بازگرداندن شعر ایرانی به آینده با نقد و تحلیل شعرهایش بود که از ابتدای نوشته شدنشان در نیمه نخست دهه 30 ناخوانا مانده بود. به بیان دیگر، این کتاب مجموعه‌ای از نقد و نظرهای من بر شعر و دیدگاه شعری هوشنگ ایرانی به اضافه بهترین شعرهای اوست.
 
وی افزود: در این کتاب برای خواندن دقیق شعر او راه‌هایی به مخاطب نشان داده‌ام و ضمن توضیح علت تقابل دیدگاه شعری هوشنگ ایرانی با نیمایوشیج، برخی تناقض‌های نظری او را بررسی کرده‌ام که این امر با توجه به شعرهای ایرانی و همچنین شعرهای زبان‌محور امروز صورت گرفته است.
 
این شاعر و منتقد افزود: در کتاب «جیغ بنفش» بر شعرهای شاخص ایرانی تاکید کرده‌ام اما شعرهایی از او را که حداکثر قطعه‌ای ادبی است، از کتاب بیرون گذاشته‌ام. به بیان دیگر، ارزش تاریخی شعر ایرانی در این کتاب محفوظ است اما آنچه اهمیت دارد پتانسیل آزاد نشده و مغفول مانده‌ شعر اوست.
 
آزرم اضافه کرد: ایرانی در سه سطح شعر «نوشتاری»، شعر «آوایی» و شعر «اجرایی» می‌تواند مولد شعر امروز و آینده باشد و همان‌طور که بارها تاکید کرده‌ام، آنچه امروز برای ما اهمیت دارد، شعرهایی است که هوشنگ ایرانی پتانسیل نوشتن آنها را داشت ولی به هر علتی ازاین کار بازماند.
 
این منتقد توضیح داد: جیغ بنفش می‌تواند شروع دور جدیدی برای خوانش شعر ایرانی و معاصر کردن او با احضار فرم‌های جدید نوشتاری، آوایی و اجرایی باشد چرا که تنها رمزی که در نام هوشنگ ایرانی نهفته است امکان ساختن رمزهای بی شمار برای آن است.
 
کتاب «جیغ بنفش» به‌تازگی از سوی انتشارات سرزمین اهورایی منتشر شده است.