سمیه حسینی به خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، گفت: رویکردم در شعر در واقع دریافت‌هایم از مقوله زبان است. من سعی کردم در این مجموعه از زاویه‌های مختلف به مقوله دریافت از زبان نگاه کنم چرا که اعتقاد دارم، بخش اعظم شعر به مقوله زبان و اینکه چگونه شاعر به زبان نگاه می‌کند و یا اینکه زبان چگونه اندیشه را شکل می‌دهد باز می‌گردد. بنابراین سوژه اصلی اشعار این مجموعه خود مقوله «زبان» است.

وی افزود: من به حوزه وجودی زبان اعتقاد بسیاری دارم. در این میان بسیاری می‌گویند که مگر می‌شود شعری بدون زبان وجود داشته باشد که شما به شعر زبان عقیده دارید؟ پاسخ من به این سوال این گونه است که اگر زبان تنها وسیله‌ای برای بیان باشد، در این صورت در اینجا تنها کارکرد ابزاری از زبان گرفته شده اما در مواردی هم خود مقوله زبان را می‌توان به عنوان سوژه شعر استفاده کرد.

حسینی ادامه داد: شعرهای این مجموعه تجربه زیستی خودم است و دریافت‌هایی که هرکسی در حوزه نوشتن می‌تواند از زبان و اندیشه داشته باشد. عده‌ای اعتقاد دارند که سوژه شعری فرم را در دست خود دارد، بنابراین زبان خاص خود را نیز به شعر تحمیل خواهد کرد و عده‌ای نیز می‌گویند که این زبان است که شعر را می‌سازد. من اعتقاد دارم این دو مقوله در نقاطی با هم تلاقی پیدا می‌کنند. بر این اساس باید بگویم که در مجموعه «زمین کره‌ای سیاسی بود» مساله زن و نگاه خودم به زن و مساله زنان نیز اهمیت دارد.

مجموعه شعر «زمین کره‌ای سیاسی بود» سروده سمیه (شوکا) حسینی با شمارگان 500 نسخه، 80 صفحه و بهای 6 هزار تومان از سوی نشر بوتیمار منتشر شده است.

طراح جلد این کتاب نیز فرشید پارسی کیا، نویسنده کتاب «100 آگهی مطبوعات» و مدیر هنری کتاب «کارنمای 94: مجموعه آثار گرافیست‌های عضو انجمن صنفی طراحان گرافیک ایران» است.

قسمت‌هایی از شعر «زمین کره‌ای سیاسی بود» از این مجموعه که عنوان کتاب نیز از آن گرفته شده، به این شرح است:
«سیبری، استخوان من بود
اشیا خارج، ملحد و زمین کره‌ای سیاسی
هوا تا دهان گرگ‌ها بنفش
و زمین کوپه‌ی خالی‌ای از تضرع شیشه‌ای
تا دهان گرگ‌ها بنفش  بنفش
....»
شاعر این شعر را به زنده‌یاد محمدعلی سپانلو تقدیم کرده است.