شاه‌آبادی به خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، گفت: از ابتدای این طرح ما اهداف متواضعانه‌ای را دنبال می‌کردیم و اصلی‌ترین آن‌ها رفع نیازهای ادبی نوجوانان بود. ما می‌خواستیم نوجوان حس لذت ادبی را تجربه کند. رمان می‌تواند نوجوانان را با مفاهیم ناشناخته آشنا کند و به او نکات مختلفی را بیاموزد. 

شاه‌آبادی در پاسخ به این سوال که «این طرح تاکنون چقدر به هدفی که دنبال می‌کنید، نزدیک شده؟» توضيح داد: معمولا وقتی داخل یک طرح و معاصر با آن هستید حجاب معاصر بودن امکان قضاوت را از شما می‌گیرد. در آینده‌ای نزدیک و پس از پایان طرح، افرادی می‌آیند که آثار طرح رمان نوجوان امروز را با سایر آثاری که در گذشته تولید شده‌اند، مقایسه می‌کنند و داشته‌های این سال‌ها را می‌سنجند و نظر می‌دهند.

مسوول طرح رمان نوجوان امروز در پاسخ به سوالی دیگر، مبنی بر این که «آیا طرح رمان نوجوان امروز می‌تواند در آینده نوعی تحول در عرصه رمان نوجوان ایجاد کند یا خیر؟» اظهار کرد: همان‌طور که گفته شد، این طرح در وهله نخست به دنبال رفع نیازهای ادبی نوجوانان بوده است. اگر این نیاز آن‌قدر عمیق باشد که پاسخ به آن انقلابی در این عرصه ایجاد کند، شاید این طرح بتواند فضای رمان نوجوان ایرانی را دگرگون سازد.

شاه‌آبادی درباره فضاهای کاملا بومی و یا کاملا شهری رمان‌های این طرح تصریح کرد: نوجوان رمان می‌خواند تا با فضاهای ناشناخته آشنا شود پس این موضوع که برخی از فضاهای کتاب‌های مجموعه رمان نوجوان امروز برای همه بچه‌های کشور مانوس نیستند، قابل قبول نیست. به نظر من مشکل، نوشتن از فضای ناشناخته نیست بلکه مشکل نوشتن از فضای بی‌هویت یا فضای مخدوش است. در چنین شرایطی است که مخاطب با اثر ارتباط برقرار نمی‌کند.

وی افزود: مخاطب می‌داند با یک فرهنگ ایرانی متفاوت روبه‌رو است،‌ ولی نویسنده در فضایی ایرانی مناسبات غربی را وارد اثرش  می‌کند. مسایلی که از فرهنگ‌های غربی وارد رمان‌ها می‌شوند، فضایی نامانوس برای مخاطب پدید می‌آورد که برقراری ارتباط را دشوار می‌کند.

مسوول طرح رمان نوجوان درباره چگونگی بالا نگه داشتن سطح رمان‌های این طرح گفت: ارزیابی‌های مداوم برای بالا نگه داشتن سطح رمان‌های این طرح ضروری است. از این رو ما برنامه‌های مختلفی چون جلسات نقد و سفرهای استانی را برگزار می‌کنیم تا در آن‌ها رمان‌های این طرح بررسی و نقد شوند.

نویسنده رمان «وقتی مژی گم شد» گفت: در این طرح هیچگاه قصد رهبری کردن افکار نویسندگان را نداشتیم و به هیچ وجه قصد نداریم به نویسندگان ایده بدهیم. نویسنده آزاد است روی هر موضوعی که در نظر دارد کار کند و آن را پرورش دهد. 

حمیدرضا شاه‌آبادی متولد 1346 در تهران است. در هفده سالگی دیپلم گرفت و معلم مدرسه راهنمایی شد و با شاگردانی که به قول خودش، هم‌سن او بودند. در کنار کار، ادامه تحصیل داد. سال 1367 به دانشگاه تبریز رفت و در آنجا تاریخ خواند. همزمان تجربه‌های پراکنده‌ای هم در حوزه سینما و تئاتر از سر گذراند. اولین داستان کوتاهش، با نام «قبل از باران» سال 1368 در یک مجله فرهنگی منتشر شد. از آن پس کار داستان‌نویسی را جدی گرفت و تا امروز آن را ادامه داده است.

نام برخی از کتاب‌های او عبارتند از «چشم های روشن»، «دایره زنگی»، «افسانه تیرانداز جوان (داستان نوجوان)»، «باران و تابستان (داستان نوجوانان)» و «مقدمه بر ادبیات کودک و تاریخ فکر ایرانی در دوره مشروطیت(ویژه نوجوانان)».