پس از سه سال تجلیل‌کردن از سگ‌ها در پارک‌ها، اتوبوس‌های شبانه ، لهجه‌های بومی و لذت ظریف از بستن زبانه‌های مرورگر -مربوط به دوره‌ای که با شروع همه‌گیری حتی لذت‌های کوچک نیز کم بود- ستون‌نویسی در ماه سپتامبر به پایان رسید و در حال حاضر پارکینسون آن را به یک کتاب تبدیل کرده است و بیش از ۱۰۰ مقاله را جمع‌آوری کرده است که هرکدام کوتاه و متناسب با موضوع هستند.
برای بیشتر از ۲۵۰ صفحه این می‌تواند خیلی زود ملال‌آور باشد؛ اما پارکینسون بدبینی مسخره‌آمیز خود را به‌خوبی به کار می‌بندد. در مواردی که مثبت‌اندیشی وجود دارد، تلخ‌گویی و بذله‌گویی نیش‌دار هم هرگز عقب نمی‌مانند. (ما از کشمکش‌های نویسنده با بیماری‌های روانی آگاه می‌شویم که بُعد بیش‌تری به تجارب می‌افزاید.)
همچنین این امر کمک می‌کند که پارکینسون در بیان جزییات کوچکی که روزانه با آن‌ها روبه‌رو می‌شویم؛ اما به‌ندرت در قالب کلمات بیان می‌شود، خوب عمل کند. او از عبارت «زیر شرایط آب و هوایی»، این پندار را پیدا می‌کند که هنگامی که «پس وقتی ما خوب هستیم، بالاتر از ابرها پرواز می‌کنیم.» او آن لحظه گم‌گشتگی که گاهی بعد از خواب پریدن رخ می‌دهد را «نوعی نقص جی‌پی‌اس در فضای برزخی بین حالت‌های ناخودآگاه و خودآگاه» می‌نامد.
شاید خواندن کتاب از الف تا یا تجربه لذتی مازاد باشد. برای اکثر مردم، لذت‌بردن به‌صورت امری تصادفی است؛ اگرچه این به‌خاطر نوشته‌های پارکینسون است که سرراست و به طرز فریبنده‌ای سبک است؛ این است که شما، در نهایت شما آن را در بسیار بزرگ‌تر از آنچه در ابتدا تصور می‌کردید، خواهید یافت.
شناسنامه کتاب
The Joy of Small Things: 'A not-so-small joy in itself.'
By Hannah Jane Parkinson
Guardian Faber Publishing (October 5, 2021)
238 pages
منبع: گاردین
نظر شما