شنبه ۲ مهر ۱۴۰۱ - ۱۰:۰۲
شاعران نبوی مولودیه‌سرایی را بر سوگواره ترجیح می‌دهند

امیر اسماعیل‌آذر، شاعر، مجری، استاد ادبیات فارسی و صاحب کتاب پژوهشی چهار جلدی «قرآن در شعر پارسی» تاکید دارد که در میان انواع شعر نبوی، میزان علاقه‌مندی شاعران به مرثیه‌سرایی کمتر از اشعار مرتبط با میلاد آن حضرت، مبعث و حمد و ثنای پیامبر (ص) است.

امیر اسماعیل‌آذر در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، با تاکید بر اینکه قریب به اتفاق شاعران کلاسیک فارسی در ابتدای دیوان خود ابیاتی را در باب مدح و ثنای حضرت محمد(ص) گنجانده‌اند، عنوان کرد: مدح و ثنای حضرت رسول (ص) و پرداختن به معراج ایشان در میان اشعار شاعران کهن ما جلوه‌گر شده است. از جمله نظامی در ابتدای هریک از پنج گنج خود ابیاتی طولانی در توصیف معراج سروده و در مخزن‌‌الاسرار با این ابیات آغاز کرده است: «نیم شبی کان فلک نیم روز/کرد روان مشعل گیتی‌فروز/ نه فلک از دیده عماریش کرد/ زهره و مه مشعله‌داریش کرد...»

این پژوهشگر ادبی با بیان اینکه در میان اشعار نبوی، شاعران کمتر به رحلت پیامبر اسلام (ص) پرداخته‌اند چراکه دل و جانشان از بیان و روایت این سوگ به درد می‌آید، ادامه داد: اشعاری نیز که در مرثیه رحلت پیامبر (ص) سروده می‌شوند بیشتر گزارش‌گونه و در عین حال مشحون از صنایع و آرایه‌های ادبی از جمله تشبیه، استعاره، مجاز و کنایه هستند و از تخیل بهره کافی دارند.

نویسنده کتاب «قرآن در شعر پارسی» افزود: یکی از زیباترین اشعار نبوی معاصر متعلق به شهریار است که می‌گوید «ستون عرش خدا قائم از قیام محمد/ ببین که سر به کجا می‌کشد مقام محمد/ به جز فرشته عرش آشیان وحی الٰهی/ پرنده پر نتواند زدن به بام محمد/ به کارنامه منشور آسمانی قرآن/ که نقش مهر نبوت بود به نام محمد/ سوار رفرف معراج درنَوَشت سماوات/ سرود صف به صف قُدسیان سلام محمد...».

وی در پایان گفت: چراغ شعر نبوی که از آغاز اسلام و همراه با شعر توحیدی روشن شده خوشبختانه هنوز فروغ و تابش دارد و شاعران معاصر در قالب‌های مختلف به مدح و منقبت حضرت رسول و مولودی‌سرایی و مرثیه‌گویی نبوی می‌پردازند.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

برگزیده

پربازدیدترین

تازه‌ها