نویسنده فعال در حوزه مقاومت و شهدای مدافع حرم گفت: وقتی‌ یک جشنواره مانند دومین دوسالانه انتخاب آثار برتر مدافعان حرم به علاقه مخاطب توجه می‎‌کند، خودش یک نوع کارشناسی است از حیث اینکه بدانند، مخاطبان ما چه نوع کتابی را دوست دارند و از طرفی ناخودآگاه یک بررسی اتفاق می‌افتد.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، محمدعلی جعفری، نویسنده فعال در حوزه مقاومت و شهدای مدافع حرم -که آثاری همچون «شغل شریف»، «خانه مغایرت»، «عمار حلب»، «قصه دلبری»، «جاده یوتیوب»، «فرزند کشمیر»، «پادشاهان پیاده»، «دل پلاس»، «آرام جان» و «رهبر دارالعباده» را در کارنامه خود دارد- ضمن بررسی و ارزیابی کتاب‌هایی که در حوزه مدافعان حرم و شهدای مقاومت نگاشته شده است، اظهار کرد: متأسفانه ‌بخشی از کتاب‌ها جنبه بازاری دارد و کارها با کیفیت مطلوب و حرفه‌ای نیست. به‌طور مثال در یک بازه زمانی بحث مدافعان حرم داغ بود و مخاطب هم این کتاب‌ها را خیلی دوست داشت، بعضی از نویسندگان یا بعضی از ناشران به دلیل اینکه این کتاب‌ها سریع به بازار بیاید؛ چون مشتریِ دست‌به‌نقد داشت، خیلی شتابزده کتاب‌هایی را تولید کردند و این امر متأسفانه موجب شد تا محتوای خوبی به مخاطب ارائه نشود.
 
وی -که در اولین دوره دوسالانه جایزه شهید همدانی نامزد دریافت جایزه در بخش خاطره بوده است- پررنگ‌بودن مسائل اقتصادی نسبت به بار محتوایی را از ایراداتی دانست که به نویسندگان این حوزه وارد است و گفت: بنده برای کتاب «سربلند» حدود یک سال وقت گذاشتم، کلی سفر رفتم، از هفتاد، هشتاد نفر مصاحبه گرفتم تا از خروجی مصاحبه‌ها تعداد نفرات کتاب «سربلند» را نوشتم؛ درحالی‌که بعضی از کتاب‌ها را نویسنده از خانه خودش با پنج نفر مصاحبه تلفنی می‌گیرد؛ مثلاً سه ساعت مصاحبه می‌گیرد و یک کتاب می‌نویسد! واقعاً از این کتاب شخصیت آن شهید درنمی‌آید. این کارهای عجله‌ای ضربه سنگینی به ادبیات پایداری و بحث شهدای مدافع حرم زده است و به نظر من این اتفاق خوبی نبود.
 
در ادامه این نویسنده به ابتکار عمل دست‌اندرکاران برگزاری دومین دوسالانه انتخاب آثار برتر مدافعان حرم؛ یعنی «انتخاب بهترین کتاب مدافعان حرم از نگاه مردم» اشاره کرد و گفت: اینکه خود مخاطب هم در این کار جدی دیده می‌شود، برای مخاطب حس خوبی دارد؛ یعنی محور همه جشنواره‌ها، داور جشنواره و آن اثر است و در نهایت سلیقه اعمال می‌شود و صددرصد کارشناسی نیست و خیلی‌وقت‌ها دیده می‌شود کتابی که مخاطب دوست داشته، داور نپسندیده و برعکس.
 
وی اظهار کرد: وقتی‌ یک جشنواره به علاقه مخاطب توجه می‌کند، این اقدام خودش یک نوع کارشناسی است از حیث اینکه ببینند مخاطبان ما چه نوع کتابی را دوست دارند و از طرفی ناخودآگاه یک بررسی اتفاق می‌افتد.
 
جعفری به دیگر مزایای این اقدام پرداخت و گفت: در این‌جا چون وزنه‌ای برای مخاطب قائل می‌شوند و مخاطب می‌بیند که او هم می‌تواند حضور مؤثری در این انتخاب‌ها داشته باشد، حس خیلی خوبی دارد به اینکه در این حوزه کتاب می‌خواند و نظر می‌دهد. این اقدام بسیار خوبی است و ان‌شاءالله که بازهم ادامه داشته باشد.