اوجی، شاعر و مترجم در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) گفت: پیش از هر چیز در عرصه ادبیات باید غول ادبی داشته باشیم تا به فکر دریافت جایزه نوبل ادبیات بیفتیم. تا وقتی که نویسنده و شاعر بزرگی پرورش نداده‌ایم نمی‌شود چشممان به جایزه نوبل ادبیات باشد.
 
وی افزود: برخي رمان‌هاي ايراني در خارج از مرزهای ایران ترجمه و منتشر می‌شوند اما ما هنوز در شهر و کشور خودمان نمی‌توانیم این آثار را بخوانیم. به گمانم بنا به مثلی قدیمی متولی باید حرمت امامزاده را نگه‌دارد.
 
شاعر مجموعه شعر «دفتر گمشده» ادامه داد: متأسفانه هنوز برخي گروه‌های افراطی سنگ قبر شاملو را می‌شکنند و باید سنگ‌تراش بیاید و سنگی دیگر برای مزار او بگذارد. چنین کاری از بنیان غلط است و باید پیش از هر چیز جلو چنین افراط‌گرایی‌ها را گرفت.
 
این شاعر توضیح داد: قبل از انقلاب، روسیه کتاب‌های نویسندگان خود را به فارسی ترجمه می‌کرد و مترجمان سرآمد را در این حوزه می‌شناخت. با این شیوه آثار نویسندگان روس در ایران ترجمه شد و مخاطبان عام و خاص یافت. در واقع به دلیل فعالیت روس‌ها بود که ادبیاتشان در ایران نیز شناخته و خوانده شد.
 
اوجی اضافه کرد: روسیه علاوه بر ترجمه روی آثار نویسندگان خود تبلیغ نیز می‌کرد اما در ایران موضوع برعکس است. اجازه نمی‌دهیم اثری چاپ شود و به جایش خارجی‌ها کتابمان را برای خودمان تبلیغ می‌کنند.
 
وی گفت: به همین دلیل متولی حرمت امامزاده را نگه ‌نمی‌دارد و آثار نویسندگان ما نیز به شکل گسترده و فراگیر ترجمه نمی‌شود. شاید در سویه‌ای دیگر فکر کنیم که چرا غول ادبیات نداریم. باید بگویم که اگر هم در عرصه ادبیات غولی داشته باشیم باز هم جلو تبلیغ اثرش را می‌گیریم.
 
اوجی یادآور شد: مگر چند محمود دولت‌آبادی در ایران داریم؟ مگر دولت‌آبادی ما چند بار قرار است كاري مانند «زوال کلنل» خلق کند؟ برای شناساندن آثار شاعران و نویسندگان ایرانی باید خودمان همت کنیم که تجربه نشان داده است از عهده چنین کارهایی برنمی‌آییم یا دلمان نمی‌خواهد چنین کاری انجام شود.
 
منصور اوجی متولد شیراز است. وی فارغ‌التحصیل رشته فلسفه از دانشگاه تهران و کارشناسی‌ارشد رشته علوم تربیتی از دانشسرای عالی تهران است. اوجی همچنین کارشناسی زبان و ادبیات انگلیسی را در دانشگاه شیراز گذرانده و طی 50 سال این رشته‌ها را در مرکز تربیت معلم و دانشگاه تدریس کرده است.
 
«باغ شب»، «خواب درخت و تنهایی زمین»، «شهر خسته»، «برگزیده اشعار»، «این سوسن است که می‌خواند، «مرغ سحر»، «صدای همیشه»، «شعرهایی به کوتاهی عمر»، «حالی است مرا»، «کوتاه مثل آه»، «خوشا تولد و پرواز»، «گنجشک‌ها و کلاغ‌ها» و «دفتر گمشده» نام برخی کتاب‌های اوست.
 
این شاعر در سال 1389 جایزه شعر فجر را به خود اختصاص داد.

پیشینه این سوژه در خبرگزاری کتاب ایران:

گفت‌وگوی کیومرث منشی‌زاده و ویدا اسلامیه و یادداشت کاظم سادات اشکوری را در این باره بخوانید.