تاریخ‌نویسی تهران قدیم به اسناد معتبر نياز دارد

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، "سید عبدالله انوار" مصحح نسخ خطی و عضو شورای علمی انجمن آثار و مفاخر فرهنگی گفت: سند آن چیزی است که از علم به آن، علم به چیز دیگری حاصل شود و نشان دهد که این سند مربوط به چه کسی و یا چه دوره‌ای است.

وی در ادامه افزود: سند به دو دسته تقسیم می‌شود یا سند نوشتاری است و شامل اسنادی است که در تحقق آن نگارش به کار رفته است و یا سند غیر نوشتاری است و شامل سندهای باستان‌شناسی است که قسمت‌ها و مكان‌هايي را نشان می‌دهد كه از آن استفاده تاریخی می‌کنند.

این مصحح نسخ خطی خاطرنشان کرد: باید از اسناد تاریخی، نگارشی و کتبی برای بیان تاریخ تهران قديم استفاده کنیم و باید بفهمیم که یک سند چه خصوصیاتی دارد و صورت سند با آن چیزی که بیان می‌کنیم تطبیق داشته باشد.

"انوار" به واژه تهران و نگارش آن اشاره کرد و گفت: نگارش شهر تهران بین ارباب معرفت اختلاف است و بعضی آن را با "تاء منقوط"، یعنی تهران می‌نویسند و بعضی دیگر با "طاء مؤلََف"، یعنی طهران می‌نویسند، ولی برحسب واژه‌شناسی انسب آن است که با "تاء منقوط"، یعنی تهران نوشته شود.

وی در ادامه به یادداشت‌های شیخ محمدخان قزوینی در باب نگارش شهر تهران اشاره کرد و افزود: شیخ محمدخان قزوینی می‌گوید: مثل آن است حرف "طاء" یا نزدیک به حرف"طاء" در زبان فارسی وجود داشته و اسمایی چون"طالش" و "طالقان" بهترین اماره برای وجود آن