به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، ناصر شهسواری، از دوستان شهید طهرانی مقدم می‌گفت «حاج حسن آقا فرمانده موشکی بود. اصلاً موشک، عشقش بود؛ هرجا موشک بود، ایشان را می‌توانستی پیدا کنی.» اوایل تابستان 1359، زمانی که فقط 21 سال داشت لباس پاسداری پوشید و زمان شهادت در پاییز 1390، رئیس سازمان جهاد خودکفایی سپاه بود. از فرماندهی واحد توپخانه سپاه شروع کرد. خودش می‌گفت «عملیات فتح‌المبین که تمام شد. من در سپاه شوش وقتی گزارش را به آقا (غلامعلی) رشید می‌دادم، دیدم آقا رشید با خنده می‌گوید: مقدم برو توپخانه سپاه را سازماندهی کن. برو سراغ توپخانه.» تهرانی مقدم در تشکیل یگان موشکی سپاه نیز نقش‌آفرینی کرد و پس از پایان جنگ نیز، در همین حوزه به کار خود ادامه داد. آبان ماه 1338 در تهران متولد شد و بیست‌ویکمین روز همین ماه نیز در محل کارش به شهادت رسید. به اعتبار تلاش‌های شبانه‌روزی او در توسعه برنامه موشکی سپاه، او را پدر موشکی ایران می‌شناسیم.
 
محمد طهرانی مقدم روایت می‌کند «حدود دو سال بعد از راه‌اندازی توپخانه، این ضرورت احساس شد که باید واحد موشکی سپاه هم راه‌اندازی شود. اینجا هم حاج حسن آقا شدند مسئول واحد موشکی که باز هم مثل روزهای اول تأسیس توپخانه، اینجا هم سپاه بدون موشک بود! آن زمان حاج حسن به چندین کشور سفر کرد و تعدادی موشک خریداری کرد و از تجربیات آنان استفاده برد. کم‌کم تولید موشک در سپاه راه‌اندازی شد... آن زمان ارتش بعثی فکر می‌کرد که در پاسخ به موشک‌هایی که علیه مردم و شهرهای ما استفاده می‌کند، کشور ما چیزی ندارد. اما حاج حسن آقا موفق شد پاسخ دندان‌شکنی به دشمن بعثی بدهد. آن موقع در حالی که آن‌ها تصورش را هم نمی‌کردند، ایران موفق شد خط تولید موشک های اسکاد را راه اندازی کند. این پاسخ مؤثر، عامل بسیار بازدارنده‌ای برای ارتش عراق شد. ما حتی نوآوری‌هایی داشتیم که توانستیم سوخت جامد را در عرصه موشکی تولید کنیم.»
 
سردار شهید حسن طهرانی مقدم در دنیای کتاب‌ها
اما درباره شهید حسن طهرانی مقدم چه کتاب‌هایی وجود دارد؟ نخست باید به کتاب «خط مقدم» اشاره کرد که محصول پژوهشی جدی و زمان‌بَر بوده و در هفدهمین دوره کتاب سال دفاع مقدس نیز به عنوان کتاب برگزیده انتخاب شده است. این کتاب که به قلم فائضه غفار حدادی تألیف شده و انتشارات شهید کاظمی کار چاپ و انتشار آن را انجام داده، بازخوانی کوشش‌های شهید طهرانی مقدم و همکارانش در نیمه‌های دهه 1360 خورشیدی است که زبان خود شهید طهرانی مقدم و با مرور خاطرات او روایت می‌شود. نکته اینجاست که راوی، یعنی سردار شهید طهرانی مقدم در صحبت‌هایش کمتر از خود و بیشتر از یاران شهیدش می‌گوید و تلاش‌های مجاهدانه آنان را در تأسیس و بالندگی یگان موشکی سپاه می‌ستاید. غفار حدادی کتاب دیگری نیز با عنوان «مردی با آرزوهای دوربرد» (نشر لو‌ح‌نگار) درباره زندگی و تلاش‌های شهید طهرانی مقدم نوشته است.
 

بیست‌وپنجمین جلد از مجموعه یادگاران نیز به مرور گوشه‌هایی از زندگی سردار شهید حسن طهرانی مقدم اختصاص دارد. فرماندهی که «در قید و بند میز و صندلی و اتاق کار فرمانده نمی‌ماند. گاهی کانکسی پیدا می‌کرد و کار را از همان جا شروع می‌کرد. چند طرح مهم را این طوری کلید زد. رابطه‌اش با نیروهایش، فرمانده و فرمانبری نبود. بیش‌تر رفیق بودند تا رئیس و مرئوس. برای همین هم هر چه می‌گفت از دل و جان برایش انجام می‌دادند.» این کتاب کاری است از فرزانه مردی و از سوی انتشارات روایت فتح منتشر شده است و در آن، چند نفر از کسانی که شهید طهرانی مقدم را از نزدیک می‌شناختند، خاطراتی از او را بازگو می‌کنند.
 
اما کتاب «فاتح قدس» را که محمدحسین علیجان‌زاده روشن تألیف کرده (نشر معارف) نباید از یاد برد. راویان این کتاب کسانی‌اند که شهید طهرانی مقدم را از نزدیک می‌شناختند و خاطراتی از او به یاد داشتند، از اعضای خانواده او گرفته تا  همکاران و همرزمانش. همچنین در این کتاب زندگی‌نامه و گاه‌شمار زندگی سردار شهید وجود دارد و نیز بخشی به بازخوانی گفته‌ها و نوشته‌های رسانه‌های خارجی پس از شهادت سردار طهرانی مقدم اختصاص یافته است. کتاب «با دست‌های خالی» نوشته مهدی بختیاری (انتشارات یازهرا) نیز محتوایی کم‌وبیش مشابه با «فاتح قدس» دارد، با این تفاوت که این کتاب در حجم کمتری تنظیم شده و بیشتر بر نقش این سردار شهید در توسعه سازمان موشکی سپاه متمرکز است.