به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به هفته دفاع مقدس نزدیک می‌شویم، به سالروز آغاز رسمی جنگی که بعثی‌ها در پایان تابستان 1359 به ما تحمیل کردند. اما نگاهی به کتاب «کرمانشاه در جنگ» نوشته حسن دری (مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ) به ما نشان می‌دهد که جنگ برای اهالی آن استان مرزی، مدت‌ها قبل از شهریور 1359 شروع شده بود. بعثی‌ها از همان نخستین روزهای پس از انقلاب دست‌درازی‌ها و شرارت‌های خودشان را شروع کرده بودند و یکی از نقاطی که مدام مورد هجوم قرار می‌گرفت، مرزهای مشترک استان کرمانشاه با کشور عراق بود.
 
در کتاب «کرمانشاه در جنگ» می‌خوانیم که نیروهای عراقی در فروردین 1358 حداقل یک بار مرزهای زمینی ما را زیر پا گذاشتند و یک بار هم یکی از هواپیماهای جنگی آنان، در اقدامی تحریک‌آمیز از آسمان این استان گذشت. این تحرکات که بوی ماجراجویی‌های شرارت‌آمیز می‌دادند، در خرداد و تیر و شهریور آن سال چند بار دیگر نیز تکرار شدند و شمار دست‌درازی‌های هوایی و زمینی بعثی‌ها از تعداد انگشتان دو دست گذشت. با فرارسیدن پاییز، تنش در چند نقطه مرزی کرمانشاه تشدید شد و آبان ان سال کار به درگیری نیز کشید. این روند در زمستان نیز ادامه داشت و دست‌کم 14 تجاوز زمینی و 40 پرواز تحریک‌آمیز از سوی آنان انجام گرفت.
 
جنگ، پیش از شروع جنگ
سال 1359 که شروع شد، دیگر نمی‌شد برای تحرکات مرزی عراق از واژه‌هایی مثل «شیطنت» استفاده کرد. دشمن علنی وارد جنگ با ما شده بود. از همان نخستین روزهای سال، بارها و بارها مرزهای ما را زیر پا می‌گذاشتند و از زمین و هوا حملاتی را تدارک می‌دیدند. گاهی هدف‌شان تصرف پاسگاهی مرزی یا یکی از ارتفاعات آن نواحی بود و گاهی نیز در پشتیبانی از تجزیه‌طلبان و ضدانقلاب دست به چنین اقداماتی می‌زدند. در آن دوره شش ماهه، یعنی از ابتدای فروردین 1359 تا پایان شهریور آن سال، حداقل 360 بار از زمین و نزدیک به 70 بار از هوا به خاک کرمانشاه تجاوز کردند و به هدف تحقق بخشی از نیت‌های شوم صدام، روی مردم ما آتش و بمب ریختند و با نیروهای مرزبانی کشور ما درگیر شدند.
 
این آمار و اطلاعات نشان می‌دهد که جنگ تحمیلی از همان ماه‌های نخست انقلاب در کرمانشاه شروع شده بود و به قول بهروز حقیقی، که خودش کرمانشاهی و جانباز است دفاع مقدس در کرمانشاه نه هشت سال، که در واقع ده سال طول کشید. امیر سرتیپ فرهاد آریانفر، از فرماندهان ارتش نیز روایت می‌کند که «تعرض های مرزی ارتش عراق به ایران و استان کرمانشاه از همان اوایل انقلاب آغاز شد، به طوری که از فروردین ۱۳۵۸ تا پیش از آغاز جنگ تحمیلی، ارتش عراق بیش از ۶۳۷ بار به مرزهای استان کرمانشاه تعرض کرد؛ حتی در روزهای ۱۶ و ۱۸ شهریور سال ۱۳۵۹ عراق پاسگاه مرزی خان لیلی و بخشی از ارتفاعات میمک را تصرف کرد. در درگیری‌های منطقه خان لیلی در جنوب قصرشیرین بود که ۱۴ نفر از پرسنل لشکر ۸۱ ارتش شهید شدند و همچنان مفقودالاثر هستند و پیکر پاک‌شان هنوز تفحص نشده است.»
 
کتابی حاوی مستندات و گزارش‌های رسمی
صحبت‌های امیر آریانفر با اطلاعاتی که کتاب «تصمیم صدام به جنگ علیه ایران» ارائه می‌کند، تایید می‌شوند. این کتاب نهمین کتاب از مجموعه کتاب‌های روزشمار جنگ ایران و عراق به شمار می‌رود و به کوشش نعمت‌الله سلیمانی‌خواه تدوین و از سوی مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس منتشر شده است. در این کتاب، با تکیه بر گزارش‌های رسمی، به تصویری نسبتاً کامل از درگیری‌هایی که در روزهای منتهی به شروع رسمی جنگ در کرمانشاه در جریان بود می‌رسیم و می‌بینیم که دفاع مقدس برای کرمانشاهی‌ها، پیش از شهریور 1359 آغاز شده بود.
 
مثلاً در یکی از گزارش‌ها می‌خوانیم دقایقی از ساعت شانزده روز هجدهم شهریور گذشته بود که شهربانی کرمانشاه گزارش کرد «توپخانه سنگین و سبک و نیروی هوایی عراق مرتباً مناطق مرزی و پاسگاه‌های داخل نفت‌شهر را می‌کوبند. نیروهای عراقی نیز از طریق پاسگاه اسموز با تانک به‌طور مرتب در حال پیشروی هستند و پاسگاه درویش‌کشته مورد تجاوز است، [در حالی که] نفت‌شهر در چهار کیلومتری این پاسگاه قرار دارد... گروهان خان‌لیلی به دست ارتش عراق افتاده و ارتباط آن به کلی قطع شده است.»