مهدی طالقانی (فرزند آیت‌الله طالقانی) در این مراسم گفت: مساله‌ای که پدرم این اواخر روی آن تاکید داشت، بحث شوراها بود که هنوز خوب جا نیفتاده است. شورایی که مدنظر وی بود این مساله را در برمی‌گرفت که مسائل اجرایی کشور به صورت شورایی حل شود و حالت نمایشی نداشته باشد.
وی ضمن قدردانی از برگزارکنندگان این مراسم، به یک سخنرانی از آیت‌الله طالقانی اشاره کرد که در کاخ سعدآباد ایراد شده بود.
در ادامه، محمدرضا کائینی مجری مراسم بخش‌هایی از زندگینامه خودنوشت آیت‌الله طالقانی را قرائت کرد.
سپس، حجت‌الاسلام مفید (مهدی) کیایی‌نژاد (نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی و از اهالی طالقان) به ایراد سخنرانی پرداخت و ضمن گرامیداشت یاد و خاطره مجاهدت‌های آیت‌الله طالقانی گفت: ارتباطات زیادی با ایشان قبل و بعد از انقلاب داشتم و آمدنم در لباس روحانیت را مدیون تشویق‌های این روحانی بزرگوار هستم.
وی افزود: سال 54 که از زندان اوین آزاد شدم و به طالقان رفتم، آن زمان برق نبود. دیدم یک روشنایی فانوس از پایین ده در حال نزدیک شدن است و این مرد بزرگ به دیدن بنده آمد و گفت: من البدو الی الختم ماجرای دستگیری از فیضیه و زندانی شدن را بگو. من که تازه از زندان آزاد شده بودم، ابتدا می‌ترسیدم اما ایشان به من جرأت ادامه مبارزه را داد.
کیایی‌نژاد با اشاره به خاطراتش از آیت‌الله طالقانی گفت که کتابی شامل 48 خاطره از این روحانی مبارز دارد که به زودی منتشر می‌شود.
این روحانی مبارز گفت: امام (ره) به مرحوم طالقانی 32 مدال و عنوان دادند که کم‌نظیر است. رهبر انقلاب هم پیرامون آیت‌الله طالقانی فرمودند: اگر یاد او را بزرگ می‌دارم به خاطر دردمندی و دلسوزی و علاقه‌مندی به وحدت و یکپارچگی مردم مسلمان است. طالقانی درد دین داشت و با خودکامگی مبارزه می‌کرد.
وی افزود: بیشتر پیرامون بُعد سیاسی شخصیت آیت‌الله طالقانی صحبت می‌شود درحالی‌که ایشان دارای ابعاد مختلف بود؛ از جمله بعد علمی آیت‌الله طالقانی که یک مجتهد مسلم بود و از دو مرجع عالیقدر اجازه اجتهاد داشت.
حجت‌الاسلام کیایی‌نژاد با اشاره به پدر آیت‌الله طالقانی که به شغل ساعت‌سازی مشغول بود، گفت: امام در پیام خود گفتند رحمت خدا بر آقای طالقانی و پدر ایشان که در رأس پرهیزکاران بود.
وی به جاذبه و دافعه آیت‌الله طالقانی اشاره کرد و گفت: جاذبه این روحانی مبارز از دافعه او بیشتر بود. این موضوع را در مواجهه با کمونیست‌ها هم می‌دیدیم و همین رفتار، آنها را متحول می‌کرد.
کیایی‌نژاد مدعی شد: آیت‌الله طالقانی مرد شماره دو انقلاب بود و وقتی امام در تبعید بودند، انقلاب را هدایت می‌کرد.
خاطره مواجهه با ابوذر زمان در تلویزیون
احمد جلالی (نماینده پیشین ایران در یونسکو) دیگر سخنران این مراسم بود که درباره آیت‌الله طالقانی و چگونگی آشنایی خود با او گفت: از بین شخصیت‌های انقلابی، دو نفر حق شخصی بر گردن من دارند، یکی شهید مطهری و دیگری آیت‌الله طالقانی. برنامه «با قرآن در صحنه» مرا یاد این دو بزرگوار می‌اندازد.
وی افزود: فردای انقلاب یعنی 23 بهمن آقای مطهری به من گفتند برو رادیو. ایشان در رادیو به عنوان نماینده رهبری کشور با تاکید بر اسلامی بودن انقلاب صحبت کردند. سپس بنده را به رییس جدید صداوسیما که از طرف امام تعیین شده بود، معرفی کردند و اوایل انقلاب مدیر طرح و برنامه صداوسیما شدم.
جلالی توضیح داد: پس از آن رویکرد این بود که از صدا و سیما غذای فکری به جامعه بدهیم. بنابراین آقای مطهری درس اخلاق را در رادیو شروع کردند. سپس خدمت آقای طالقانی رسیدم که درس تفسیر بگویند و اجرای آن را هم خودم بر عهده داشتم و نام برنامه «با قرآن در صحنه» بود.
جلالی یادآور شد: هفته‌ای یک بار این برنامه را ضبط می‌کردیم و جالب اینکه مواقعی که به دلیل مشغله زیاد دچار خستگی بود اما به محض اینکه اندکی پیرامون قرآن صحبت می‌کرد، سرحال می‌شد و برنامه را ضبط می‌کردیم.
وی در پایان از داخل کیف خود یک عبا و عمامه بیرون آورد و گفت که این‌ها متعلق به آقای طالقانی است و هنگامی که فوت کرد، آنها را به یادگار برداشتم و همچنان نزد خودم نگه‌داشته‌ام.
نظر شما