به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در خراسان رضوی، علی‌اکبر شهابی سال 1288 هجری شمسی در تربت حیدریه خراسان در خاندانی دانش‌پرور، اهل علم و تحقیق و تألیف به دنیا آمد. پدرش حاج شیخ عبدالسلام تربتی، مردی عارف و شاعر بود و در شعر، «شهاب» تخلص می‌کرد که آثار منظوم و منثوری از وی برجای مانده است و برادر بزرگش نیز محمود شهابی فقیه، حقوق‌دان، فیلسوف و استاد ممتاز دانشگاه تهران بود.
وی از جمله افرادی بود که نخست به تحصیلات طلبگی روی آورد و دوره‌های مقدماتی و سطح را در مدارس قدیمی مشهد و اصفهان طی کرد و از محضر استادانی چون مرحوم ادیب نیشابوری و مرحوم شیخ محمد حکیم خراسانی بهره‌مند شد و سپس با رواج آموزش و پرورش جدید در ایران، به کسب معلومات در این مکتب پرداخت و مراحل مختلف تحصیل را از دبیرستان به بعد در نظام جدید آموزشی طی کرد.
بیست‌ساله بود که دوره اول دبیرستان را گذراند و برای ادامه تحصیل در دوره دوم متوسطه به دبیرستان دارالفنون تهران رفت و سپس تحصیل خود را در دانشکده‌های ادبیات و علوم معقول و منقول دانشگاه تهران به پایان رسانید. شهابی دوره لیسانس ادبیات و فلسفه را با رتبه اول به پایان رساند و با ارائه پایان‌نامه‌ای تحت عنوان «احوال و آثار نظامی شاعر داستانسرا» موفق به دریافت دكترای ادبیات از دانشكده ادبیات دانشگاه تهران شد.
وی از جمله افرادی بود که نخست به تحصیلات طلبگی روی آورد و دوره‌های مقدماتی و سطح را در مدارس قدیمی مشهد و اصفهان طی کرد و از محضر استادانی چون مرحوم ادیب نیشابوری و مرحوم شیخ محمد حکیم خراسانی بهره‌مند شد و سپس با رواج آموزش و پرورش جدید در ایران، به کسب معلومات در این مکتب پرداخت و مراحل مختلف تحصیل را از دبیرستان به بعد در نظام جدید آموزشی طی کرد.
بیست‌ساله بود که دوره اول دبیرستان را گذراند و برای ادامه تحصیل در دوره دوم متوسطه به دبیرستان دارالفنون تهران رفت و سپس تحصیل خود را در دانشکده‌های ادبیات و علوم معقول و منقول دانشگاه تهران به پایان رسانید. شهابی دوره لیسانس ادبیات و فلسفه را با رتبه اول به پایان رساند و با ارائه پایان‌نامه‌ای تحت عنوان «احوال و آثار نظامی شاعر داستانسرا» موفق به دریافت دكترای ادبیات از دانشكده ادبیات دانشگاه تهران شد.
.jpg)
علی‌اکبر شهابی از سال 1314 هجری شمسی کار معلمی را در خراسان آغاز کرد و قریب 50 سال با عنوان‌های دبیری و سپس استادی در دبیرستان‌ها، دانش‌سرای عالی، دانشکده‌های ادبیات و الهیات و حقوق دانشگاه تهران و دانشکده الهیات دانشگاه فردوسی به تدریس پرداخت؛ ضمن تدریس چند بار نیز به کارهای اداری نظیر مدیریت کل اوقاف، رایزنی فرهنگی ایران در افغانستان و ریاست دانشکده الهیات در دانشگاه فردوسی سرگرم بود؛ ولی چون ذاتاً معلم آفریده شده بود و تدریس کار محبوب او بود، معلمی را هرگز رها نمی‌ساخت.
وی از سال ۱۳۲۸ هجری شمسی به تدریس متون عربی و فقهی در دانشكده حقوق دانشگاه تهران مشغول شد و در ابتدای دهه ۱۳۵۰ بازنشسته شد. علی‌اکبر شهابی بعد از دکتر علی‌اکبر فیاض، دکتر سیدعلیرضا مجتهدزاده و دکتر محمود رامیار به عنوان چهارمین رئیس دانشكده الهيات و معارف اسلامي دانشگاه فردوسى مشهد طی سال‌های 52 تا 57 بر این مسند نشست.
علی‌اکبر شهابی دانش‌آموخته حوزه و دانشگاه، دارای مدرک دکترای زبان و ادبیات فارسی، استاد دانشگاه تهران و فردوسی مشهد و دارای آثاری به زبان فارسی و عربی سرانجام در 11 آذرماه 1367 هجری شمسی در کالیفرنیای آمریکا از دنیا رفت.
وی از سال ۱۳۲۸ هجری شمسی به تدریس متون عربی و فقهی در دانشكده حقوق دانشگاه تهران مشغول شد و در ابتدای دهه ۱۳۵۰ بازنشسته شد. علی‌اکبر شهابی بعد از دکتر علی‌اکبر فیاض، دکتر سیدعلیرضا مجتهدزاده و دکتر محمود رامیار به عنوان چهارمین رئیس دانشكده الهيات و معارف اسلامي دانشگاه فردوسى مشهد طی سال‌های 52 تا 57 بر این مسند نشست.
علی‌اکبر شهابی دانش‌آموخته حوزه و دانشگاه، دارای مدرک دکترای زبان و ادبیات فارسی، استاد دانشگاه تهران و فردوسی مشهد و دارای آثاری به زبان فارسی و عربی سرانجام در 11 آذرماه 1367 هجری شمسی در کالیفرنیای آمریکا از دنیا رفت.
از شهابی قریب 20 کتاب و رساله و 50 مقاله تحقیقی در زمینه‌های ادبی و دینی به چاپ رسیده است. ترجمه ده فصل از کتاب تعبير الرؤيا، تألیف ابوعلی سینا، تاریخ روابط ادبی ایران و هند، أصول الصرف، أصول النحو، آثار و احوال محمد بن جریر طبری، نظامی شاعر داستانسرا، تاریخچه وقف در اسلام، فرهنگ اشتقاقی، سلسله مقالات «شیعه‌شناسی»، فرهنگ اشتقاقی ازجمله آثار وی به شمار می‌رود.
نظر شما