مدیرعامل فرهنگسرای ارسباران خبر از برخود با خاطیان پرونده تندیس جایزه افشین یداللهی داد و گفت که این تندیس به زودی تعمیر و در نخستین جلسه «خانه ترانه» رونمایی خواهد شد.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، هنوز دو سه روزی از دومین سالگرد درگذشت دکتر افشین یداللهی نگذشته است که خبری ناراحت کننده میان اهالی ادبیات دست به دست می‌چرخد. مهدی ایوبی، شاعر و ترانه‌سرا ديروز در صفحه شخصی خود نوشت:
 
«دکتر افشین یداللهی از سال ۱۳۸۹ تا زمان از دست رفتنش، حداقل ماهی دو بار خانه ترانه را در فرهنگسرای ارسباران برگزار کرد! بدون هیچ چشم‌داشتی! ماهی دو بار سالن ارسباران را لبریز از جمعیت جوان و تشنه‌ی ترانه کرد و حتی پله‌های سالن را هم خالی نگذاشت!
اما پس از اسفند ۹۵ و آن تصادف لعنتی، مدیریت فرهنگسرا و همکارانش بیشتر از چند ماه جلسات‌مان را تحمل نکردند و همین‌که آب‌ها از آسیاب افتاد، همان سالن را هم از خانه ترانه گرفتند! که البته قابل پیش‌بینی بود... اما نکته‌ی تاسف بار ماجرا اینجاست که ما بعد از اولین دوره‌ جایزه ترانه افشین یداللهی دو تندیسی که با هزینه‌ گزاف از آرم جایزه و به یاد دکتر تهیه کرده بودیم، با هماهنگی مدیریت ارسباران به رسم امانت در اختیارشان قرار دادیم تا به یاد دکتر افشین یداللهی در طبقات فرهنگسرا جانمایی شوند، اما در نهایت تاثر و تاسف، چند هفته پیش که برای برگزاری دوره‌ی دوم جایزه به تندیس‌ها نیاز داشتیم، به فرهنگسرا مراجعه کردیم و تصاویر این پست آن چیزی است که به ما تحویل دادند! دو لاشه از آن چه به رسم امانت سپرده بودیم دستشان!

آیا سهم دکتر افشین یداللهی از مجموعه‌ای که نزدیک به هفت سال در آن کار فرهنگی کرد، همین‌قدر بود؟ اگر برایش تندیس نمی‌سازید و بزرگداشت نمی‌گیرید و یا از میراثش که خانه ترانه است می‌ترسید و حمایت نمی‌کنید، حداقل تندیس‌هایی که با بودجه‌ شخصی ساخته شده و بر حسب اعتماد قرار بوده چند ماهی در اختیارتان باشد را این‌گونه نیست و نابود نکنید!
کم پیش آمده از دوستان هم‌صنف و هم‌ترانه‌ام و مخاطبان محترم صفحه‌ام بخواهم در همه‌گیر شدن ماجرایی هم‌داستانم شوند و موضوع را همراه من به اشتراک بگذارند، اما این مرتبه لطفن آن‌قدر این پست و این ماجرا را دست به دست کنید تا بفهمند جماعت ما هم خط قرمزهایی دارد!»