به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، نخستین دوره «همایش ملی استاد مشفق کاشانی» عصر دوشنبه 28 دی‌ماه با حضور سیدمحمد حسینی، وزیر سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی، محسن مؤمنی شریف، رییس حوزه هنری، عبدالحسین مختاباد، عضو شورای شهر تهران، علیرضا قزوه مدیر مرکز آفرینش‌های حوزه هنری، عباس سجادی، رییس فرهنگسرای نیاوران، محمد علی بهمنی، رئیس شورای شعر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، حسین آهی، عباس براتی‌پور، محمد سلمانی و جمع کثیری از شاعران، اهالی ادبیات و مسئولان فرهنگی کشور در حوزه هنری برگزار شد.

جوانان باید مفاخری مانند مشفق را بشناسند 

سیدمحمد حسینی، وزیر سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی با اشاره به فعالیت‌های دوران وزارتش اظهار کرد: خوشحالم که حسن ختام فعالیتم در وزارت ارشاد با برپایی مراسم نکوداشت برای مشفق کاشانی مصادف شد، مشفق برای همه مایه دلگرمی بود، در آستانه ۹۰ سالگی و با وجود بیماری، می‌دیدم که در جلسات شرکت می‌کند و شعر می‌خواند. به نظر من برای جوانان ما واجب است که این مفاخر را بشناسند و از آنها به نیکی یاد کنند.

وی ادامه داد: نکته‌ای که باعث ماندگاری چنین بزرگانی می‌شود این است که این افراد به پیرامون خود توجه و دردهای مردم را احساس می‌کنند. جالب است بدانید که مسائل اعتقادی خط قرمز مشفق بود و اگر حزب توده می‌خواست جامعه را تحت تأثیر قرار دهد او وارد میدان می‌شد و اشعاری می‌سرود تا جامعه ملتهب نشود.
 
همیشه شاگرد مکتب مشفق بودم

محمدعلی بهمنی، رئیس شورای شعر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در تشریح شخصیت مشفق کاشانی اظهار کرد: همیشه شاگرد مکتب شعر مشفق بودم و هستم چراکه مشفق علاوه بر استادی شعر، آموزگار درس زندگی بود.

وی ادامه داد: صبح‌به‌صبح که هر یک از اعضای شعر وزارت ارشاد وارد اتاق شورا می‌شوند، نگاهی عمیق به عکس مرحوم مشفق می‌اندازند چراکه جای خالی او به شدت احساس می‌شود.

این شاعر برجسته با اشاره به درس‌های مشفق کاشانی برای شاعران گفت: هر روز به این فکر می‌کنم که درس‌های زیادی از مشفق آموختم و ناراحتم که چرا امروز او در جمع ما نیست و از آموختن محروم شده‌ایم.
 
آغوش مشفق همواره باز بود

عبدالحسین مختاباد عضو شورای اسلامی شهر تهران در ادامه این مراسم با اشاره به همکاری خود و مشفق اظهار کرد: به خاطر دارم زمانی که هنرجوی موسیقی در صدا و سیما بودم، نزد مشفق می‌رفتم و او پدرانه انتقادات و پیشنهادهایی را در کنار استاد سبزواری و حسین آهی مطرح می‌کرد. آغوشش همواره باز بود، بعدها در دهه 70 که ارتباط ما با حوزه هنری بیشتر شد اشعاری را خواندم که شاعرش استاد مشفق کاشانی بود که این موضوع یکی از افتخارات من است.

وی ادامه داد: افرادی چون مشفق، مانند نخ تسبیح می‌مانند و همه را در کنار هم جمع می‌کنند. وقتی که این بزرگان از کنار ما می‌روند این نخ پاره و پراکندگی حاصل می‌شود و متاسفانه این اتفاق غیر قابل جبران است.

مختاباد  با اشاره به نامگذاری به میدانی به اسم مشفق کاشانی گفت: قرار بود کوچه محل سکونت استاد به نام وی نامگذاری شود، اما ممکن است پس از سال‌ها فرزندان در این منزل نباشند به همین دلیل تصمیم گرفتیم تا میدانی در منطقه 17 به نام ایشان نامگذاری شود.

این موزیسین ادامه داد: در حال برنامه ریزی هستیم و بودجه‌ای را هم درنظر گرفتیم تا با همکاری دوستان تندیس مشفق کاشانی نیز در میدان نصب شود.
 
علی انسانی، شاعر و مداح اهل بیت که آخرین سخنران این مراسم بود در تمجید مقام مشفق کاشانی اظهار کرد: حسن حسینی می‌گفت به بعضی‌ها راحت می‌توان لقب استاد را داد به همین دلیل به راحتی از عنوان استاد برای مشفق کاشانی استفاده می‌کنم چراکه او برای همه ما استاد بود.

وی ادامه داد: مشفق همیشه به من لطف داشت و من همواره شرمنده مهربانی‌های او بودم. مشفق چند ماه قبل از درگذشتش به من قول داده بود تا شعرهایم را ویرایش کند اما اجل مهلت نداد و ما این شاعر بزرگ را از دست دادیم.

در پایان این مراسم از سوی نهادهای مختلف فرهنگی از خانواده مرحوم مشفق کاشانی قدردانی و تجلیل به عمل آمد.