چهارشنبه ۳۱ اردیبهشت ۱۳۹۳ - ۱۱:۴۶
خروجی بیشتر کارگاه‌های داستان‌نویسی مشابه است/ به جای سرمشق دادن دنبال تمرین دموکراسی باشیم

فریدون عموزاده خلیلی، مربی «اتاق تجربه رمان نوجوان» با تاکید بر این‌که ادبیات باید خلاق و به تعداد آدم‌ها باید روایت ادبی و رمان وجود داشته باشد، گفت: خروجی بیشتر کارگاه‌های داستان نویسی مشابه است و اصلا خوشایند نیست. باید اتاق تجربه‌ای داشته باشیم که در آن نویسندگان نوپا بدون ترس و هراس، نوشتن را تجربه کنند و آثار نو و متفاوت بیافرینند.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به تازگی چهار جلد از مجموعه هشت جلدی «رمان نوجوان اتاق تجربه»  منتشر شده که حاصل دوره دوم کارگاه آموزش داستان نویسی اين اتاق است. كلاس هاي نويسندگي اين اتاق توسط فریدون عموزاده خلیلی،  برای نویسندگان نوپا و علاقه‌مندان به نویسندگی به همت نشریه چلچراغ و موسسه انتشاراتی چکه برگزار می‌شود.

«باشو، پری کوچک» نوشته بنفشه چاپاری، «توفان پسر دامون» نوشته مریم فیاضی، «راز کلبه چوبی» نوشته بدری مشهدی و «صبح دوشنبه، کنار فانوس دریایی» نوشته سپیده صریحی عنوان‌های 4 جلد از این مجموعه 8 جلدی است که حاوی رمان‌هایی برای گروه سنی نوجوان است. 

تمرين دموكراسي براي نوشتن
فریدون عموزاده خلیلی در گفت‌وگو با ایبنا درباره اتاق تجربه رمان نوجوان اظهار کرد: طبق تجربه‌ای که از کارگاه‌های داستان نویسی داشتم معمولا خروجی همه این کارگاه‌ها مشابه است از این‌رو من تمایل زیادی به برگزاری این دوره‌ها نداشتم. اتاق تجربه رمان نوجوان با هدفی متفاوت برگزار شد. در این کارگاه به دنبال سرمشق دادن به شرکت کنندگان نبودیم بلكه اين اتاق تمرین دموکراسی برای نوشتن بود. 

مربی کارگاه داستان نویسی اتاق تجربه گفت: اغلب افراد وقتی برای اولین بار می‌خواهند نوشتن را تجربه کنند هراس دارند و از این‌که وارد عرصه نوشتن شوند، می‌ترسند. در این اتاق فکر تلاش کردیم ترس شرکت کنندگان از نوشتن بریزد، جرات تجربه کردن و جسارت غوطه خوردن در ایده‌های تازه و متنوع را بیابند و مربی فقط نقش تسهیل کننده و کاتالیزور داشته باشد تا فعل و انفعالات داستانی بهتر انجام شود.

تولید رمان‌های متفاوت در اتاق تجربه 
عموزاده خلیلی عنوان کرد: در این کارگاه تلاش کردیم فضا را باز کنیم و به شرکت کنندگان کمک کنیم تا ایده‌های نو و تازه‌ای را که در ذهنشان وجود دارد پرورش دهند و ذوق و شوق نوشتن در وجودشان تقویت شود. من ایده‌های آن‌ها را با هم‌فکری، گفت‌وگو و استفاده از تجربه خودشان پالایش می‌کردم. این امر سبب شد که خروجی دوره‌ها منجر به تولید رمان‌هایی با ساخت، روایت، نشر، زبان، نگاه و موضوعاتی متفاوت باشد.

وی ادامه داد: دوره اول این اتاق در سال 1391 تشکیل شد و از مجموع 12 نفری که در آن حضور داشتند 6 رمان نوجوان تولید و منتشر شد که آثار مطلوبی بودند و توانستند جوایزی مانند جایزه جشنواره کانون، لاک‌پشت پرنده و گام اول را به خود اختصاص دهند. خروجی دوره دوم از مجموع 18 نفر 8 رمان بود که 4 جلد آن منتشر شده (کتاب‌های فوق‌الذکر) و 4 جلد بعدی آن هم تا دو ماه آینده منتشر می‌شود. خروجی دوره سوم هم از مجموع 17 نفر 10 رمان بود که مراحل ویراستاری آن‌ها به پایان رسیده و در دست چاپ است. 

این نویسنده کودک و نوجوان گفت: با وجود این‌که شرکت‌کنندگان در این کارگاه جوانانی بودند که قبل از آن تجربه‌ای در نوشتن رمان نداشتند اما آثارشان از نوآوری و خلاقیت‌ خوبی برخوردار است که این امر نشان دهنده وجود قابليت و ظرفیت بالای نسل جوان کشور برای نوشتن و نوآوری است که دارای جرات و شهامت خوبی برای نوشتن هستند. 

بر ایده‌‌هایم تمرکز کردم
مریم فیاضی یکی از نویسندگان این مجموعه است. وی درباره چگونگی تولید کتاب «توفان پسر دامون» با بیان این‌که شرکت در این کلاس‌ها فضایی برای بهتر نوشتن برایش فراهم کرده و سبب شده ایده‌های جدیدی در ذهنش ایجاد شود، گفت: من همیشه نوشتن را دوست داشتم و هر وقت فرصتی پیدا می‌کردم دلنوشته‌هایم را یادداشت می‌کردم. از ایده‌های مختلفی که در ذهن داشتم داستان می‌ساختم وبرای فرزندم تعریف می‌کردم تا این‌که با کلاس‌های «اتاق تجربه رمان نوجوان» آشنا شدم و تصمیم گرفتم داستان‌هایم را بنویسم.

این نویسنده جوان افزود: من در دو دوره از این کارگاه آموزشی شرکت کردم و کم‌کم با کمک آقای خلیلی سعی کردم روی ایده‌های جدیدی که به ذهنم می‌رسید کار و تمرکز کنم. ایده کتاب «توفان پسر دامون» هم به همین شکل به ذهنم رسید و چون همه فضای ذهنم را پر کرده بود، تصمیم گرفتم بیشتر به آن بپردازم و شروع به نوشتم داستان‌ها کردم. 

نوجوانان باید انرژی‌های منفی را از خود دور کنند
وی ادامه داد: نوشتن این کتاب حدود یکسال به طول انجامید و من سعی می‌کردم درطول این مدت داستان‌هایم را برای سایر دوستانم بخوانم و نقاط قوت و ضعف آن‌ها را شناسایی کنم و در روند آماده‌سازی اثر همواره از راهنمایی‌ها و کمک‌های آقای خلیلی استفاده می‌کردم. در این کارگاه‌ها به ما فقط روش کار یاد داده شد و از ما خواستند که هرکدام به شیوه و روش خودمان کار کنیم.

فیاضی با اشاره به این‌که نوجوانی پررنگی داشته است، گفت: نوجوانی یک سن خاص است که در آن دوران، نوجوان دارای یک حس طغیان است و اگر بخواهد می‌تواند کارهای زیادی انجام دهد. درواقع با نوشتن این کتاب می‌خواستم به نوجوانان یادآوری کنم که به دنبال یک چارچوب مشخص در زندگی نباشند و به انرژی‌های منفی که در اطرافشان وجود دارد و این‌که ممکن است موفق نشوند توجه نکنند و بدانند که اگر بخواهند و اراده داشته باشند و تلاش کنند موفق خواهند شد. 

تجربه داستان‌نویسی نداشتم
بنفشه چاپاری از دیگر نویسندگان این مجموعه نیز با بیان این‌که پیش از این هیچ ذهنیتی درباره داستان نویسی نداشته است، گفت: من تجربه داستان‌نویسی نداشتم اما همیشه به ادبیات و انشاء علاقه‌مند بودم. با شرکت در این کلاس‌ها ایده‌هایی که در ذهنم بود را پرورش دادم و شروع به نوشتن کردم.

وی افزود: رویاپردازی و موضوعات فانتزی همیشه برایم جذاب بوده است و این موضوع در نوشته‌هایم هم به چشم می‌خورد. خلق کردن موضوعات عجیب و غریب و فانتزی و شخصیت‌های جدید برایم جالب است و سبب افزایش علاقه من به نوشتن می‌شود. به جز این کار دو کتاب دیگر هم در دست چاپ دارم که برای گروه سنی نوجوان است. من نوشتن برای کودکان را دوست دارم و تصمیم دارم برایشان بنویسم.

دوره چهارم کارگاه آموزشی «اتاق تجربه رمان نوجوان» با همت نشریه چلچراغ و موسسه نشر چکه به زودی برگزار خواهد شد.-

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

برگزیده

پربازدیدترین

تازه‌ها