به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، مراسم نکوداشت علی اصغر شیرزادی، مصادف با سالروز تولد این داستان نویس، عصر دیروز، چهارشنبه، 29 آبان با حضور محمدعلی علومی، علیرضا طبایی، اسدالله امرایی، حمید رضا زاهدی، حجت الاسلام سید محمود دعایی، مهرداد حجتی، رسول آبادیان، صادق کرمیار، محمدهاشم اکبریانی و جلال رفیع و جمعی از نویسندگان و شاعران در سالن همایش‌های فرهنگسرای رسانه برگزار شد.

در ابتدای این مراسم حمیدرضا زاهدی، نویسنده و مترجم با اشاره به هفتادمین زادروز علی اصغر شیرزادی، گفت: یکی از افتخارات من در عرصه داستان و مطبوعات، شاگردی در محضر ایشان است. من بسیار از ایشان آموخته‌ام اما بزرگترین موضوعی که در مورد ایشان می‌توان گفت این است که دوستان همیشه ایشان را به عنوان ملاک و  معیار در زندگی قرار می‌دهند. به این ترتیب هرچه شیرزادی پسندیده و انتخاب کرده باشد برای دیگران نیز پسندیده است. ایشان زحمات بسیاری برای ادبیات فارسی و داستان نویسی کشیده‌اند که باید قدر دانسته شود.

امرایی: شیرزادی زبان مردم را می‌شناسد 

در ادامه این نشست اسدالله امرایی، شیرزادی را نویسنده‌ای برآمده از شرایط موجود در دوران مختلف خواند و گفت: ایشان همواره تمامی وقایع پیرامون خود را می‌بینند، به گونه ای ‌که به صورت مستقیم یا غیرمستقیم با این وقایع در ارتباط است. از هوشنگ گلشیری شنیده بودم که بارها می‌گفت شیرزادی ذاتا نویسنده ای شش دانگ و کاردان است.

مترجم کتاب «جنگل کوتوله‌ها» ادامه داد: شیرزادی روزنامه‌نگار است و داستان نویس! او زبان مردم را می‌شناسد و با استفاده از همین شناخت توانسته آثار موفقی را ارایه دهد. او هرچند کم منتشر کرده اما طی این سال‌ها لحظه‌ای بیکار نبوده‌ است.

امرایی به ارتباط شیرزادی با نویسندگان جوان دهه‌های اخیر اشاره کرد و توضیح داد: ایشان همواره اهتمام به تربیت نسل جوان داشته‌اند و با تواضع، آن‌ها را راهنمایی کرده‌اند. شیرزادی جلسات داستان‌خوانی را نخست در موسسه اطلاعات و پس از آن در مجله دوران برگزار کردند و در نهایت به سبب مسایل پیش آمده، این جلسات را در منزل شخصی‌شان برگزار شد و به سبب پشتکار ایشان در همراهی نویسندگان جوان، امروز بسیاری از نویسندگان مانند محمدرضا گودرزی، حسین سناپور، یونس تراکمه، مرتضائیان آبکار، انوشه منادی، محمد علی علومی، صادق کرمیار و محمود جهان بخش از این جلسات نامی یافته‌اند.

علومی: زبان آثار شیرزادی شاعرانه است 

در ادامه این مراسم محمدعلی علومی با اشاره به شعر «سعدی آن نیست که در خورد تو گوید سخنی/ آنچه در وسع خود اندر دهن آمد گفتم»، اظهار کرد: به باور من وجوه متعددی را می‌توان در آثار و کردار علی اصغر شیرزادی توصیف کرد که یکی از آن همه، منش ایشان است.

وی رمان «طبل آتش» را ماندگارترین اثر شیرزادی عنوان کرد و ادامه داد: عنصر خلاقیت در این رمان جنبه‌های متعدد و در هم تنیده‌ای دارد که منجر به چند لایگی این اثر شده است. در نخستین نظر به این رمان، زبان آن مورد توجه قرار می‌گیرد زیرا این اثر با زبانی به اصطلاح شاعرانه نگاشته شده است.

علومی تسلط کامل بر زبان را از ویژگی‌های بارز «طبل آتش» خواند و گفت: تسلط بر زبان فی‌نفسه امری بسیار مهم در ادبیات و به عبارتی اصل کامل، تام و تمام محسوب می‌شود اما این نوع نگاه، انتزاعی است زیرا با اصالت دادن کامل به زبان در شعر و داستان، عامل اصلی‌تری به نام دانش و بینش در جهان داستان، شعر و حتی مقاله یا هر هنر دیگری نادیده گرفته می‌شود.

نویسنده کتاب «جناب آقای دیو» افزود: در سبک شیرزادی موضوعات آموزنده بسیاری وجود دارد اما دلیل درنگ من بر عنصر زبان در آثار ایشان، به خاطر فقر گسترده‌ای‌ست که امروزه دامن‌گیر انبوه نویسندگان، شاعران و برخی از مترجمان شده است. آقای شیرزادی تجربه‌های عمیقی در زندگی داشته‌اند که با روان‌شناسی فردی و اجتماعی ایشان در هم تنیده است.

وی به شخصیت این داستان نویس اشاره کرد و گفت: بدون اسطوره سازی، وجه متمایز دیگری که از ایشان سراغ دارم، اخلاقی برآمده از آیین عیاری و پهلوانی است.


طبایی: شیرزادی با نگرانی از افراد جامعه و مسایل روزمره مردم می‌نویسد 

علیرضا طبایی از دیگر میهمانان این نشست به خاطرات دوران کودکی‌اش با شیرزادی اشاره کرد و اظهار کرد: ما از کودکی در یکی از محله‌های شهر شیراز زندگی می‌کردیم و از دبستان همکلاس بوده‌ایم. 

شاعر مجموعه شعر «جوانه‌های پاییز» ادامه داد: من از دید خودم و به عنوان کسی که با شعر مانوس هستم، معتقدم که آثار ایشان از دو دیدگاهِ زبان و محتوا قابل بررسی هستند. زبان روایی ایشان در داستان‌ها گاهی به شعر نزدیک شده است و تصاویر، پرداخت داستانی و شخصیت پردازی به همین شکل روایت می‌شود.


این شاعر و غزل‌سرا دلیل این نوع نگارش را آشنایی نویسنده با شعر عنوان کرد و افزود: ایشان در آثارشان به زندگی و آنچه در پیرامونش جریان دارد توجه ویژه‌ای دارند. شیرزادی زبان شلخته‌ای در نگارش آثارش ندارد و پیوسته سعی می‌کند آثاری موجز و روان همراه با پرداخت مسایل اجتماعی ارایه دهد.

شاعر کتاب «شاید گناه از عینک من باشد» اظهار کرد: ایشان در مواجهه با مسایل اجتماعی و روزمره زندگی جامعه و انعکاس آن‌ها در آثار ادبی نویسندگان، معتقد هستند که نباید صورت مساله را پاک کرد، بلکه باید کل موضوع تصحیح شود و این دیدگاه در آثار ایشان به صورت بارز قابل رویت است.

طبایی با تاکید بر زیبایی زبان در آثار شیرزادی گفت: زبان روایت داستان‌های شیرزادی همراه با توصیف بوده و ایشان همواره نگران افراد جامعه و مسایل روزمره مردم هستند.
 طبایی در پایان صحبت هایش شعری را که سروده بود به علی اصغر شیرزادی تقدیم کرد.


در بخش دیگری از این مراسم، حجت الاسلام دعایی، مدیر مسوول روزنامه اطلاعات از خدمات ارزشمندی که شیرزادی در طول فعالیت‌اش در حوزه داستان و مطبوعات ارایه داده تقدیر و تشکر کرد و گفت: جفا می‌دانستم که در این جلسه حضور نداشته باشم تا شکر این نعمت را به جای بیاورم زیرا ایشان منشا اثری پربار و افتخار آفرین در این حوزه هستند .


حجتی: با مانع‌تراشی، ادبیات به زیرزمین‌ها کشیده می‌شود 

در ادامه دکتر مهرداد حجتی، نویسنده و منتقد، تاریخ ملل مختلف را مدیون ادبیات همان ملت‌ها دانست و اظهار کرد: پیشرفت در هر کشور و ملتی، بی‌شک مدیون ادبیات آن کشور است همچنان‌که در اروپای چند قرن اخیر این اتفاق رخ داده است. 

این مدزس دانشگاه ادبیات و فرهنگ را به شکلی پیوسته دانست و گفت: ما ادبیات و فرهنگ مقطع نداریم. اگر ادبیات هر کشور را به مثابه رودی در نظر داشته باشیم، هرچه رود پرآب‌تر، حاصلخیزتر است و هرچه پرشاخ و برگ‌تر، تا فرادستِ رودخانه سرسبز تر خواهد بود. دولت‌هایی که در قرون گذشته در اروپا سر کار آمدند، دریافتند که هرجا طنین ادبیات بیشتر باشد تاثیرگذاری آن بر فرهنگ و جامعه نیز بیشتر می‌شود.

حجتی با ابراز گلایه از مانع تراشی‌های موجود در حوزه ادبیات در برخی از کشورها توضیح داد: در کشورهای کمتر توسعه یافته یا توسعه نیافته، دولت مردانی وجود دارند که همراه با ادبیات نیستند. آن‌ها در راه ادبیات مانع تراشی می‌کنند و به این ترتیب، طبیعی‌ست که ادبیات در آن کشورها رشد نخواهد داشت یا در مسیر اصلی خود قرار نمی‌گیرد. این دلیل برای شکل دادن به هنر و ادبیات زیرزمینی کافی‌ست و به مرور، ادبیات زیرزمینی پیش از ادبیات رسمی آن کشور می‌ایستد.

وی با تعمیم این موضوع در ایران گفت: در ایران نیز از دورانی به بعد، به دلیل مانع تراشی‌ها و روبه‌رویی نویسندگان با موانع در این حوزه، ادبیات بیشتر به سمت زیرزمین‌ها کشیده شد. به این سبب، در دهه اخیر ادبیات ما بیشتر در فضاهای مجازی طنین‌انداز شده است.

این نویسنده با بیان این‌که باید به روال معمول بازگردیم، افزود: ما به ادبیات زلال نیازمندیم، در نتیجه باید بازگشایی و بازنگری در این مسیر فرهنگی را پیش‌روی قرار دهیم. خوشبختانه با تغییر و تحولاتی که در دولت جدید رخ داده است، این امکان فراهم شد. پس باید نخست موانعی که در هشت سال اخیر پیش‌روی فرهنگ گذاشته شده یک به یک برداشته شود.

حجتی در ادامه با ابراز سپاس از افرادی که سعی در بازنگه داشتن این مسیر داشته‌اند، اظهار کرد: در این سال‌ها افرادی حضور داشته‌اند که همواره سعی‌شان، بازگشایی و بازنگه داشتن این مسیر بوده است که آقای شیرزادی از جمله این افراد هستند. ایشان همواره سعی داشته‌اند تا با راهنمایی و انتشار آثار نویسندگان در روزنامه‌ها و مجلات در این مسیر گام بردارند.

در ادامه جلال رفیع،نویسنده و طنز پرداز به مکان برگزاری این مراسم اشاره کرد و گفت: شاید تقدیر این بود که به جای برگزاری این مراسم در روزنامه اطلاعات، این مراسم در فرهنگسرای رسانه برگذار شود. اگرچه معتقدم که این مساله به این معنی‌ است که شان آقای شیرزادی فراتر از یک موسسه و روزنامه است.

در پایان مراسم نیز شیرزادی با ابراز تشکر از حضور اهالی قلم در این مراسم گفت: برای نخستین‌بار در ذهنم، احساس خوشی به من دست داده است که برای من این احساس، احساسی نادر است. به اعتقاد من، باید تقویمی برای برگزاری این نوع جلسات تدوین کرد زیرا هرچه این جلسات به سامان‌ برگزار شود،بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرد.