به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، دكتر علي‌اشرف صادقي زبان‌شناس و استاد دانشگاه كه هنگام قرائت مقاله‌اي تحت عنوان «بازيافتن گويش‌هاي گم شده ايراني در دوره اسلامي از خلال متون فارسي و عربي» در نخستين همايش زبان‌شناسي، كتيبه‌ها و متون سخن مي‌گفت، با بيان اين مطلب افزود: زبان‌هايي مشتق از زبان‌هاي باستاني وجود دارد كه گاهي كاملا مفهوم نيستند و نمي‌توانند زبان يكديگر را درك كنند.
وي افزود: ابتدا در دوره اسلامي شعر به زبان فارسي دري سروده مي‌شد و در ابتداي قرن چهارم هجري علماي ماوراءالنهر فتوا دادند كه مي‌توان به زبان فارسي نوشت و شعر سرود.
اين زبان‌شناس بسپ به زبان‌هاي باستاني اشاره كرد و گفت: دو زبان بيشتر در دوره‌هاي باستاني نداريم؛نخست زبان باستاني و دوم زبان متون ديني و اوستايي و از زبان مادي كه مادها بر منطقه غرب ايران مي‌زيسته‌اند، چيزي در دست نداريم.
صادقي گفت: از شكل كهن زبان سكايي كه از روي فرم قديمي آن ساكا يا سكستان و اكنون سيستان ناميده مي‌شود و مردم آن از آسياي مركزي در قرن اول ميلادي به منطقه سيستان كوچ كرده‌اند نيز چيزي در دست نداريم.
وي افزود: از زبان دوره ميانه اطلاعات بسياري در دست است كه پژوهشگران و محققان مي‌توانند كاربردهاي آن را بررسي كنند.
اين زبان‌شناس يادآور شد: در درون زبان‌ها، گويش‌هايي وجود دارد كه نبايد به فراموشي سپرده شود، بلكه بايد اين گويش‌ها گردآوري و براي آينده كشورمان صيانت و نگهداري شود.
در نخستين همايش ملي زبان‌شناسي، كتيبه‌ها و متون كه 30 بهمن‌ماه آغاز شد، همچنين نمایشگاهی از آخرین کتاب‌های منتشر شده در زمینه زبان‌شناسی، کتیبه و متون به عنوان بخش جانبی این همایش برپا شد.
چهارشنبه ۱ اسفند ۱۳۸۶ - ۱۰:۱۷
مطالعه متون كهن فارسي و عربي مي‌تواند به گويش‌هايي كه در خطر فراموشي قرار دارند، كمك بسياري كند و ما بايد بتوانيم با بررسي اين گويش‌هاي ديرپا، آن‌ها را براي آيندگان محفوظ نگه‌داريم.
نظر شما