به‌ گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، دومین مجموعه شعر خسرو سینایی، کارگردان و فیلمنامه‌نویس، با عنوان «ترانه شاپرک‌های سفید» از سوی نشر امرود منتشر و در بیست و پنجمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران عرضه شد. 

سینایی امروز (19 اردیبهشت) از ساعت 15 برای امضای این مجموعه شعرش در غرفه نشر امرود حضور یافت. 

نخستین دغدغه‌های شاعرانه
وی در گفت‌وگو با «ایبنا» درباره علاقه‌اش به شعر و شاعری گفت: به‌طور کلی هنر و آن‌چه به خلاقیت و فعالیت هنرمندانه یا شاعرانه من مربوط می‌شود به سال‌های 12 یا 13 سالگی من باز می‌گردد. 

این فیلم‌ساز افزود: اغلب من‌را به عنوان یک کارگردان و فیلم‌ساز می‌شناسند، اما خیلی پیش‌تر از این حرفه کارم را با شعر آغاز کرده‌ام و در این زمینه فعالیت‌هایی داشته‌ام.

وی به انتشار نخستین مجموعه شعرش اشاره و تصریح کرد: نخستین دفتر شعر من در سال 1342 یعنی زمانی‌که 22 ساله بودم با عنوان «تاول‌های لجن» از سوی گالری هنر جدید منتشر شد.

این شاعر ادامه داد: پس از آن دانشجوی معماری و موسیقی در کشور اتریش بودم و قرار شد شعرهای جدیدم را برای انتشار از آن‌جا به ایران بفرستم، اما از آن‌جا که از فضای ادبی ایران دور شده بودم نتوانستم این‌کار را انجام دهم و از آن پس شعر برای من به زمزمه‌های کنج اتاق بدل شد.

شعر محرم‌ترین یار شاعر
وی از شعر به عنوان محرم‌ترین دوست خود نام برد و توضیح داد: طی این سال‌ها هر از گاهی قطعه شعری سروده‌ام و آن‌چه در فیلم‌هایم نمی‌توانستم بگویم در شعرهایم آوره‌ام. برهمین اساس در این مجموعه اشعاری از سال 1334 تا 1390 آمده و در حقیقت این کتاب گزیده‌ای از تمام این سال‌های شاعری من است. 

سینایی درباره ویژگی شعرهای این مجموعه با توجه به حرفه فیلمسازی‌اش گفت: از آن‌جا که من یک فیلمساز هستم در شعرهایم فضای تصویری بسیار دیده می‌شود، البته این موضوع ربطی به سینماگر بودن من ندارد؛ چراکه ذهنیت من این‌گونه است.

وی اشاره‌ای به مقدمه این مجموعه داشت و ادامه داد: در مقدمه نیز به خوانندگان گفته‌ام، که ورود آن‌ها را به محرم‌ترین فضای ذهنی‌ام خوشامد می‌گویم. برهمین اساس این شعرها حاصل دغدغه‌ها و تجربه‌های گوناگون من هستند و مضامین و دغدغه‌هایی چون مضامین اجتماعی و عاطفی را در بر می‌گیرند.

این فیلمنامه‌نویس تاکید کرد: از سوی دیگر خودم را به هیچ سبک و شیوه‌ای محدود نکرده‌ام. تنها آن‌چه حس من بوده را بیان کرده‌ام، البته به نوعی سعی داشته‌ام ریتم موسیقایی نیز در این شعرها حفظ شود. هرچند به‌طور کلی این شعرها در قالب آزاد سروده شده‌اند، برخی از آن‌ها موزون هم هستند.

وی در ادامه از این مجموعه به عنوان دومین یا شاید آخرین دفتر شعرش یاد و تشریح کرد: حدود هشت ماه پیش دچار ناراحتی ستون فقرات شدم و به دلیل وضعیت نامناسب جسمی‌ام امکان انجام هیچ کاری را نداشتم. در آن زمان اندیشیدم بهتر است دوباره به سوی شعری، که این همه سال در حق آن جفا کرده‌ام باز گردم. حاصل آن نیز حدود 12 قطعه شعر شد، که با عنوان شعرهای 1390 در این کتاب آمده است. 

سینایی گفت: به‌طور کلی فیلم‌سازی انرژی بسیاری را از فرد می‌‌گیرد، اما اگر شرایط جسمی‌ام به من اجازه دهد دوباره به دوران فیلمسازی باز گردم، که امیدوارم این‌گونه هم شود، به‌طور حتم از نظر ذهنی فرصتی برای پرداختن به شعر ندارم. بنابراین شاید این کتاب آخرین مجموعه شعر من باشد.

کلام فاخر نادر نادر‌پور
وی در پاسخ به این پرسش که چه شاعرانی بر زبان شعری او تاثرگذار بوده‌اند توضیح داد: دهه 30 اوج فعالیت شاعرانی چون فریدون توللی، نادر نادرپور، احمد شاملو و مهدی اخوان‌ثالث بود، اما آن‌چه در آغاز راه بیش از هر چیز بر من اثر گذاشت اشعار و زبان شعری نادر نادرپور بود. هنوز هم کلام فاخر این شاعر را از نظر ساختار شعری تحسین می کنم. 

این شاعر افزود: هر چند بعدها در آشنایی بیشترم با فرهنگ شعری و فلسفه ذهنی اروپا کم کم از آن فضاها نیز جدا شده‌ام و خواننده با خواندن اشعارم متوجه این مساله می‌شود. 

شعرهایی فارغ از قید و بند سینما
وی با اشاره به این موضوع که تاکیدی بر داشتن جایگاهی ویژه در شعر ایران نداشته است اظهار کرد: در سروده‌هایم سعی کرده‌ام آن‌چه بدان علاقه‌مند هستم را بیان کنم. برهمین اساس قید و بندهایی که در سینما داشته‌ام، در شعرهایم ندارم.

این کارگردان درباره دیگر ویژگی‌های اشعارش توضیح داد: از آن‌جا که سال‌ها ذهن من با تصویر و سینما زندگی کرده و در اصل به دنبال آن بوده است، برهمین اساس همان‌طور که گفتم آن تصاویر و فضا در شعرهایم منعکس شده است.

وی در ادامه و درباره انگیزه‌اش از چاپ این کتاب گفت: یکی از عوامل موثر در این زمینه این بود، که متوجه شدم برخی از این شعرها در قالب پیامک رد و بدل می‌شوند، یا اغلب به اشتباه یا بدون نام شاعر خوانده می‌شوند. برهمین اساس تصمیم گرفتم این اشعار را در قالب یک کتاب در اختیار علاقه‌مندان قرار دهم. 

فلسفه شاعرانه
سینایی یادآور شد: امیدوارم اهل شعر و شاعری احساس نکنند به حیطه آن‌ها تخطی شده است و اشعار من را باور کنند. همان‌طور که گفتم نخستین مجموعه شعرم حدود 50 سال پیش منتشر شد و اکنون احساس کرده‌ام در سنی هستم، که بد نیست حاصل عمرم را گردآوری و ارایه کنم.

وی با تاکید بر این موضوع که سرودن هر قطعه شعر نیز انرژی زیادی را از ذهن فرد می‌گیرد، گفت: به هر روی قرار نیست در زندگی بیکار بمانم. این فلسفه زندگی من است، که خالی زندگی نکنم چه شعر، چه فیلم و چه موسیقی به هر حال سراغ یکی از آن‌ها می‌روم. این‌ها همگی ابزارهایی برای خوب زیستن هستند. 

این شاعر در پاسخ به آخرین پرسش درباره حضورش در نمایشگاه کتاب و دیدگاهش نسبت به آن اظهار داشت: یکی از کمبودها و مشکلات اصلی جامعه ما مطالعه کم است. بنابراین هر فعالیتی از جمله برپایی نمایشگاهی چون نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران در زمینه معرفی کتاب و تشویق نسل جوان به افزایش مطالعه موثر است.

وی در پایان و باتوجه به آن‌چه درباره فلسفه زندگی‌اش گفته بود، درباره نگاهش به زندگی و فلسفه زندگی‌‌اش شعری را قرائت کرد:
«زندگی پوچ‌ است، بی معناست
راست می‌گویی رفیق راه
زندگی یک لحظه تنهای تو خالی‌ست
خالی این لحظه را پر کن
زندگی عالی‌ست» 

خسرو سینایی متولد ۹ دی ۱۳۱۹ در ساری، شاعر، کارگردان و فیلمنامه‌نویس است.

وی فارغ‌التحصیل کارگردانی و فیلمنامه‌نویسی از آکادمی هنرهای نمایشی و رشته تئوری موسیقی از کنسرواتوار وین است و فعالیت سینمایی خود را در سال ۱۳۵۸ با کارگردانی فیلم «زنده باد» آغاز کرد.
سینایی در سال ۱۳۸۷ موفق به دریافت نشان ویژه کشور لهستان از سوی رییس‌جمهور این کشور شد. وی این نشان را برای ساخت فیلم مستند «مرثیه گمشد»، که روایت‌گر مهاجرت هزاران لهستانی به ایران در سال‌های ۱۹۴۱ و ۱۹۴۲ است، دریافت کرد.

سینایی افزون بر نویسندگی و کارگردانی، ساخت موسیقی و تدوین برخی از آثارش را نیز بر عهده داشته است. «کویر خون»، «مثل یک قصه»، «فرش، اسب، ترکمن»، «عروس آتش» و «کوچه پاییز» عنوان برخی از فیلم‌های این کارگردان هستند.