به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، در مراسم تشییع پیکر این هنرمند که به‌دلیل سرمای هوا و بارش باران به‌شکل فشرده برگزار شد، جمعی از هنرمندان، شاگردان و علاقه‌مندان آن مرحوم حضور داشتند و دکتر محمد سریر و محمد میرزمانی در سخنانی کوتاه یاد وی را گرامی داشتند.

دکتر محمد سریر، موسیقیدان پیشکسوت، با اشاره به این‌که حضور پرویز منصوری در موسیقی ایران زوایای گوناگونی داشته، گفت:  مهم‌ترین شاخه فعالیت ایشان در عرصه آموزش موسیقی بود که در این زمینه با تالیف و ترجمه کتاب‌های مرجع خدمات مهمی به آموزش علمی موسیقی در ایران کردند.

سریر، منصوری را متعلق به نسلی منحصربه‌فرد در هنر ایران دانست که به آموزش جدی در موسیقی اهمیت فراوانی می‌دادند و امروز جای خالی آن‌ها به‌شدت احساس می‌شود.

وی افزود: یک جنبه بسیار مهم شخصیت منصوری که او را از بسیاری هنرمندان دیگر متمایز می‌کرد، اهمیتی بود که او برای تعامل و گفت‌وگو میان هنرمندان قایل بود. 

اين موسيقدان ادامه داد: در آن سال‌هایی که منصوری بیشتر در عرصه موسیقی فعال بود، نامه‌های بسیاری برای هنرمندان مختلف می‌نوشت تا فضای نقد و گفت‌وگو را میان آن‌ها باز کند.

محمد میرزمانی مدیر کل دفتر موسیقی ارشاد هم با ابراز تاسف از درگذشت منصوری، گفت: من یک‌سال در هنرستان موسیقی شاگرد ایشان بودم و پس از آن هم مدام به خانه ایشان رفت و آمد داشتم.
 
وی با صحه گذاشتن بر سخنان سریر درباره نسلی که منصوری به آن تعلق داشت، گفت: در این استادان معنویتی بود که امروز آن را کمتر مشاهده می‌کنیم.

پس از این سخنان پیکر منصوری از مقابل تالار وحدت به سوی قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) تشییع شد.

منصوری براثر نارسایی قلبی ۲۵ آذر ماه در کشور اتریش از دنیا رفت.

این هنرمند زاده‌ ۱۳۰۳ خورشیدی بود و آثای چون «تئوری بنیادی موسیقی»، «هارمونی تحلیلی»، «کاوشی در قلمروموسیقی ایرانی» و «ساز‌شناسی» را تالیف و کتاب‌هایی از جمله «چه گونه خوب بشنویم»، «چه گونه از موسیقی لذت ببریم»، «اصول سازبندی ارکستر»، «آموزش هارمونی» را ترجمه کرد. کتاب «تئوری بنیادی موسیقی» منصوری کتاب برگزیده‌ سال ۱۳۷۱ شد.