طی سه دهه گذشته در ایران، کارگاه های شعر و داستان در جریان داستان‌نویسی نوین و شعر معاصر خواسته یا ناخواسته تاثیر داشته اند. تاثیر این کارگاه‌های بر نسل جدید و معاصر ادبی، موضوع سلسله گفت‌وگوهای خبرگزاری «ایبنا» با برخی چهره‌های ادبیات بوده است.
نتایج بررسی ایبنا درباره تاثیرکارگاه های شعر و داستان بر نسل جوان
نویسنده و شاعرخلاق از کارگاه بیرون نمی‌آید/ وضعیت آینده نویسندگی در ایران چگونه است؟/ جدول اظهارات 15 چهره ادبیات
خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)- مقوله آموزش خلاقه در گونه‌های مختلف نگارش ادبی، سابقه‌ای حدود یک قرن در کشورهای صاحب ادبیات دارد. در ایران نیز همزمان با ورود جریان‌های نوین ادبی با تعدد کارگاه‌های شعر و داستان‌نویسی انتظار می‌رفت ادبیات داستانی ایران در اواخر دهه 80 و اوایل دهه 90 رشد کیفی مطلوبی داشته باشد، ولی به باور برخی نویسندگان و منتقدان، ادبیات خلاقه کشورمان روندی متفاوت و جدا از کارگاه‌های شعر و داستان یافته است. البته از نظر آنانی که تلقی راضی کننده‌ای از سابقه آموزش به هنرجو و پرورش واقعی نویسنده در این عرصه دارند، تعریفی منحصر به فرد از فعالیت کارگاه‌های در این حوزه وجود دارد.
هرچند ادبیات خلاقه در اصل مقوله‌ای ذاتی است و بدون شک استعداد، نقش غیرقابل انکاری در پیدایش آثار موفق شاعران و داستان‌نویسان دارد اما حضور در کارگاه‌های شعر و داستان هم مزایایی دارد که نمی‌شود به راحتی آن‌ها را نادیده گرفت.
سرعت در مسیر پیشرفت و استفاده از تجربیات مدرسان، قرار گرفتن در فضای رقابتی برای ایجاد آثار خلاقه، نقد و بررسی آثار تولید شده، التزام به خلق شعر و داستان و برنامه‌ریزی برای به دست آوردن انضباط نویسندگی نیز می تواند بخشی از فواید حضور در کارگاه‌های شعر و داستان باشد.
گروه ادبیات خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در این گزارش چکیده‌ای از گفته‌های نویسندگان، شاعران و صاحب‌نظران را درباره کارگاه‌های شعر و داستان منتشر کرده است.
نکته مهم دیگری که درباره آموزش شعر و داستان در ایران به چشم می‌خورد، جای خالی آموزش آکادمیک این مقوله در دانشگاه‌هاست. رشته‌ای که دوام چندانی در نظام آموزش عالی کشور نداشت و ممکن است افزایش بار علمی و آموزشی کارگاه‌های شعر و داستان، جای خالی رشته «ادبیات داستانی» را در دانشگاه‌ها پر کند.
هرچند ادبیات خلاقه در اصل مقوله‌ای ذاتی است و بدون شک استعداد، نقش غیرقابل انکاری در پیدایش آثار موفق شاعران و داستان‌نویسان دارد اما حضور در کارگاه‌های شعر و داستان هم مزایایی دارد که نمی‌شود به راحتی آن‌ها را نادیده گرفت.
سرعت در مسیر پیشرفت و استفاده از تجربیات مدرسان، قرار گرفتن در فضای رقابتی برای ایجاد آثار خلاقه، نقد و بررسی آثار تولید شده، التزام به خلق شعر و داستان و برنامه‌ریزی برای به دست آوردن انضباط نویسندگی نیز می تواند بخشی از فواید حضور در کارگاه‌های شعر و داستان باشد.
گروه ادبیات خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در این گزارش چکیده‌ای از گفته‌های نویسندگان، شاعران و صاحب‌نظران را درباره کارگاه‌های شعر و داستان منتشر کرده است.
| شماره | نام | مهمترین اظهارات در گفت وگو با ایبنا |
| 1 | سیدعلی صالحی | کاش مدرسه عالی شعر داشتم/ متن کامل مصاحبه: اینجا |
| 2 | محمدجواد جزینی | کارگاه‌ها دست را به دهان نزدیک می‌کند/ اینجا |
| 3 | جمال میرصادقی | ادبیات خلاقه بر زندگی تاثیرگذار است/ اینجا |
| 4 | بلقیس سلیمانی | خواندن 10 رمان بهترین آموزش نویسندگی است/ اینجا |
| 5 | محمود معتقدی | شاگرد در کارگاه شبیه استاد می‌شود/ اینجا |
| 6 | سعید بیابانکی | داد و فریاد شیوه معلمی نیست/ اینجا |
| 7 | کاظم سادات اشکوری | کارگاه گره‌ای از شعر باز نمی‌کند/ اینجا |
| 8 | قاسمعلی فراست | مطالعه بهترین راه نویسنده شدن است/ اینجا |
| 9 | جواد مجابی | کارگاه داستان بحثی کاملاً تخصص است/اینجا |
| 10 | فیروز زنوزی جلالی | ادبیات مقوله‌ای زنانه است/اینجا |
| 11 | حسین اسرافیلی | به به و چه چه به شعر معاصر آسیب زده است/ اینجا |
| 12 | عبدالجبار کاکایی | برخی به تریبون‌ها اعتماد ندارند/اینجا |
| 13 | غزل تاجبخش | شاعر از کارگاه بیرون نمی‌آید/ اینجا |
| 14 | کیومرث منشی‌زاده | کارگاه شعر برای عده‌ای نان دارد/اینجا |
| 15 | جواد محقق | شعر جوششی است، داستان کوششی/اینجا |
نکته مهم دیگری که درباره آموزش شعر و داستان در ایران به چشم می‌خورد، جای خالی آموزش آکادمیک این مقوله در دانشگاه‌هاست. رشته‌ای که دوام چندانی در نظام آموزش عالی کشور نداشت و ممکن است افزایش بار علمی و آموزشی کارگاه‌های شعر و داستان، جای خالی رشته «ادبیات داستانی» را در دانشگاه‌ها پر کند.
کد مطلب : ۲۰۶۴۵۴
https://www.ibna.ir/vdciwqar5t1au52.cbct.html
گزارشگر :
۱۴۰۲-۰۳-۰۶
۱۴۰۲-۰۳-۰۴
