خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)- مرتضی میرحسینی: «عملیات با رمز «یا حسین» درست در نیمه‌شب هشتم آذر 1360 آغاز شد. هدف آزادسازی بُستان و عقب زدن اشغال‌گران بعثی تا پشت مرزهای رسمی و بین‌المللی بود.
 
در طریق‌القدس هم سپاه و هم ارتش (نیروی زمینی و هوایی) حضور داشتند و هم نیروهای جهاد سازندگی در رمل‌های دشت آزادگان مسیری 6 کیلومتری را برای پیشروی سریع‌تر رزمندگان ما و اجرای بهتر عملیات - به منظور غافلگیر کردن دشمن - هموار کردند. شناسایی نیز زیر نظر حسن باقری (فرمانده اطلاعات‌عملیات سپاه) با دقت انجام شده بود. تا جایی که از قول یکی از اعضای تیم شناسایی روایت شده «24 ساعته دشمن را زیر نظر داشتیم و هر 24 ساعت آخرین اخبارشان را به کسی که برای‌مان غذا می‌آورد می‌دادیم. حتی می‌دانستیم فرمانده تیپ دشمن هر صبح از هشت تا هشت‌ونیم بیرون سنگرش ورزش می‌کند. تعداد نخل‌ها، نفربرها، سنگرها، دیده‌بان‌ها، زمان تعویض پست، زمان تیراندازی و زمان توزیع غذای‌شان را هم می‌دانستیم.»
 
موفقیت در شناسایی کامل مواضع دشمن و مناسب بودن مسیر پیشروی، که هر دو - چنان که گفته شد حاصل کوشش و مجاهدت نیروهای ما بود - امکان غافلگیری دشمن را فراهم کرد و همین غافلگیری هم به ما برتری داد. «در محور شمالی، رزمنده‌ها جنگ را در حالی آغاز می‌کنند که قبل از آن که عراقی‌ها بیدار شوند آن‌ها خودشان را به توپخانه عراق رسانده‌اند. کار جنگ به درگیری تن به تن سر توپخانه عراق رسیده است و رزمنده‌ها موفق می‌شوند بعد از نبردی سخت توپخانه عراق را تصرف کنند. نیروهای عراقی هم که توپخانه‌شان را از دست داده‌اند عقب‌نشینی می‌کنند. رزمندگان آن‌ها را تعقیب کرده و مقر تیپ را می‌گیرند» (به نقل از کتاب «عملیات طریق‌القدس»، مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ).
 
روز نخست عملیات با برتری بی‌چون‌وچرای ما و آزادی بستان به پایان رسید، اما بعد بعثی‌ها از گیجی ضربه‌ای که خورده بودند بیرون آمدند و خودشان را جمع و جور کردند و دست به ضدحمله زدند. حمله آنان بسیار سنگین بود و به قولی «حجم آتش دشمن باورکردنی نبود. هر چیزی را که حرکت می‌کرد با گلوله مستقیم تانک می‌زدند. چزابه شده بود آتش و خون.» اما نیروهای ما به مقاومت ایستادند و حتی در بدترین شرایط هم عقب‌نشینی نکردند و تقلای عراقی‌ها برای اشغال دوباره بستان را ناکام گذاشتند. درگیری‌ها، با شدت و ضعف تا نیمه آذرماه ادامه یافت. نه یورش کماندوهای بعثی به سقوط مجدد شهر منجر شد و نه پیشروی تانک‌های آنان تفاوتی در نتیجه نهایی ایجاد کرد.
 
عملیات طریق‌القدس در پانزدهمین روز آذرماه با آزادی بُستان و چزابه به پایان رسید و همچنین دشمن از 300 کیلومترمربع از مناطقی که در آغاز جنگ اشغال کرده بود، عقب نشست. اما پیروزی در این عملیات، که در دومین سال جنگ انجام می‌شد، اهمیت مضاعفی هم داشت. جعفر شیرعلی‌نیا در دایره‌المعارف جنگ (نشر سایان) در دو جمله چرایی این اهمیت مضاعف را توضیح می‌دهد: «طریق‌القدس اولین عملیات طراحی‌شده در گروه جدید فرماندهی ارتش و سپاه بود و موفق‌ترین عملیات ایرانی‌ها از روز شروع جنگ.»