خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در خراسان رضوی - مرجانه حسین‌زاده: تقویم که روی 21 شهریور متوقف می‌شود بلافاصله چهره‌ی «باشو» که در مزرعه برای «نایی» دست تکان می‌دهد و «احمد» که با شتاب و تشویش، جاده‌ی مارپیچ روستای «کوکر» گیلان را بالا می‌رود تا دفتر مشقِ نعمت‌زاده را قبل از تاریکی هوا به او برساند، جلوی چشم‌مان جلوه‌گری می‌کند.
روز ملی سینما هر سال صدای سازدهنیِ «امیرو» و فریادِ هامون در دادگاه را برایمان روی هم دیزالو می‌کند. این روز بوی عطرِ چادرِ «مادرِ» غلامرضا را می‌دهد وقتی از خانه سالمندان به خانه بازگشته بود روزهای آخرِ زندگی‌اش را کنار فرزندان‌اش بگذراند.
پس از گذشت بیش از سه‌دهه، ما هنوز با تماشای «ناخدا خورشید» جوانه می‌زنیم، هنوز «دایره» جعفر پناهی ذهن و ضمیرمان را تسخیر می‌کند، هنوز کفش‌های پاره‌ی علی و زهرای «بچه‌های آسمان» قلب‌مان را می‌فشرد و هنوز دلمان برای تماشای چندباره‌ی «دلشدگان» و «دونده» و «فروشنده» پر می‌کشد.
سینمای ما همواره برایمان نقشه دقیق و روشنی از جغرافیای فرهنگی و اجتماعی مردمانِ بختیاری، بلوچ، عشایر، قشقایی، ارمنی، لک و لر... بوده که شب‌های پاییزمان را به زمستان و زمستان‌مان را به بهار دوخته است. ما سال‌‌ها با سینما خندیده‌ایم، بغض کرده‌ایم، اندیشه کرده‌ایم، عاشقی و شادمانی کرده‌ایم، سبز شده و اوج گرفته‌ایم..
در مشهد، سینما نقش محوری در مسیر زندگی اهالی فرهنگ و هنر داشته است. در کتاب «صد سال سینما در مشهد» به برخی از این موارد نیز اشاره شده است، این اثر برای عموم نوشته شده است و با آنکه نویسنده تلاش کرده تا کتابی مستند ارائه دهد و با اینکه حاصل 40 سال پژوهش مرحوم حسین پورحسین در اسناد و پژوهش‌های مربوط به سینما است، لیکن به‌خاطر نداشتن ارجاع به منابع تا حدی از اعتبار آن کاسته شده است.
چیدمان عکس‌ها و اسناد نشان می‌دهند کتاب، حالت ژورنالیستی دارد و رویکرد نویسنده علمی نبوده است. در این کتاب، خواننده با نخستین سینماها و افرادی که تلاش کرده‌اند تا سینما در مشهد پا بگیرد، آشنا خواهد شد و ضمن آن نیز از تاریخ 30 سالن سینما در مشهد، موسسان، محل سینما و فیلم‌های نمایش داده شده در طول یکصد سال گذشته آگاه می‌شوند.
اگر منصفانه دفتر زندگی‌مان را تورق کنیم، خواهیم دید «هنر هفتم» که این روزها به‌واسطه همه‌گیری کووید 19 در بخش مراقبت‌های ویژه به سر می‌برد، سهم و نقشِ شایان توجهی در کیفیت زندگی و خوشبختی ما داشته است. روز ملی سینما مبارکِ تمامِ عاشقانِ این معشوقه‌ی پرطاقت و پایدار و پاینده..
روز ملی سینما هر سال صدای سازدهنیِ «امیرو» و فریادِ هامون در دادگاه را برایمان روی هم دیزالو می‌کند. این روز بوی عطرِ چادرِ «مادرِ» غلامرضا را می‌دهد وقتی از خانه سالمندان به خانه بازگشته بود روزهای آخرِ زندگی‌اش را کنار فرزندان‌اش بگذراند.
پس از گذشت بیش از سه‌دهه، ما هنوز با تماشای «ناخدا خورشید» جوانه می‌زنیم، هنوز «دایره» جعفر پناهی ذهن و ضمیرمان را تسخیر می‌کند، هنوز کفش‌های پاره‌ی علی و زهرای «بچه‌های آسمان» قلب‌مان را می‌فشرد و هنوز دلمان برای تماشای چندباره‌ی «دلشدگان» و «دونده» و «فروشنده» پر می‌کشد.
سینمای ما همواره برایمان نقشه دقیق و روشنی از جغرافیای فرهنگی و اجتماعی مردمانِ بختیاری، بلوچ، عشایر، قشقایی، ارمنی، لک و لر... بوده که شب‌های پاییزمان را به زمستان و زمستان‌مان را به بهار دوخته است. ما سال‌‌ها با سینما خندیده‌ایم، بغض کرده‌ایم، اندیشه کرده‌ایم، عاشقی و شادمانی کرده‌ایم، سبز شده و اوج گرفته‌ایم..
در مشهد، سینما نقش محوری در مسیر زندگی اهالی فرهنگ و هنر داشته است. در کتاب «صد سال سینما در مشهد» به برخی از این موارد نیز اشاره شده است، این اثر برای عموم نوشته شده است و با آنکه نویسنده تلاش کرده تا کتابی مستند ارائه دهد و با اینکه حاصل 40 سال پژوهش مرحوم حسین پورحسین در اسناد و پژوهش‌های مربوط به سینما است، لیکن به‌خاطر نداشتن ارجاع به منابع تا حدی از اعتبار آن کاسته شده است.
چیدمان عکس‌ها و اسناد نشان می‌دهند کتاب، حالت ژورنالیستی دارد و رویکرد نویسنده علمی نبوده است. در این کتاب، خواننده با نخستین سینماها و افرادی که تلاش کرده‌اند تا سینما در مشهد پا بگیرد، آشنا خواهد شد و ضمن آن نیز از تاریخ 30 سالن سینما در مشهد، موسسان، محل سینما و فیلم‌های نمایش داده شده در طول یکصد سال گذشته آگاه می‌شوند.
اگر منصفانه دفتر زندگی‌مان را تورق کنیم، خواهیم دید «هنر هفتم» که این روزها به‌واسطه همه‌گیری کووید 19 در بخش مراقبت‌های ویژه به سر می‌برد، سهم و نقشِ شایان توجهی در کیفیت زندگی و خوشبختی ما داشته است. روز ملی سینما مبارکِ تمامِ عاشقانِ این معشوقه‌ی پرطاقت و پایدار و پاینده..
نظر شما