محمودرضا افتخارزاده، مترجم اين اثر، در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، اظهار داشت: اين كتاب تصوف اسلامي را از آغاز پيدايش آن تا پايان سده دوم هجري بررسي مي‌كند.
وي خاطرنشان كرد: قرار بر اين بود كه بدوي، مجلدات ديگر اين كتاب را نيز بنگارد كه هر يك از آنها به بررسي دو قرن از تاريخ تصوف اختصاص داشتند، اما وي به دلايلي موفق به نگارش آنها نشد.
افتخارزاده ادامه داد: اين نويسنده در خلال بررسي‌هايش تاثير تمدن‌هاي بزرگي نظير ايران، يونان، مسيحي و يهودي بر تصوف اسلامي را بيان مي‌كند و نتيجه مي‌گيرد كه تصوف خاستگاهي خالص دارد.
وي افزود: تعريف تصوف، حقيقت و ويژگي‌هاي آن، معرفي مشايخ نخستين تصوف در قرن اول و دوم هجري و بيان نقش اجتماعي آنها، انتقاد صوفيان از خودشان و زهد پيامبر(ص) و اصحاب ايشان، از موضوعات مطرح شده در كتاب‌اند.
افتخارزاده با انتقاد از نتيجه بررسي‌هاي بدوي گفت: وي از اين بررسي‌ها نتيجه گرفت كه تصوف چندان تحت تاثير يك تمدن خاص نيست، اما اين نظر درست به نظر نمي‌رسد، زيرا فرهنگ ايراني نقش بسيار مهمي در تكوين تصوف داشت. اين موضوع به عنوان نقدي به نظر نويسنده، به صورت مستند در مقدمه كتاب ارايه شده است.
اين مترجم همچنين به انتشار اين كتاب در سال در سال 1375 با حمايت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي اشاره كرد و گفت: بدوي اين اثر را در تهران نوشت. او از سال 1974 به مدت يك سال به عنوان استاد مدعو دانشگاه تهران به ايران آمده بود.
وي افزود: بدوي در مصر فارسي را آموخته بود، اما با اقامت در ايران يادگيري اين زبان را تكميل كرد تا حدي كه به مطالعه نسخ خطي و چاپي پرداخت و به اين طريق از تاريخ تصوف كه موضوع مورد علاقه‌اش بود آگاه شد.
افتخارزاده، بدوي را دلباخته فرهنگ و عرفان ايران معرفي كرد و گفت: او به همين دليل حدود بيست ماه در ايران اقامت كرد. مجموعه آثار اين نويسنده به صد و پنجاه مجلد مي‌رسد.
سه‌شنبه ۲۵ آبان ۱۳۸۹ - ۱۳:۴۴
«تاريخ تصوف اسلامي» نوشته عبدالرحمان بدوي، نويسنده مصري است. وي در اين كتاب تصوف را در دو قرن نخست اسلامي بررسي كرده است با اين نقص كه نقش فرهنگ ايراني در تكوين تصوف را ناديده گرفت._
نظر شما