به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، سيزدهم بهمن سالروز تولد بزرگ علوي، داستان‌نويس پيشرو ايراني است. 

جمال ‌مير صادقی كه آثار متعددي را در زمينه تاريخ ادبيات داستاني معاصر ايران به چاپ رسانده، درباره ويژگي‌های آثار بزرگ علوي گفت: بزرگ علوي يكي از سه نويسنده متقدم است و جمالزاده و هدايت دو داستان‌نويس ديگر هم‌نسل او هستند. بعد از آنان نيز چوبك، ‌آل‌احمد، م. به‌آذين و سيمين دانشور، از ‌ديگر داستان‌نويسان پيشرو ايراني تا كودتاي ۱۳۳۲ به شمار مي‌آيند.
 
وي افزود: بزرگ علوي همواره روحيه مبارزه‌جويانه خود را در آثارش حفظ كرده و از اين حيث به كلي با هدايت متفاوت است. آثار هدايت رو به نااميدي است؛‌ ولي علوي در داستان‌هايش به انسان منفعل نگاهي ندارد و آدم‌هاي داستاني‌اش مانند شخصيت‌هاي هدايت سرخورده نيستند. 

مير‌صادقي با بيان وجوه ديگري از آثار بزرگ علوي توضيح داد: اين نويسنده به شيوه رئاليزم اجتماعي مي‌نويسد و در داستان‌هايش به نابساماني‌هاي اجتماعي پرداخته. او در رمان «چشمهايش» نيز به بيان بخشي ديگر از مبازراتش عليه حكومت پهلوی پرداخته؛ به طوري كه تا زمان استقرار رژيم شاه، او، اجازه ورود به ايران را نداشت. 

مجتبی بزرگ علوی، داستان‌نويس، ۱۳ بهمن سال ۱۲۸۲(دوم فوریه ۱۹۰۴)، در تهران متولد شد. پدر او حاج سید ابوالحسن و پدر‌بزرگش حاج سید‌محمد صراف، نماینده نخستین دوره مجلس شورای ملی بود. سید‌ابوالحسن علوی و همسرش خدیجه قمر‌السادات(مادر علوي) که از طرفداران مشروطیت بودند، شش فرزند(سه دختر و سه پسر)داشتند که مجتبی(بزرگ علوي) فرزند سوم آنان بود.
 
بزرگ علوی به همراه برادرش مرتضی علوی در سال ۱۹۲۰ براي تحصیل روانه آلمان شد و دوران دبیرستان را در چند شهر اين كشور گذراند.
 
بزرگ علوي پس از فارغ‌التحصيل شدن از دانشگاه مونيخ، در دوران اقامتش در آلمان، چند اثر ادبی آلمانی را به فارسی برگرداند. از بین مجموعه داستان‌های کوتاه علوی، «چمدان» از همه مشهورتر است. رمان «چشمهایش» علوي نيز از آثار بسیار معروف اوست.

«ميرزا»، «چمدان»، «سالاري‌ها»، «موريانه»، «گيله مرد»، «ازبك‌ها»، «لغت‌نامه بزرگ آلماني به فارسي» و «دستور زبان فارسي براي مدرسان آلماني زبان»، از آثار بزرگ علوي است.‌ 
 
علوی، آثاری نیز به زبان آلمانی نگاشته‌ است كه از بين آن‌ها «تقلای ایران» و «تاریخچه و گسترش ادبیات فارسی مدرن» را می‌توان نام برد.
علوی به علت سکته قلبی در برلین بستری شد و در روز  ۲۱ بهمن ۱۳۷۵ درگذشت.