به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، بهبهاني در شعرش لحظه‌هاي درخشاني را تصوير مي كند كه رنگ و بويي زنانه دارند.او شاعري است كه علاقه زيادي به استفاده از عناصر زندگي روزمره در شعر دارد:

و زني كه پاشنه كفش هايش / بلندتر از قدش بود / شعري به سقف خانه مي چسباند...

از سوي ديگر ، او در شعر هاي كوتاهش، پر فكر مي كند و كوتاه مي نويسد.همين نكته به اين شعرها نيروي خاصي مي بخشد: به دريا كه مي زنم / به كوسه هايش / فكر نمي كنم / تو هم / اگر خواب جنگل را ديدي / شيرهايش را / فراموش كن.

در شعر ديگري مي نويسد: صبح ها صداي كوه / در گلوي گنجشك مي ماند /.../ ما شب را براي منورها / پهن مي كنيم.

ولي شاعر در شعرهاي بلند،گاه گرفتار شعار مي شود كه اين مساله، گاهي مخاطب را پس مي زند.

"شايد ديگر پيش نيايد" در شمارگان 1200 نسخه توسط انتشارات داستان سرا منتشر شده است.