به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، كتاب حاضر مي‌كوشد روزنه‌اي را براي نشان دادن سهم زنان در نشر حديث، دانش‌هاي حديثي و معارف ويژه حديث در پانزده قرن تاريخ اسلامي بگشايد تا سرمايه جست‌وجو و تحليل در اين حوزه عميق‌تر باشد؛ چراكه نشان دادن تمامي زواياي آن، در توان محدود يك تن و چند تن نمي‌گنجد. 

رشد و بالندگي زنان، پس از بعثت رسول خدا(ص) و در پرتو آيين اسلام، جاي ترديد ندارد. جهت‌گيري كلي آيات قرآني و سخنان و سيره پيامبر(ص)، عامل اصلي اين حركات تكاملي به‌شمار مي‌رود. ورود زنان را به عرصه‌هايي كه پيش از آن سابقه نداشت، چون تعليم و تعلم، بايد يكي از شواهد عيني اين بالندگي قملداد كرد. 

مصدر تعليم و تعلم و روي آوردن به دانش و معرفت، در آن عصر، قرآن و حديث بودند و بررسي تعامل زنان با اين دو مصدر و دانش‌هاي مرتبط با آنها در طول تاريخ اسلام، مي‌تواند اين حقيقت را بيشتر روشن سازد. 

نويسنده در بخشي با عنوان «درآمدي بر نقش زنان در علوم اسلامي» مي‌نويسد: «در بررسي اين تعامل توجه به چند نكته فضاي بحث را بهتر روشن مي‌سازد. يك: مساله زن و علوم اسلامي را از دو سو مي‌توان بررسي كرد. يكي، جايگاه زن در علوم اسلامي، بدان معنا كه دانش‌هاي كلام، فقه، عرفان و ... درباره زن چه مي‌گويند. دوم، آن‌كه زنان در علوم اسلامي و پيدايش، تحول و گسترش آن، چه نقشي داشته‌اند. آنچه در اين نوشته بدان پرداخته مي‌شود، امر دوم است. 
دو: مراد از علوم اسلامي، دانش‌هايي است كه بر محور دو منبع اصلي دين، يعني قرآن و سنت شكل گرفته‌اند و به تشريح و تبيين آموزه‌هاي اين دو منبع مي‌پردازند يا به گزارش حوادث مربوط به اسلام و پيشوايان ديني مربوط مي‌شوند. بر پايه اين تعريف، علوم اسلامي در شش حوزه دسته‌بندي مي‌شود: علوم قرآن و تفسير، حديث و علوم حديث، كلام و فلسفه، اخلاق و عرفان، فقه و اصول، و تاريخ و سيره.
سه: براي بررسي نقش زنان در پيدايش، گسترش و تحول علوم اسلامي و مقايسه آن با نقش مردان، بايد شرايط فرهنگي و اجتماعي حاكم بر گذشته را در نظر داشت تا به تحليل و ارزيابي منصفانه و واقع‌بينانه رسيد.
چهار: پژوهش و بررسي تاريخي درباره نقش زنان در علوم اسلامي، مي‌تواند اين فوايد و نتايج را به دنبال داشته باشد: استعداد و توانايي زنان را به نمايش مي‌گذارد و بر تلقي ناتواني و بي‌استعدادي زنان در اين عرصه‌ها خط بطلان مي‌كشد، ميزان حضور اجتماعي زنان را نشان مي‌دهد، نگاه فرهنگ‌هاي مختلف مسلمانان را در دوره‌هاي مختلف تاريخي نسبت به زن نشان مي‌دهد، چرا كه حضور علمي زنان در ادوار مختلف تاريخي و فرهنگ‌هاي مختلف، يكسان نبوده است. همچنين الگويي از تاريخ و ميراث گذشته براي نسل امروز، ارائه مي‌كند كه مي‌تواند به پاره‌اي بي‌هويتي‌هاي فرهنگي و از خودبيگانگي‌ها پاسخ مناسب دهد.
پنج: تاليفات مستقل در زمينه تاثير و نقش زنان در علوم اسلامي بسيار اندك است. برخي آثار، به صورت كلي به اين امر پرداخته‌اند و برخي به يكي از آن شش حوزه مذكور در علوم اسلامي اختصاص دارند.»
 
مباحث اين كتاب در چهار بخش تنظيم شده است. بخش نخست به منبع‌شناسي اختصاص دارد. در بخش دوم، عرصه‌هاي خدمت زنان به حديث به تفصيل بازگو شده است و در بخش سوم، فهرست روايت‌هاي زنان شيعي در مصادر اصلي حديث شيعه، گزارش شده است و آخرين بخش با عنوان گزارش تفصيلي، چند پژوهش حاوي چند مبحث تكميلي در اين موضوع است. 

از منابع مورد استناد نويسنده در تدوين اين اثر مي‌توان كتاب‌هاي اختيار معرفة‌الرجال، اسدالغابة في معرفة‌الصحابة، اعلام‌النساء‌المؤمنات، اعيان‌الشيعه، ارشاد، الاستيعاب في معرفة‌الاصحاب، اعلام، امالي، امل‌الامل، بانوي مجتهد ايراني، بحارالانوار، بصائرالدرجات‌الكبري، تاريخ مذكر، تهذيب‌التهذيب، دائرة‌المعارف تشيع، الذريعة الي تصانيف‌الشيعة، ذكر‌النسوةالمتعبدات‌الصوفيه، الرجال، رياحين‌الشريعه، رياض‌العلماء، زن در آينه جلال و جمال، عناية‌النساء بالحديث‌النبوي(ص)، عوالم سيدة‌النساء، فاطمه(س) در آينه كتاب، كتاب‌شناسي آثار مذهبي زنان ايران، مسند عايشه، مشاهير زنان اصفهان، مشاهير زنان ايراني و پارسي‌گوي، النساء و مؤلفاتهن، نزهة‌الجلساء في‌الشعارالنساء و ده‌ها عنوان كتاب ديگر را نام برد. 

چاپ اول كتاب «سهم زنان در نشر حديث» در شمارگان 500 نسخه، 276 صفحه و بهاي 27000 ريال راهي بازار نشر شد.