کتاب «بررسی معیار امامت و رهبری در قرآن» روانه بازار نشر شد

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، با توجه به اختلاف مسلمانان در امامت و مرجعیت دینی پس از پیامبر اکرم(ص)، منطق اسلامی حکم می کند که فقط یکی از راه های اختلافی صادق است و هر دو طرف نمی‌تواند در موضع حق باشند.

اثر پیش رو با هدف کشف دیدگاه راستین، به بررسی و تبیین میزان امامت و رهبری بعد از فوت رسول الله(ص) می‌پردازد. با صرف نظر از آیات بسیاری که به اعتراف مفسران شیعه و اهل سنت درباره امامت و رهبری حضرت علی(ع) نازل شده، این کتاب فقط مضمون و مفهوم یک آیه قرآن را که بیانگر معیار امامت و رهبری است، تحلیل و بررسی می‌کند، سپس صلاحیت هر یک از اصحاب پیامبر(ص) را که برای آنها ادعای امامت و رهبری شده است، با آن میزان می‌سنجد.

این اثر در سه فصل تألیف است که عناوین فصول آن عبارتند از: بررسی و کندوکاو مفاهیم، معیار امامت و رهبری در قرآن، و امامت و رهبری پس از پیامبر(ص).

در قسمتی از کتاب آمده است: «مهم‌ترین شرطی که در آیه 124 سوره بقره برای امام ذکر شده است، این است که امام «ظالم» نباشد و در تمام عمرش، هیچ انحراف فکری و عملی نداشته باشد و چنین شخصی در اصطلاح علم کلام «معصوم» گفته می‌شود.

عصمت از علم و شناخت انسان ناشی می‌شود؛ یعنی اگر انسان به تمام جوانب و پیامدهای منفی یک موضوع عملی علم و شناخت داشته باشد، با اختیار به سراغ آن نمی‌روند؛ بلکه ارتکاب آن در ذهنش خطور هم نمی‌کند؛ مانند بسیاری از انسان‌های عادی که زشتی و ضررهای کشف عورت و خوردن لجن و سم را می‌دانند و هرگز مرکتب آن نمی‌شوند و حتی ارتکاب آن‌ها در ذهنشان خطور نمی‌کند.

پیامبران و رهبران الهی به سبب شناختی که از باطن گناه دارند، هرگز، با اختیار مرتکب معصیت نمی شوند، زیرا حقیقت و ضررهای ارتکاب به آن، همانند خوردن لجن و آتش برایشان روشن است، بلکه قصد گناه در ذهنشان خطور نمی‌کند.