به اعتقاد "اخوت" نويسنده و منتقد ادبي، نقد شفاهی يكي از راههای تقويت خواندن است و تا اثري خوانده نشود، نمیتواند رشد كند. نقد شفاهي میتواند به صورت يك سنت، ادامهدار باشد.\
محمد رحيم اخوت
به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، اخوت با بيان مطلب بالا نشستهاي نقد ادبي را مفيد عنوان كرد و خواندن داستان را در اين محافل به همراه نقد شفاهي لازم دانست.
نويسنده "نيمه سرگردان ما" در ادامه گفت: گردهماییهاي نقد كتاب واقعا ضروري است. اين در حالي است كه تا يك كتاب خوانده نشود و درباره اش حرف زده نشود، نميتواند رشد كند و به مسير خلاقانهای دست يابد.
وي افزود: يكي از راههاي تقویت هنر خواندن، نقد شفاهی است و ما در نشست اصفهان مطالب را اعم از داستان و ...ميخوانديم و آنها را نقد و بررسی میکردیم. اين شيوه نقد بسيار مهم است و ميتواند به عنوان يك سنت ادامهدار باشد.
خالق "نامها و سايهها"، با توضيح در اينباره كه در كلاسهاي داستاننويسي نميتوان داستاننويس تربيت كرد، افزود: من كلاسهاي داستاننويسي را قبول ندارم. در اين كلاسها تنها ميشود درباره يك سري كليات گفتوگو کرد.
وي گفت: من نقد شفاهي را بسيار مفيد ميدانم و معتقدم كه بايد جمع، زبان مشتركي داشته باشند و افراد در اين نشستها به وجوه مشترك برسند تا بتوانند با هم ديالوگ برقرار كنند. البته تعارفها را باید کنار گذاشت. تخطئه كردن هم نبايد باب شود.
وي مجهز به دانش بودن را بسيار ضروري دانست و گفت:ما بايد در موقع نقد به خود نثر توجه كنيم و البته دانشمان را به رخ كسي نكشيم.