محمدباقر کلاهی اهری در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) در شرح کارنامه کاری خود با لحنی طنزآمیز گفت: من به عنوان فردی متولد سال 1329، متعلق به نسلی از شاعران هستم که دیگر باید آنها را منقرض شده دانست. کارهای من هم بیشتر تضییع وقت و از روی بیکاری بوده‌‌اند(!) با این حال، هشت مجموعه شعر و یک دفتر از قصه‌های من با نام «دامنه‌های پری‌آباد» تا کنون منتشر شده‌اند.

وی ادامه داد: اولین مجموعه شعر من در سال 55 خورشیدی با عنوان «بر فراز چار عناصر» و آخرین آنها در سال گذشته با عنوان «آواز عاشقی» به چاپ رسید. 

این شاعر با بیان این که نسل جوان به دلیل نگرشی ایده‌آلیستی به حوزه زیباشناسی بیشتر از دفتر شعر «باغی در منقار بلبلی» او یاد می‌کنند، گفت: این مجموعه، به گمان خودم، صدا و شعر بر حق دهه شصت بود. در آن مقطع هم من جوان بودم و هم فلک در چشمم جوان‌تر می‌نمود.

کلاهی اهری افزود: پس از چاپ این دفتر، وارد انبوهی از گفتار شدم که دیگر آن‌گونه صیقل و تراش‌خورده نبود. چرا که حس می‌کردم نیاز به فضاهای بازتر و گسترده‌تری در شاعری دارم. این بود که از ظرفیت‌های هنرهای آیینی چون نقالی در کارهای بعدی بهره‌ بردم که طبعا، منطق نثر بیشتر بر آنها حاکم بود. ولی فرم یافتن این همه، به گونه‌ای که همه آنها را بپسندند، ‌مقوله دیگری است که دست یافتن به آن، هرگز ساده نیست.

شاعر مجموعه شعر «کاش» در پایان، خبر از آماده چاپ بودن دفتر دیگری از قصه‌های خود در ادامه کتاب «دامنه‌های پری‌آباد» داد و گفت: تعداد شعرهای تازه آماده برای انتشار هم به حجم یک مجموعه شعر بالغ می‌شوند. ولی به دلیل مشکلات نشر و پخش کتاب‌هایی که در شهرستان‌ چاپ می‌شوند، فعلا برای چاپشان اقدام نکرده‌ام.

«چ‍رخ‌زدن‌ ب‍ا دل‍ت‍ن‍گ‍ی‌»، «ب‍اغ‍ی‌ در م‍ن‍ق‍ار ب‍ل‍ب‍ل‍ی‌» ناشر: دیبا 1370، «آواز عاشقی» ناشر: موسسه نمایشگاه‌های فرهنگی ایران، نشر تکا 1386، «دامنه‌های پری‌آباد: دفتر قصه‌ها» ناشر: سخن‌گستر‏‫، 1384، «ک‍اش‌» ناشر: ه‍م‍راه‌ 1378، و «کلاغ» ناشر: سخن‌گستر 1384 از آثار این شاعر خراسانی اند.  

کلاهی اهری سال گذشته در جشنواره شعر فجر به همراه م.مويد و احمدرضا احمدی به عنوان شاعر پيشكسوت، تقدير و تجلیل شد.