یکشنبه ۳ شهریور ۱۳۸۷ - ۱۳:۱۹
مجموعه شعر "بوکفسکی" آماده انتشار

مجموعه شعر «سوختن در آب، غرق شدن در آتش»، شامل ۷۶ قطعه شعر از چارلز بوکفسکی، و گفت‌و‌گوی شان‌پن با این شاعر توسط پیمان خاکسار به فارسی ترجمه شده است.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، مجموعه شعر جدیدی از چارلز بوکفسکی، شاعر و داستان‌نویس امریکایی قرن ۲۰، در ایران منتشر می‌شود. این کتاب هم‌اکنون در نشر چشمه در دست آماده سازي براي چاپ است.

«سوختن در آب، غرق‌شدن در آتش» مجموعه ۷۶ سروده از این شاعر را در خود جای داده است. بوکوفسکی در اواسط دهه ۷۰ قرن گذشته مجموعه‌شعری با همین نام (عنوان انگلیسی: Burning in Water Drowning in Flame) به چاپ رسانده که گزیده شعر‌های او در حدفاصل سال‌های ۱۹۵۵ تا ۱۹۷۳ میلادی را در بر می‌گیرد. 

در نسخه فارسی این کتاب ترجمه متن مصاحبه‌ای از این نویسنده با شان ‌پن نیز درج شده است.

این کتاب در صورت انتشار تنها ترجمه فارسی از سروده‌های این شاعر خواهد بود. پیشتر یک ترجمه از گزیده سروده‌های بوکفسکی ترجمه شده که سال‌هاست در بازار کتاب ایران نایاب است. همچنین نشر ماهریز مجموعه داستان کوتاهی به نام «موسیقی آب گرم» از این نویسنده را چاپ کرده که تنها ترجمه فارسی از داستان‌های بوکفسکی است.

دو مجموعه شعر دیگر از این شاعر نیز به فارسی ترجمه شده است که توسط دو انتشارات بهجت و نشر ثالث مراحل اداری انتشار را سپری می‌کنند.

بوکفسکی در ۱۶ آگوست ۱۹۲۰، در شهر آندرناخ آلمان به دنیا آمد و وقتی سه ساله بود همراه خانواده اش به آمریکا مهاجرت کرد. او اولین قصه‌اش را در سال ۱۹۴۴ منتشر کرد. بعد تقریبا ۲۰سال هیچ چیز ننوشت. تنها کار یدی را تجربه و در اتاق‌های کوچک اجاره‌ای زندگی کرد. او سالها به عنوان نامه رسان در اداره پست لس آنجلس کار کرد و به روایت خودش روزی که دوباره نوشتن را آغاز کرد، از اداره پست اخراج شد.

با اینکه بوکفسکی سرودن شعر و نویسندگی را به طور جدی از ۴۰ سالگی پیگیری کرد، اما در عمر ۷۳ ساله خود، بیش از هزار قطعه شعر، بیش از ۱۰۰ داستان کوتاه و شش رمان خلق کرد که آنها در ۵۰ جلد کتاب منتشر شده‌اند.

این شاعر در سن ۷۳ سالگی در شهر سن پدرو ،اندکی پس از انتشار آخرین رمانش دیده از جهان فروبست. روی سنگ قبر این شاعر تنها یک جمله نقش بسته است: تلاش نکن! (Don’t try)

ژان پل سارتر و ژان رنه (دو منتقد سرشناس فرانسوی)، بوکفسکی را بزرگترین شاعر آمریکایی دانسته‌اند، این درحالی است که او خود را شاعر نمی‌دانست و همواره از کسانی که خود را شاعر می‌نامند و از این جهت مغرورند، با کنایه یاد می‌کرد.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

برگزیده

پربازدیدترین

تازه‌ها

اخبار مرتبط