وی ادامه داد: ما نمی‌توانیم بدون توجه به تغییرات به وجود آمده در جهان امروز و به ویژه دنیای رسانه‌ها یا به تعبیری انقلاب فراصنعتی، با همان سبک و روشی که نسل‌های گذشته از قصه‌گویی لذت می‌بردند، قصه‌گویی را پیش ببریم؛ بدون تردید این نوع قصه‌گویی مورد پسند مخاطب امروز نیست.
جعفری معتقد است: فعالان عرصه قصه‌گویی ضمن اینکه دانش، مهارت و هنر قصه‌گویی را کسب می‌کنند، باید روانشناسی و ادبیات کودک امروز را هم به‌خوبی بشناسند تا بتواند به عنوان یک واسطه موثر آموزشی و تربیتی در قصه‌گویی، مورد استفاده قرار گیرد.
وی که دکترای فلسفه تعلیم و تربیت دارد، اضافه کرد: خداوند، درس‌ها و عبرت‌ها را عمدتاً در قالب قصه بیان کرده است و همین امر رسالت قصه‌گو‌ها و علمای تعلیم و تربیت را سنگین‌تر می‌کند تا با شناخت ذائقه کودک امروز در ترویج قصه‌گویی تلاش کرده تا قصه‌هایی متناسب با نیاز آنها نقل کنند.
وی در پاسخ به این سوال که در قصه‌گویی آیا باید از کتاب‌های نویسندگان تالیفی و بومی برای کودکان استفاده کرد یا قصه‌های ترجمه‌ای؟ بیان کرد: به اعتقاد من تفکیک میان این دو صحیح نیست بلکه با گزینش و ترکیب هر دو در کنار هم، علاوه بر جستار گسترده در ادبیات محلی نیز باید متون ترجمه را گزینش کنیم. البته بدون تردید خواننده یا شنونده قصه‌ها، با آثار نویسندگانی که در همین آب و خاک نفس کشیده‌اند، احساس قرابت و نزدیکی بیشتری دارد.
جعفری در همین رابطه اضافه کرد: البته این مسئله به منزله حصار کشیدن دور خودمان نیست، بلکه باید بتوانیم از تجربه و رهاوردهایی که در آن طرف مرزها انجام شده، بهره ببریم و مهم، داشتن شاخص‌ها، معیارهای دقیق، اصولی و مدونی است تا با توجه به فرهنگ و دین‌مان ذائقه کودک امروز را گزینش کنیم.
داور جشنواره قصه‌گویی خوزستان همچنین در خصوص بحث‌هایی که پیرامون موازی‌سازی این جشنواره که توسط نهاد کتابخانه‌های عمومی برگزار می‌شود، با جشنواره قصه‌گویی که کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان برگزار می‌شود، گفت: به نظر من همه این رویدادها حرکت در مسیر جریان‌سازی فرهنگ است و معتقدم روی آوردن نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور به این سمت هیچ منافاتی با جشنواره قصه‌گویی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان ندارد.
وی ادامه داد: باید همه سازمان‌های فرهنگی با یک نگاه کلان‌نگر و مهندسی فرهنگی دست به دست هم داده و جریان فرهنگی را با رشد و جهش بیشتری پیش برده تا مشارکت‌ها منجر به یک هم‌افزایی مثبت در حوزه فرهنگی شده و با همگرایی و هم‌افزایی اتفاق‌های خوب فرهنگی با قوت بیشتری رقم زده شود.
این کارشناس حوزه قصه‌گویی تجربه بیست ساله کانون پرورش فکری کودکان و نوچوانان را در برگزاری جشنواره قصه‌گویی موفق ارزیابی و تاکید کرد: باید از شروع، حضور خوب و موفق کانون بهره گرفته و با قوت بخشیدن به این بخش بجز قصه‌گویی معلمان کانون، مربیان نهاد کتابخانه‌ها، معلمان و والدین را هم به سمت قصه‌گویی حرکت دهیم. این یک جریان سازی مثبت در حوزه فرهنگی است که اصلاً تعارضی در آن دیده نمی‌شود و هرچقدر تکرار شود، اتفاقاً تاثیرگذاری آن بیشتر هم می‌شود.
جعفری ادامه داد: قصه آنچنان لایه‌های گسترده‌ای دارد که باید به همه خانواده‌ها سرایت کند و هیچکس بهتر از یک مادر، نمی‌تواند حال و هوا و نیازهای فرزندش را تشخیص دهد. باید کاری کنیم تا مادران آموزش را در کالبد و قالب قصه ریخته و به فرزندشان انتقال دهند چون بچه‌ها، توصیه‌های مستقیم را برنمی‌تابند و چندان با علاقه آنها سازگار نیست.
وی در پایان یادآور شد: اگر معلمان بسیاری از نکات آموزشی را در قالب قصه نقل کنند، بچه‌ها لذت بیشتری برده و در نتیجه آموزش‌ها ماندگار و عمیق‌تر می‌شود.
نظر شما