فلسفی‌بودن سینمای کیارستمی را کجا باید جست‌وجو کنیم؟

گفتگوی فوق العاده ای است. معلوم است مصاحبه کننده اشراف خوبی هم به موضوع دارد و هم سینمای کیارستمی را می شناسد. مدت ها بود گفتگوی به این خوبی نخوانده بودم.

چند سوال کلی و جواب‌های کلی‌تر

من این‌ها را از منظر دوستی می‌گویم، نه انتقاد. خوب است دستهٔ آقای فرهادپور متوجه باشند که چه وظیفه‌ای بر عهده دارند و از مطالعه و تحقیق غافل نشوند و نپندارند که به مقامی رسیده‌اند که از آن بالاتر نیست و هر چه بگویند اهمیتی ویژه دارد و تفکر ترجمه‌ای به کار کشور ما می‌آید. چنان که برمی‌آید آقای نجفی کم‌کم، همین طور که ریشش بلندتر می‌شود، دامنش از دست می‌رود و گویا نمی‌داند که همان گفته‌های نه‌چندان راهگشای دیگران را تکرار می‌کند. کجا سینما به فلسفه «کمک» کرده است؟ چه کمکی؟ سینما اساساً صنعت است و همان قدر می‌تواند به فلسفه کمک کند که صنعت تولید دستمال کاغذی. کسی نمی‌تواند خود را به آدورنو «ببندد» و بپندارد که همسان او اندیشمند و داناست و نمایندگی آدورنو و شرکاء در ایران باز کرده است.

گفتگویی خوب و خواندنی. ممنون از خانم سلیمی بابت گرفتن مصاحبه، از آقای نجفی بابت تحلیل های جدی و تامل برانگیز و از ایبنا بابت شجاعت و جسارت در انتشار بسیاری از مباحثی که شاید بسیاری از رسانه های دیگر به دلیل ملاحظات «من عندی» از انتشارشان سرباز می زنند. پایدار باشید. با امید.